Monday 4 April 2011

Το πιο δύσκολο πράγμα




Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα, δεν ήταν τα 9 μαθήματα που πέρασα σε μια εξεταστική.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα, δεν ήταν να πάω στο γραφείο και να λάμπω έχοντας καταναλώσει δεν θυμάμαι καν πόσο αλκοόλ, χωρίς ύπνο, χωρίς ξεκούραση.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν που έμαθα να αντεπεξέρχομαι, όταν χάνω κάποιον που αγαπώ.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα, δεν ήταν να αντιμετωπίσω τις φοβίες μου.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν να αλλάξω το ελαστικό του αυτοκινήτου.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν να κοιτάξω αλήθειες κατάμουτρα.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν να πετάξω από τη ζωή μου ανθρώπους, που θεωρώ ότι δεν έχουν θέση (κατ’ ακρίβεια αυτό ήταν εύκολο και το έκανα με μεγάλη χαρά).

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν να είμαι ανοικτή σε ιδέες, ανθρώπους και καταστάσεις, παρόλο το ρίσκο που υπάρχει.

Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν ήταν να ακροβατώ στην άκρη του γκρεμνού.

ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ είναι που προσπαθώ να συνεννοηθώ με την τετράχρονη κόρη μου. Δεν θέλω να ακούσω ότι τα χειρότερα έρχονται. Δεν θέλω να ακούσω ότι όσο πάνε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάμεις ένα διάλογο του χαϊρκού με ένα τετράχρονο; Γιατί τους λες κάτι και νομίζουν ότι τους είπες να κάνουν ακριβώς το αντίθετο; Γιατί το δίχρονο χαριεντίζεται από τις μαλακίες που κάνει η μεγάλη και ακολουθεί κατά πόδας;

Μοτορτζή κουράγιο. Θα έρθει άσπρη μέρα και για μας.

26 comments:

  1. Θέμα χαρακτήρα ίσως?Κάποιο κουμπί θα έχει και αυτή όμως και δε το βρήκες ακόμα.

    ReplyDelete
  2. Τα πρώτα 30 χρόνια είναι δύσκολα,μετά όλα ισιώνουν!Λίγη υπομονή καλή μου!
    Καλώς σε βρήκα!Ήρθα από την Κουλίτα μας και θα μείνω!
    Καλή βδομάδα!

    ReplyDelete
  3. τι να σου πω ρε Ίνα... το μεγάλο μου πρόβλημα είναι πως έχει άποψη για όλα. νομίζει ότι είναι μεγάλη. εγώ πάλι πιστεύω στο διάλογο. τη βάζω μεν τιμωρίες, αλλά της εξηγώ, της μιλώ, της αναλύω τα πράγματα. εν του τοίχου που μιλώ.


    53fm καλώς όρισες. μου δίνεις κουράγιο με τα 30 χρόνια, έχω ακόμη 28... γιούπιιιιιιιιιιιιιιιιι.
    θα ανταποδώσω την επίσκεψη χε χε.

    ReplyDelete
  4. Νομίζω you never will! Απλά μπορεί με τον καιρό να βρείς ενα κώδικα επικοινωνίας..δεν ξέρω πόσα χρόνια παίρνει!

    ReplyDelete
  5. Μάνα είμαι αππέσσω του χορού, ξέρεις το, αλλά ξέρω πολλά τραούθκια. Χωρίς να ξέρω με ποιόν τρόπο μεγαλώννεις την κοράσα (ξέρω μόνο οτι εν πολλήν αγάπην) είχα θκιεβάσει εναν άρθρο που ελάλεν οτι τα μωρλα θέλουν τζιαι απαγορευσεις τζιαι τιμωρίες τζιαι οτι εννεν πάντα καλά να καθεσαι να συζητας αλλα να βάλλεις όρους. Ήβρα μόνο τούτον το άρθρο δαμέ στα αγγλικά:

    http://www.goethe.de/wis/fut/bko/en6480095.htm

    Να ξαναπώ οτι είμαι αππέσσω του χόρου, εν έχω κοπελλούθκια, μόνο θεωρίαν εθκιέβασα:-)

    ReplyDelete
  6. Ποστ και απαγορεύσεις τις βάζουμε και τιμωρίες, άμαν λάχει καμιά πατσιά στο κωλί της. δεν κολλά τίποτε. μουσσιαμάς. την έχω αφήσει σπίτι και πήρα τη μικρή στο πάρκο, την στέλνω στο δωμάτιο της, της απαγορεύουμε να δει Μίκι. όταν πει να κάμει κάτι θα το κάμει με οποιοδήποτε κόστος. θα το κάμει και ας ξέρει πως θα τιμωρηθεί.

    θα διάβασω το άρθρο thanx a lot.

    ReplyDelete
  7. Δυσκολεύεσαι να συννενοηθείς μαζί της γιατί... σου μοιάζει! Το έχεις σκεφτεί αυτό; Το παιδί που μας μοιάζει στο χαρακτήρα είναι αυτό που όσο είναι μικρό το καταλαβαίνουμε λιγότερο, συννενοούμαστε δύσκολα μαζί του, νευριάζουμε πιο εύκολα. Οταν βάλεις τον εαυτό σου στη θέση της, θα είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα... Υπομονή!

