Κοράκια

Ήταν χθες γύρω στο μεσημέρι όταν έπεσε η είδηση για το θάνατο του πρώην υπουργού Άκη Κλεάνθους. Εκείνη την ώρα έβλεπα ΡΙΚ, όπου ο Χαρούμενος Πανίκος (Thanx Helen) αντί να κάνει ένα διάλλειμα και να το ανακοινώσει στους καλεσμένους του, τους το είπε στον αέρα. Ο εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ μάλλον δεν τον γνώριζε, έμεινε σχετικά ατάραχος.

Αντίθετα, ο μακαρίτης υπήρξε συνεργάτης με τον εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ. Μόλις άκουσε την είδηση, ο εκπρόσωπος πάγωσε, στεναχωρέθηκε, ο άνθρωπος δεν ήξερε τι να κάνει και παρακάλεσε να μην γίνει η προγραμματισμένη συζήτηση. Οι υπεύθυνοι του ΡΙΚ αντί να σεβαστούν την έκκλησή του, άφησαν καμπόσο χρόνο να περάσει, κρατώντας το πλάνο πάνω του. Ένα κοντινό πλάνο στο παγωμένο πρόσωπο του. Θα πέρασαν τουλάχιστον δύο λεπτά με τον άνθρωπο να παρακαλεί να σταματήσει αμέσως το γύρισμα.

Δεν ξέρω τι έγινε στα υπόλοιπα κανάλια, φαντάζομαι έπαιξε το ίδιο σκηνικό. Ο θάνατος ενός νέου πολιτικού ήταν «δώρο εξ ουρανού» για μέσα ενημέρωσης. Εκεί που τα μέσα ενημέρωσης είχαν να παίξουν δηλώσουν για τις εκλογές, τώρα έπεσε συγκίνηση για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου. Είναι βέβαια και ο ανταγωνισμός ποιο θα παίξει την είδηση πρώτο. Μπράβο, πάντα τέτοιες πρωτιές να κυνηγάτε…

Και φυσικά τα κανάλια προσαρμόστηκαν αμέσως. Να και η μουσική του Χατζηδάκη, να και όλοι όσοι τον ήξεραν να βγουν στα μικρόφωνα να πουν τι καλός που ήταν, να και τα θλιμμένα πρόσωπα. Η Κύπρος θρηνεί, η Κύπρος είναι σοκαρισμένη, Η Κύπρος έχασε ένα άξιο παιδί της…

Λόγια, λόγια, λόγια. Η Κύπρος ούτε σοκαρίστηκε, ούτε θρηνεί. Απλώς βρήκε ένα νέο θέμα να ασχολείται. Αν ανοίξουμε τη σελίδα με τις κηδείες καθημερινά θα δούμε αγγελίες για νέους ανθρώπους. Πιο νέους από τον Άκη Κλεάνθους. Δεν είναι, λοιπόν, η ηλικία που μας έκανε «τα μάτια μας να γεμίσουν». Είναι η ανθρωποφάγα διάθεσή μας να σκύψουμε πάνω από το πτώμα ενός νέου ανθρώπου, που έτυχε να είναι πρώην υπουργός, άρα και επώνυμος.

Η θλίψη και ο πόνος είναι για την οικογένεια του νεκρού και για τους στενούς του ανθρώπους, που θα πρέπει να μάθουν να ζουν χωρίς αυτόν. Ιδιαίτερα σκέφτομαι τον γιο του. Θα είναι πληγή που θα κουβαλεί μια ζωή. Το θάνατο του γονιού δεν τον ξεπερνάς με τίποτα. Αυτούς που θα ξεχάσουμε, μόλις ξεχαστεί το θέμα και θα προκύψει άλλο να τραβήξει το ενδιαφέρον μας.

Υγ. Με ποιο σκεπτικό η Αθηνά Κυριακίδου, τάχα μου συναγωνίστρια του Άκη Κλεάνθους προτού καλά καλά περάσει μισή ώρα έστελνε αβέρτα sms για να πληροφορήσει τους πάντες για τη μεγάλη θλίψη της; Ποια είναι αυτή η μεγάλη θλίψη που δεν σέβεται ούτε το νεκρό, ούτε το γεγονός ότι κοντινοί του άνθρωποι, πληροφορήθηκαν την είδηση από το sms της; Αν δεν είχαμε εκλογές σε ενάμισι μήνα αμφιβάλλω αν η κ. Κυριακίδου έστελνε ένα τέτοιο μήνυμα.