Tuesday 13 September 2011

Μια μέρα δύσκολη


Ήταν μια από αυτές τις μέρες. Τις δύσκολες, τις επίπονες, που τίποτα δεν πάει όπως το υπολογίζεις. Την ώρα που μάζευα τα χαρτιά μου στο γραφείο και ήμουν σε διαπραγματεύσεις πόσα να πάρω μαζί μου, για να τελειώσω στο σπίτι κάτι εκκρεμότητες, χτυπά το τηλέφωνο. Ήταν η μάνα μου, η μικρή ενώ έπαιζε χτύπησε και δίπλα από το μάτι της έχασκε μια τρύπα.

Ξέρω ότι η μάνα μου είναι ψύχραιμη και για να παίρνει τηλέφωνο κάτι σοβαρό ήταν. Πήγα την βρήκα όντως με μια τρύπα δίπλα στο μάτι, να κλαίει και τη μεγάλη δίπλα της, επίσης μέσα στα κλάματα για συμπαράσταση. Τις έβαλα και τις τρεις μέσα στο αυτοκίνητο και πήγαμε Απολλώνειο.

Εκεί στις Πρώτες Βοήθειες, καθάρισαν την πληγή. Ήταν πώς να το πω τώρα, κάτι τρομακτικό. Πάνω στο κεφαλάκι της υπήρχε μια τρύπα, θα έφτανε το ενάμισι εκατοστό βάθος, που ανάβλυζε αίμα. Φώναξαν τον παιδοχειρούργο. Ήρθε, της έβαλε αναισθητική ένεση. Σας το λέω εγώ που έχω δει εγχείρηση και που γενικά το αίμα δεν με χαλά (το αντίθετο μάλιστα). Δεν περιγράφεται να βλέπω το γιατρό να κρατά το δέρμα και να βάζει την ένεση. Εννοείται πως η μικρή ούρλιαζε. Μετά την έραψε. Άντεξα και το είδα και αυτό. Το γιατρό να κεντά το μωρό μου.

Όταν όλα τέλειωσαν ένιωσα να πνίγομαι. Το κεφάλι μου γύριζε μου ήρθε να κάνω εμετό. Νομίζω, η μυρωδιά του αντισηπτικού δεν με εγκαταλείπει. Ακόμα και τώρα μου φαίνεται ότι την μυρίζομαι.

Στα τρία λεπτά ήμουν εντάξει. Πήγα να πληρώσω. Λογαριασμός 160 ευρώ... 50 ευρώ οι Πρώτες Βοήθειες, 110 ο γιατρός. Έλεος. 50 ευρώ επειδή καθάρισαν μια πληγή ενός εκατοστού. Αν πήγαινα με πόδι πληγωμένο, πόσα θα ήθελαν; Αμ ο γιατρός; Σχεδόν 37 ευρά η κάθε ραφή. Την επόμενη φορά, ο μη γένοιτο, θα πηγαίνω πρώτα από την τράπεζα για δάνειο.

Με την ψυχή στο στόμα πήγαμε σπίτι. Τις έκανα μπάνιο, το μικρό αποκαμωμένο κοιμήθηκε, η μεγάλη έκανε τα δικά της. Βασικά ένιωθε τύψεις γιατί ήξερε ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης ήταν δικό της, γιατί τις θερμοπαρακαλούσε η γιαγιά να κάτσουν φρόνιμες και αυτές απλά αφηνίασαν. Ασχολήθηκα με τη δουλειά που πήρα σπίτι, συγύρισα λίγο, έκανα σάντουιτς, τα είπαμε με τη μικρή, και έπεσα στον καναπέ, έτοιμη να τεζάρω.

Η κόρη Α με έβλεπε σκεπτική. Μάμα, που είναι το δώρο έκπληξη, που μου υποσχέθηκες να ήμουν φρόνιμη; Ντιςςςςςς. Πέρασαν από το μυαλό μου πολλές απαντήσεις. Τελικά περιορίστηκα να της τραγουδήσω: Δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα, δεν είμαστε στον ίδιο το σταθμοοοοοοοοοοοοοοο. Και την έστειλα για ύπνο. Σας το λέω. Όταν τα παιδιά βρίσκονται στο κρεβάτι τους, οι γονείς είναι πολύ ευτυχισμένοι. Μα πάρα πολύ.