    ReplyDelete
  8. Αχ μάνα μάνα πόσο σε νιώθω! Θυμάσαι το ποστ με την θεά που ετοίμασε και βαλίτσα; Να σου θυμίσω τα λόγια σου.."επίσης έχουν φοβερή αντίληψη να βρίσκουν στο δευτερόλεπτο τι μας ενοχλεί, τι μας πειράζει, τι μας εκνευρίζει.." Προφανώς ισχύει για όλα τα παιδιά. Υπομονή :)

    ReplyDelete
  9. Ευαγγελία είσαι μια σκέτη αποκάλυψη. όντως έχουμε πολλές ομοιότητες ως χαρακτήρες. πρέπει λοιπόν να μάθω να βάζω τον εαυτό μου στη θέση της.

    Μάγισσα μάλλον ισχύει για όλα τα παιδιά... υπομονή μέχρι να βρούμε τους κώδικες ή μέχρι να μάθουμε να μην εκνευριζόμαστε, λέμε τώρα χε χε.

    ReplyDelete
  10. shit :S


    (αρέσκει μου η ευαγγελία, τζιαι η super nanny Jo Frost στο γιουτούμπι και στο supernanny.com)

    ReplyDelete
  11. Συμφωνώ με την Ευαγγελία. Τα ίδια μου ελάλεν η μάνα μου ότι ετράβαν (τζιαι τραβά!) μαζί μου γιατί είμαστεν οι ίδιες, απαράλλαχτες. 'Αρα προσπάθα να σκεφτείς πώς θα σκέφτετουν η JUNIOR-YOU τζιαι ίσως έτσι, να καταλάβεις πώς σκέφτεται η πετίτ ροκώλ!

    ReplyDelete
  12. εγώ είπα σου να τες πέψουμε έγκλειστες στην Ελβετία, εν ακούεις όμως....

    ReplyDelete
  13. Μοτορτζή τζαι εγώ είπα σου να γεννήσω Ελβετία, έστω Γερμανία μπας και κολλήσουν πειθαρχία αλλά εν ακούεις όμως.

    Forbiddenid μεν ακούω έτσι κουβέντες ότι ακόμα τραβά η μάνα σου. είπαμε να μου δίνετε ελπίδες...

    Sike κουράγιο μάνα μου.

    ReplyDelete
  14. Να βάλλεις Disclaimer please next time:
    "Η πιο κάτω ανάρτηση μπορεί να βλάψει σοβαρά τη διάθεση σας για τεκνοποίηση".
    Το ίδιο και ο Ινβίκτους και η She παρακαλώ.
    Είσαστε φοϊτσιάρικοι!!

    Εγώ που λαλώ πάντα ότι εν θα αντέξω να κάμω "αμπάλατο" μωρό, πώς θα αντέξω αν μου φκουν έτσι??

    ReplyDelete
  15. παττιχάκι4 April 2011 at 16:05

    Κουραγιό.Εσύ ρώτησες την μάμα σου τι εκανές στην ηλικία της? Από ότι ξέρω δεν ησουν και το ποιο φρόνημο και υπακουω μωρό...

    ReplyDelete
  16. Ψηφίζω κι εγώ Ευαγγελία! Αν και νομίζω πως με τη μεγάλη ταιριάζουμε στο χαρακτήρα, ωστόσο οι συμπεριφορές της μικρής που με βγάζουν nock out είναι απλά η μεγέθυνση των δικών μου ελαττωμάτων...
    Breath in - breath out!
    Επίσης, κάτι που έχω εφαρμόσει και πιάνει είναι να τις αντιμετωπίζεις σαν να φαίρονται άψογα! Με αγκαλιές και φιλιά και καλοπιάσματα! Μπλοκάρουν, αποσυντονίζονται και τελικά ανταποδίδουν το θετικό.
    Καλό μήνα επίσης με καθυστέρηση 4 ημερών!

    ReplyDelete
  17. Joy απολογούμαι άλλη φορά θα μπαίνει η σήμανση.

    Πατιχάκι να θωρείς τη δουλειά σου που θα μου πεις ότι δεν ήμουν φρόνιμη.

    Χριστιάνα πόσο δίκαιο έχεις όταν λες ότι οι συμπεριφορές της μικρής που με βγάζουν nock out είναι απλά η μεγέθυνση των δικών μου ελαττωμάτων...

    ReplyDelete
  18. Μακάρι να εν τζαι τα δικά μου μωρά αν κάμω ποττέ όπως ήμουν εγώ: φρόνιμα, ήσυχα, να μεν ξυπνούν μες στη νύχτα, να μεν νεκατώννουν, να μινίσκουν τζιαμέ που τα βάλλεις τζαι να παίζουν ήσυχα, να μεν ζηλεύκουν τα νεότερα μέλη της οικογένειας, πόμπα με λία λόγια!

