Παρέες

Αυτές τις μέρες κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η επίδραση των φίλων. Εντάξει δεν έκαμα και την ανακάλυψη του αιώνα, το ξέρω.

Μέχρι πρόσφατα πρέπει να ήμουν η μεγάλη αυθεντία στη ζωή της κόρης Α. Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα υπάκουη, δεν με αμφισβητούσε ιδιαίτερα. Αλλά τώρα κάτι αλλάζει και περνώ με δραματικό τρόπο στη δεύτερη, κάποτε και στην τρίτη μην σου πω και στην τέταρτη θέση. Σε λίγο με βλέπω εκτός αγώνα...

Την περασμένη βδομάδα πήγα να την πιάσω από το σχολείο. Την βρήκα με άλλα ρούχα γιατί έπιασε και έβαλε το κεφάλι της κάτω από το νερό. Γιατί αγάπη μου, έκανες αυτή τη βλακεία τη ρώτησα. Γιατί μου είπε η Φανή, απάντησε. Και όλο τέτοια έχουμε. Γιατί είπε η Φανή, γιατί παίζαμε με τον Κώστα, γιατί το έκανε και η Μαρία. Πίσω από κάθε αταξία, από κάθε ανταρσία κρύβεται και ένα όνομα. Δεν θεωρώ το παιδάκι μου αγγελούδι, κάθε άλλο. Φαντάζομαι στα γιατί άλλων γονιών θα κρύβεται το βλαστάρι μου.

Συζητώντας μαζί της κατάλαβα πως κατά βάθος ξέρει πως κάνει μαλακίες. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να την σταματήσει. Η παρέα είναι πιο σημαντική από την τιμωρία και οι κολλητοί της ίσως να έχουν περισσότερη βαρύτητα από τους γονείς.

Αχ και βαχ. Οι φίλοι είναι κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μας. Εγώ δεν θα άντεχα χωρίς τις κολλητές μου. Στα δύσκολα, στα εύκολα, στις χαρές, στις λύπες. Είμαστε εκεί η μια για την άλλη. Σχέσεις σφυρηλατημένες, που ευτυχώς κρατούν γερά.

Στην ηλικία που είναι οι κόρες μου, οι φίλοι είναι μπελάς για τους γονείς. Τους λες, τους εξηγάς, τους μιλάς, τους δίνεις παραδείγματα και είναι λες και μιλάς του τοίχου. Γιατί ο κολλητός δεν το κάνει έτσι, γιατί ο κολλητός δεν θέλει και γιατί έχει άλλη άποψη. Γιατί μάμα η μάμα της Ελένης, την αφήνει να φορεί παπούτσια με τακούνια και θέλω και εγώ. Γιατί μάμα ούτε ο Γιώργος τρώει φρούτα. Γιατί ο Γιάννης κάνει τσουλήθρα από ψηλά.

Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Δεν είχα φίλους που να με σπρώχνουν να κάνω μαλακίες. Αλλά (αχ αυτό το αλλά), ίσως να ήμουν εγώ το παιδάκι –φασαρίας. Με θυμάμαι να κουρδίζω την τάξη, την παρέα για κοπάνες, για φάρσες, για ανταρσίες. Την έβγαζα όμως καθαρή τις περισσότερες φορές. Στο δημοτικό ήμουν το αστέρι του σχολείου. Την γλύτωνα. Στο Γυμνάσιο ήμουν η πιο μικροκαμωμένη, δεν με υπολόγιζαν οι καθηγητές για φασαρία. και στο Λύκειο φορούσα την πιο κοντή φούστα του σχολείου... Εδώ τα σχόλια περιττεύουν.