Οι bloggers πάνε εκδρομή

Ήταν μια χαρούμενη μέρα. Οι bloggers, που συμμετείχαν στον διαγωνισμό ήταν έτοιμοι να πάνε εκδρομή. Από νωρίς άρχισαν να καταφτάνουν στο σημείο, όπου συμφώνησαν να συναντηθούν, τη νέα πλατεία Ελευθερίας (yeah right) στολίδι της πόλης, όπως διαμορφώθηκε. Σιγά σιγά το πεζοδρόμιο άρχισε να γεμίζει. Ακόμη και η Πρασίναδα που έκοψε από το Σικάγο να έρθει ήταν στην ώρα της.

Μπήκαν όλοι στο λεωφορείο και έκατσαν στις θέσεις τους. Η Ράνια έσπρωξε πάντως, λιγουλάκι γιατί ήθελε να κάτσει δίπλα από τον Ινβίκτους και την Μπρέντα. Μόλις έκλεισαν οι πόρτες του λεωφορείου έγινε το έλα να δεις. Μα ίντα τραουθκιές επέσαν, ίντα τσατιστά. Η Μπρέντα έδωσε το σύνθημα για να αρχίσει το τραγούδι. Κυριακή γιορτή και σχόλη να ‘ταν η βδομάδα όληηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη». «Το Fabulous πότε θα το πούμε;», ρώτησε ο Αντίχριστος.

Λίγο πριν από τη Λεμεσό, κοίταξαν προς τα αριστερά για να δουν τον πρώην σταθμό του Βασιλικού και τη Ναυτική βάση στο Μαρί. You never know πότε θα σου ζητήσουν να πεις που είναι.

Καθοδόν προς την Ινστιτζιώ, το λεωφορείο έκαμε στάση στη Λεμεσό για να μαζέψει και τους τόπακες bloggers. Η Αχάπαρη είχε ένα special request και έτσι πριν βγουν ξανά στον αυτοκινητόδρομο πέρασαν να δουν το τρίπατο. Η Πεκάτσα πάντως άρχισε να αγανακτεί. « Πότε θα φτάσουμε; Τι στο καλό μα εν στην Κύπρο τούτο το πράμα;» Παραδίπλα ο Φουρνόφκιος απολάμβανε το τοπίο και μάθαινε τις ταμπέλες για να κερδίσει τον επόμενο διαγωνισμό. Η Rosa του έλυνε κάθε απορία που προέκυπτε.

Με τις κατάλληλες οδηγίες του Μοτορτζή έφτασαν στα ακάμωτα της Πάφου. «Δεν υπάρχει τίποτα εδώ» διαμαρτυρήθηκε ο Νonis. «Ούτε καν μια ταβέρνα της προκοπής, πάμε παρακάτω ξέρω ένα καλό τοπούι για τζίζιμίζι» συμπλήρωσε η Post.

Καθοδόν προς την ταβέρνα ακούστηκε ένα ππππαααατ. «Α Παναϊα μου, ίντα που έγινε» διερωτήθηκε η BibiBoo. Κατεβαίνουν κάτω, έσκασαν δύο λάστιχα. Αναβρασμός μεγάλος. «Εγώ ξέρω να αλλάσσω λάστιχα» είπε ο Κυπριακόφων, αλλά θέλω βοήθεια». Ήταν μια δύσκολη στιγμή, ώσπου ανέλαβε δράση και ο Defiance. Βρήκαν τους κρίκους, βρήκαν τις βίδες και το λεωφορείο ήταν έτοιμο. Φυσικά έγιναν λέσσι τζαι ολόμαυροι, αλλά εισέπραξαν ένα ζεστό χειροκρότημα. «Εν ώρα τωρά να πω το Fabulous;» επετάχτηκε πάλε ο Αντίχριστος.

Ευτυχώς, σύντομα έφτασαν στην Κρήτου Τέρρα. Οι bloggers πεινασμένοι όπως ήταν έτρεξαν γρήγορα στην ταβέρνα. Όλοι εκτός από την Μις που είπε να ρίξει πρώτα μια ματιά στην τοπική αρχιτεκτονική. «Τι θα παραγγείλετε;» ρώτησε ο κύριος Πάμπος, ο ιδιοκτήτης. «Ε, φέρε μας ό,τι έσσεις τζαι μεν ρωτάς», πρόλαβε η Sike. «Αμαν αρχίσει ο καθένας να παραγγέλλει τα δικά του θα νυχτωθούμε».

Πράγματι, σε λίγη ώρα η κυρία Χαρούλα άρχισε να φέρνει τους μεζέδες. Χωρκάτικο λουκάνικο, αυκά με τες πατάτες, χαλλουμούδι σπιδκιάσιμο στα κάρβουνα, κεφτεδάκια, μια ωραία σαλάτα με ντομάτες της περιοχής (πολλά σημαντική λεπτομέρεια), πουρκουρούι, σουβλάκια και φυσικά σιεφταλιές. «Τις ξέρω τις σιεφταλιές, εν πολλά ωραίες», δήλωσε με εμφαντικό ύφος ο Αμερικλάνος. Από δίπλα η ElenaG εξηγούσε στον Vad πως φτιάχνουμε το πουρκούρι. «Με γιαούρτι είναι ποίημα» τον διαβεβαίωσε.

«Κύριο Πάμπο εν μας φέρεις τζαι λίο κρασί, έννε;» ρώτησε ο Ινβίκτους. «Τζαι λίη ζιβανία χωρκάτικη», συμπλήρωσε ο Μοτορτζής.

Το κέφι ανέβαινε σιγά σιγά. «Ένα κυπριακό τραγούδι εν ό,τι πρέπει» είπε η Θάλασσα. «Μα να μεν πω το Fabulous», επετάχτηκε πάλε, ξέρετε ποιος. «Κάτσε κάτω», διέταξε η JoyTears. Τώρα θα πούμε άλλα. «Τζείντο το μιτσί το τρίμματο τα μελισσιά τα μάθκιααααααααααααααααααααααααα», έριξε την ιδέα η Moonlight. Το χειροκρότημα της Red ήταν ενθουσιώδες. Η DrSpock έκαμε ένα γρήγορο search κατέβασε τους στοίχους και ξεκίνησε και εκείνη να τραγουδά.

Η μέρα άρχισε σιγά σιγά να σβήνει. Τους bloggers τους περίμενε η επιστροφή. Πρώτα όμως έκαναν ένα περίπατο στο χωριό, έφτασαν στην πλατεία όπου έπαιξαν χωστό, τρεχτό τζαι κάμηλο (αππήησε ο κάμιλος τζαι έκαμε κρι κρι για όσους δεν ξέρουν).

Στο τέλος κουρασμένοι μπήκαν στο λεωφορείο για την επιστροφή. Ο Αντίχριστος τραγούδησε επιτέλους το Fabulous.