27 comments:

  1. Εσυγχίστηκα εγω. Περαστικα στην κόρη σου Mana. Εν μωρά εν καταλάβουν ποτε τα πράματα εν σοβαρά. Δαμέ αποτυγχάνουμε εμέις.

    ReplyDelete
  2. Ωχ! Περαστικά στη μικρούλα και υπομονή! Από τις πιο δύσκολες στιγμές αυτές. Κι από την άλλη μας κάνουν να ξεχνάμε τα πάντα.

    Νεράιδα

    ReplyDelete
  3. Περαστικά στη μικρή ντήαρ!

    ReplyDelete
  4. Περαστικά της μιτσιας.

    Μεν ανησυχεις.. τα σημάδια στα γόνατα τα είχα μέχρι το Λυκειο, από τις αταξίες, τα ποδήλατα, τα πατίνια κτλ

    Αυτές τις έξαλλες μέρες όμως νοσταλγούμε όλοι.

    ReplyDelete
  5. Εβρος και να το καταλάβουν ότι εν σοβαρά δεν θα κάμουν πίσω. τες μιτσιές έπρεπε στους Λόκατζηδες να τες στείλω όχι νηπιαγωγείο. δεν καταλάβουν θεό.

    Θενξ Νεράιδα και Ινβίκτους.

    Καϊσί το μόνο που ελπίζω να μεν της μείνει κανένα σημάδι πάνω στο πρόσωπο. σκέφτου τρεις ραφές ήταν 110 ευρώ, η πλαστική πόσα ενά μου κάτσει;

    ReplyDelete
  6. Μana, εμέναν εράψαν με πάνω στο φρύδι 7 ραφές στο γενικό της λεφκωσίας, ο γιατρός ήταν απίστευτος τζαι λαλεί μου εννα προσέχω να μεν μείνει σημάδι πολλύ, μετά που έκτατσε το φούσκωμα ερωτούσαν με αν μου εκάμαν πλαστική. Άμμαν θέλουν οι άτιμοι προσέχουσιν.

    ReplyDelete
  7. Tωρά έσιει μια νεα μέθοδο που αντι να σε ράφκουν κολλούν σου το με κάτι σαν γόμα. Εν πιο καλό γιατί εν πονεί το μωρό τζιαι εν αφήνει σημάδι, ενώ το ράψιμο αφήνει.

    μα άδε που είμαι τζιαι ειδική..

    ReplyDelete
  8. μάνα μου το ρε, ελιωσεν σας τζιαι τες 2 μίλλα μου! περαστικά σας!

    ReplyDelete
  9. τζαι στα δικά μας (να μεν μείνει σημάδι) Έβρος.

    Αχάπαρη ο γιατρός δεν το εισηγήθηκε γιατί είναι μικρή να το κουμαντάρει. τούτη η μέθοδος απαιτεί προσοχή κάτι που εμείς δεν διαθέτουμε. είσαι όμως ειδική, βγάζω το καπέλο...

    Θενξ σενιόρα Ποστ. εν τζαι είπα σου. προχτές εγνώρισα τον κύριο Πιατακια.

    ReplyDelete
  10. Περαστικά της μικρής και μπράβο σου που διατήρησες την ψυχραιμία σου! Εγώ έχω έναν τεράστιο φόβο ότι δεν θα μπορώ να διαχειριστώ ανάλογες κρίσεις αν έχω ένα άτακτο μωρό (που μάλλον θα έχω)

    Μπρέντα

    ReplyDelete
  11. τρύπα ενός εκατοστού μαν(α);;;

    τι της έμπηκεν;!;!

    sheeez!!

    perastika...

    ReplyDelete
  12. No worries Μπρέντα. θα με φωνάζεις εμένα να τα παίρνω στο γιατρό τα μωρά σου που αντέχω.

    Sike το κρεβάτι. τόσος τόπος επήε τζαι έδωκε πάνω στη γωνιά της τζεφαλαρκάς.

    ReplyDelete
  13. περαστικά σας..hopefully δεν θα μείνει σημάδι..

    ο γιατρός δεν σου είπε να σταθείς που την άλλη να μεν βλέπεις?

