Απεργίας ανάγνωσμα

Ακούω επιχειρήματα από τη μια πλευρά, ακούω και από την άλλη. Η ουσία είναι από τις 11 το πρωί χιλιάδες μαθητές είναι στους δρόμους γιατί οι δάσκαλοι απεργούν. Ευτυχώς η πεθερά μου είναι σπίτι και θα παραλάβει τη μεγάλη, διαφορετικά θα έγραφα άδεια. Υποθέτω οι περισσότεροι γονείς, τουλάχιστον αυτοί που έχουν παιδιά ηλικίας νηπιαγωγείου και δημοτικού θα πέρασαν το άγχος που να τα αφήσουν.

Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Η Παιδεία κατέβασε ρολά και οι δάσκαλοι – καθηγητές συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα μωρά. Όχι όλοι, οι περισσότεροι όμως.

Εγώ δεν είμαι από αυτούς που χαρακτηρίζουν τους εκπαιδευτικούς χαραμοφάηδες. Αναγνωρίζω ότι είναι ένα δύσκολο επάγγελμα. Εδώ τα δικά μου δύο είναι και είναι στιγμές (πολλές) που δεν τα αντέχω. Πόσο μάλλον να έχω 25 (ξένα). Το να είσαι δάσκαλος, πρέπει να είναι βάσανο.

Αλλά, ας μην ξεχνάμε, ότι το επέλεξαν. Αν το επέλεξαν για λάθος λόγους, βλέπε γρήγορος διορισμός (ή τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πριν λίγο καιρό), πολύ καλός μισθός, καλή σύνταξη και μάλιστα στα 60, τρεις μήνες τουλάχιστον διακοπές το χρόνο, αργίες, χωρίς το φάσμα της απόλυσης, εμ ας πρόσεχαν.

Και δεν γίνεται σε μια τόσο δύσκολη περίοδο να θέλουν να την βγάλουν καθαρή. Δεν γίνεται. Πόσοι εκπαιδευτικοί έχασαν τη δουλειά τους τον τελευταίο καιρό; Κανένας. Πόσοι στον ιδιωτικό τομέα; Χιλιάδες. Πόσοι εκπαιδευτικοί δεν πήραν αύξηση; Κανένας. Πόσοι στον ιδιωτικό τομέα; Πάλι χιλιάδες. Πόσοι εκπαιδευτικοί πήραν ΑΤΑ; Όλοι. Πόσοι στον ιδιωτικό; Χαχα μα υπάρχει τέτοιο πράμα;

Σε κανένα δεν αρέσει να χάνει κεκτημένα και δικαιώματα. Ένα ζευγάρι φίλων μου και οι δυο δάσκαλοι θα δουν το οικογενειακό τους εισόδημα να μειώνεται. Είχαν κάνει σχέδια με τα λεφτά που έπαιρναν, τώρα θα πρέπει να τα διαφοροποιήσουν. Δεν είναι ωραίο. Μακάρι να μπορούσαν να παίρνουν αυτά που θέλουν και ακόμη περισσότερα. Αλλά όταν δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές, τι να γίνει;

Τουλάχιστον, ένα σταθερό και παρά τη μείωση καλό εισόδημα θα μπαίνει στο σπίτι τους. Ας μην μιλήσουμε για οικογένειες που μετρούν και το παραμικρό ευρώ, γιατί διαφορετικά θα πέσει πείνα. Ας μην μιλήσουμε για την απελπισία, να έρχεται τέλος του μήνα και να μην υπάρχουν λεφτά στο σπίτι για τα απαραίτητα.

Η απεργία των εκπαιδευτικών στέλνει το χειρότερο μήνυμα στην κοινωνία. Τους κάνει να φαίνονται αναίσθητους και εγωκεντρικούς που κλείνουν τα μάτια στα πολλά προβλήματα που υπάρχουν.

Το χειρότερο είναι που στο πλευρό των απεργούντων είναι και το φοιτητικό κίνημα. ΕΛΕΟΣ. Βρείτε μου άλλη χώρα, που οι φοιτητές αντί να είναι στους δρόμους, να αμφισβητούν και να διαλύουν τα πάντα, να φωνάζουν για τα κεκτημένα ενός επαγγέλματος, το οποίο ακόμα δεν έχουν εξακολουθήσει. Είναι ή δεν είναι ο απόλυτος ξεπεσμός;