Βάλε τ' άσπρα σου

Το πρωί η μεγάλη ήθελε να φορέσει άσπρη φούστα. Δεν χρειάζεται να πω ότι μέχρι το απόγευμα, μόνο άσπρη δεν θα μείνει η φούστα. Την ώρα που την έντυνα, άρχισα να της τραγουδώ: Βάλε τα άσπρα σου, γίνε κρίνο και βγες από τη γλάστρα σου...

Μου κόλλησε το τραγούδι. Από το πρωί το τραγουδώ και δεν λέει να ξεκολλήσει. Το έγραψα σε ένα cd μόλις την πιάσω από το σχολείο να της το βάλω να το ακούσει.

Το Σαββατοκυριάκο δεν έκαμα τίποτα. Γράψε λάθος, αποσυμφόρησα λίγο την πάνω τη βιβλιοθήκη, γιατί με το ρυθμό που στοιβάζω βιβλία πάνω της θα την φάμε κατακέφαλα καμιά μέρα. Κατά τα άλλα όμως τίποτε.

Κάθε φορά το ίδιο γίνεται. Κάμνω μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, κυρίως δουλειές μέσα στο σπίτι. Συγυρίσματα, μικροπράγματα, επισκευές, η αυλή. Πρέπει να αδειάσω το τρίτο δωμάτιο, να βρω τα καλύμματα για τα σκεπάσματα, να μετακινήσω κάτι ποτήρια. Θέλω να κάνω και ένα crumble με μήλα και berries. Έμπνευση. Μέσα στις επόμενες μέρες θα καλέσω τη νέα ξαδέλφη για φαί και θα το κάνω. Καλού κακού καθοδόν να σταματήσει σε κανένα ζαχαροπλαστείο και να φέρει γλυκό.

Σχέδια πολλά. Και στο τέλος καταλήγω να μην κάνω τίποτα.

Φυσικά είναι δικό μου το λάθος. Γιατί αντί να κάτσω σπίτι, κρατώ τις μικρές και γυρίζουμε. Πάρκο, παιδότοπο, σε φίλους, σε καταστήματα, στις γιαγιάδες. Θέλω πάντως βραβείο να κυκλοφορώ με δύο μωρά στα καταστήματα. Μου αξίζουν εύσημα.

Αλλά οι δουλειές μένουν και στοιβάζονται. Ίσως τώρα που θα χειμωνιάσει να κλειστούμε σπίτι. Α, μπα χλωμό το βλέπω. Όταν μάθεις στους γυρούς, δύσκολα ξεμαθαίνεις και ας λέει η παροιμία πως το μάθημα τζαι το ξεμάθημα εν κοντά.

Ερώτηση κρίσεως, αγαπητοί συμπλόγκερς (Ινβ ξέρεις ότι στηρίζομαι πάνω σου). Το σφουγγάρι στα καθίσματα κήπου καταστράφηκε, έλιωσε για να δώσω ξεκάθαρη εικόνα. Μιλούμε για καθίσματα που αγοράσαμε πέρσι. Το εξωτερικό το ύφασμα είναι μια χαρά. Θέλω να αντικαταστήσω το εσωτερικό που χάλασε. Γνωρίζει κανένας που να αποταθώ; Ή μήπως μου συμφέρει να αγοράσω καινούρια καθίσματα;