    Εν ξέρω τα μυστικά, ούσα επίσης έξω που το χορό, αλλά νομίζω χρειάζεται μια ισορροπία λογικής-ορίων-διαλόγου και επιβολής.
    Να νοιώθει το μωρό ότι δεν είσαι παράλογος ή ότι δεν μπορεί να σου μιλήσει, να καταλάβει ότι έχεις όρια για να μην ζητά που μόνο του κάποια πράματα, τζαι να ξέρει ότι άμα κάτι θέλει κι εσύ είσαι αντίθετος ετέλειωσε, κάτι ξέρεις παραπάνω και είσαι η μάμμα/ο παπάς και θα γίνει αυτό που είπες!

    ReplyDelete
  19. Εν έσιει μαγική συνταγή για τούντα πράματα. Κάποιες φορές δουλεύκουν οι φωνές, τα καλοπιάσματα, οι χάρες, οι τιμωρίες, τα όρια. Έσιει τζαι φορές όμως που τίποτε εν δουλεύκει. Εν νομίζω να μπορείς να κάμεις κάτι παραπάνω που υπομονή σε τζίνες τες περιπτώσεις.
    Εν εύκολο να σε φκάλουν νοκ-άουτ τα μωρά, ειδικά που μιαν ηλικία τζαι μετά που έχουν άποψη για τα πάντα, που θέλουν να ξέρουν τα πάντα, που θέλουν να κάμουν τα πάντα, όποτε θέλουν, όπως θέλουν, όπου θέλουν, όσες φορές θέλουν.
    Πιστεύκω τζι εγώ ότι η συμπεριφορά των μωρών μας σχετίζεται άμεσα με τα ελαττώματα τα δικά μας. Εν τούτο που το κάμνει δύσκολο το πράμα. Διότι πρέπει πρώτα να δαμάσουμε το δικό μας τον εαυτό πριν να μπορέσουμε να δαμάσουμε τα μωρά μας. Τζαι μάλλον εν τούτον που εν το δύσκολο...

    ReplyDelete
  20. Τόσο χάλια; Μήπως πας να επικοινωνησεις οταν επιστρεφεις κουρασμενη απο τη δουλεια, και δε φταίει το παιδί αλλά εσύ που δεν καταλαβαίνεις;;;;;

    (Εχω περάσει 14 μαθήματα πάρα πολύ δύσκολα σε μια εξεταστική, γιατί βιαζόμουν να πάρω πτυχίο και να κάνω κάτι αλλο μετα. Λένε πως από τότε, άλλαξα και χάζεψα....χαχαχαχα )

    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  21. παττιχάκι4 April 2011 at 19:47

    η μαμά σου λέει μας τώρα γιατί την ρώτησα αν ήσουν φρόνιμο μωρό μεχρι και στον σκάμνο που καθεταί ο επισκοπός στην εκκλησία εσύ πηγες και έκατσες

    ReplyDelete
  22. Το απόλαυσα το ποστ σου! Καλή βδομάδα!

    ReplyDelete
  23. συμφωνώ και με χριστιάνα

    οι άνθρωποι τείνουν να συμπεριφέρονται όπως και η ταμπέλα που τους βαζεις - πχ αν της λες συνέχεια "είσαι χαζή/άτακτη/τεμπέλα" τότε θα είναι "χαζή"/άτακτη/τεμπέλα".

    Πρόσφατα άρχισα να εφαρμόζω κι εγώ αυτό της χριστιάνας και γενικώς δουλεύει. Πχ αν πελλαρίζει με το γάλα του τζιαι δεν το πίνει αρκέφκω "μπράβο ρε αθρωπούι μου!! ΜΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΠΙΝΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ Ο ΑΘΡΩΠΟΥΗΣ ΜΟΥ!! ΜΙΚΥΥΥ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΑΘΡΩΠΟΥΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΠΙΝΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ;; ΤΡΑΧΤΟΥΙΙΙΙ ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΠΙΝΕΙ ΓΑΛΑ ΤΟ ΑΘΡΩΠΟΥΙ ΜΟΥ;;!!" τζιαι αππώνεται/shαίρεται τζιαι πίνει το κανονικά για να τον δουν ούλλα του τα παιχνίθκια.

    έγραψα τζι άλλα αλλά έσβησα τα γιατι εκατέληξε σε ποστ

    ReplyDelete
  24. Την ψυχραιμία (να φτάνει στα όρια της απάθειας όμως) τη δοκίμασες; Αυτός ήταν ο μονος τροπος για να κάμψω την διαθεσή τους να με βγάλουν απ΄τα ρούχα μου...όταν έβλεπαν πως δεν "μασάω" ως δια μαγείας όλα καλά:)
    Αλλιώς απήλαυσέ το!Άκου με * ,σε μερικά χρονια θα τα συζητάτε μαζί και θα γελάτε!
    *Μάνα 4 αγοριών είμαι, μεγάλων πια
    Φιλιά

    ReplyDelete
  25. Εν να σιάσουν οι κορούες, μάνα μου, μεν έσιεις έννοια!

    ReplyDelete