    εγώ που έβγαλα αμυγδαλές η μάνα ζήτησε να μπεί μέσα να δεί την επέμβαση και ο γιατρός της είπε να μπείς σε όποια εγχείρηση θέλεις αλλά ποτέ στο παιδί σου.

    ReplyDelete
  14. Αχου μωρέ το κοριτσάκι !!Περαστικά στη κεφαλή...ελπίζω να μην πάρουν τα μυαλά της αερα από τη τρύπα!!

    Δωσε ενα φιλί απο μένα! Και παρε κι ενα κι εσυ!

    :))))

    ReplyDelete
  15. @ ίνα
    σε ευχαριστώ.

    @ Ράνια
    και να μου έλεγε να σταθώ από την άλλη ήθελα να βλέπω τι κάμνει. από τη στιγμή που δεν με χαλά η φάση, νομίζω είναι καλύτερα να ξέρω. από την άλλη όμως πονεί να βλέπεις το παιδί σου... ίσως και να έχει δίκαιο ο γιατρός.

    Χα χαχα η καλύτερη ατάκα. λες να πάρουν τα μυαλά της αέρα; μερσί για τα φιλιά.

    ReplyDelete
  16. perastika je next time geniko an to cash machine lalei insufficient funds.

    8elw je gw na ginw giatros pou rafkei 10 lepta je pianei 110 euro!

    ReplyDelete
  17. Μάνα μου ρε περαστικά της! Αλλά το σώμα μας εν φτιαγμένο για να αντέχει τζιαι τα μάθκια μας για να προστατεύκουνται. Εννά περάσουν.
    Εμέναν εν άλλο που με προβληματίζει.
    Λαλείς "Όταν τα παιδιά βρίσκονται στο κρεβάτι τους, οι γονείς είναι πολύ ευτυχισμένοι. Μα πάρα πολύ."
    ΤΖΙΑΙ ΜΕΤΑ ΛΑΛΕΙΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ; ΟΙ ΛΑΟΜΟΝ!

    ReplyDelete
  18. Roam το γενικό ήταν εκτός σχεδίου, λόγω απόστασης και λόγω δουλειάς. δεν με έπαιρνε, έπαιζα με τα λεπτά.

    Εόλικα να γίνεις μάνα για να απολαμβάνεις τούτες τες στιγμές που τζοιμούνται... Οϊ λαομόν είπες. σε πόση ώρα θα φανεί ο Ινβ;

    ReplyDelete
  19. Ελυπήθηκα σε παραπάνω εσένα παρά το μωρό! :(
    Περαστικά σας!!

    ReplyDelete
  20. Περαστικά στην μικρούλα.... Συβαίνουν τζαι τουτα δυστυχως.

    Επάθε το τζαι η αρφή μου η μιτσιά όταν ήταν μωρό...πριν 11-12 χρόνια. Εγω εφοήθηκα παραπάνω που τζεινη τζαι ήμουν η μεγάλη. Εν της εράψαν όμως το φρύδι ομως..."Εκολλήσαν" της το όπως είπεν η Αχάπαρη τζαι επίσης στο Απολλώνειο. Εννοείται ότι εγώ εγινα ακόμα πιο προστατευτική...

    ReplyDelete
  21. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  22. δεν ξέρω από παιδιά και δεν έχω αυτά τα άγχη, ξέρω πώς είναι να πονάει κάποιος δικός σου όμως... Περαστικά!
    Αυτή η μυρωδιά πραγματικά περνάνε ώρες μέχρι να φύγει από τα ρουθούνια σου

    ReplyDelete
  23. περαστικά σας!!!

    τι εννοείς όταν λες: "το αίμα δεν με χαλά (το αντίθετο μάλιστα)" ???!!!

    :-)

    ReplyDelete
  24. Περαστικά στην μικρούλα σου

    ReplyDelete
  25. mana, perastika sto moraki sou. otan hmoun 3-4 eskisa to frudi m,8umame mono to xtupima sto nipthra k meta tis nosokomes na me kratoun xeria-podia giati klotsousa k fonaza.
    exo omos mia lepti gramoula kato apo to frudi gia en8umio.

    ReplyDelete
  26. αου :S
    περαστικά τζιαι ευτυχώς που εν επαθε κάτι χειρότερο :)
    να τις χαίρεσαι!

    ReplyDelete