Νυστάζωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Κάποτε έφτιαχνα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγωωωωωωωωωωωω.

Κάποτε πήγαινα δουλειά απευθείας μετά από ξενύχτι. Όπου ξενύχτι εκτός από άγριο clubbing, κάποτε σήμαινε και ήπια τα άντερα μου.

Τώρα είμαι με πέντε ώρες ύπνο (μόνο), κατέβασα ούτε καν δύο ποτήρια κρασί και νιώθω ότι πέρασε οδοστρωτήρας από πάνω μου. Με το περιβάλλον δεν επικοινωνώ πολύ καλά και αγωνίζομαι να κάνω πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες, θα τα είχα ξεπετάξει μέσα σε ελάχιστη ώρα.

Μετρώ ώρες να νυχτώσει να πάω σπίτι. Υπολογίζω πως θα φάμε corn flakes ούτε καν σάντουιτς δεν αντέχω να κάμω, στη διαδικασία μπάνιου δεν υπάρχει περίπτωση να πω, δεν θα πάθουν τίποτα να μείνουν μια μέρα άλουστες και όσον αφορά το σεξ θα αναλάβει πρωτοβουλίες ο husband.

Μέχρι να νυχτώσει μεσολαβεί καμπόση δουλειά, session στη λογοθεραπεύτρια για να μάθει η κόρη Α να λέει το σου σου και όχι χιου, ένα παιδικό πάρτι γενεθλίων, σούπερμαρκετ και ένα πέρασμα από Marks and Spenser αν προλάβω.

Στο μεταξύ το στόμα μου θα ξεχειλώσει από το χασμουρητό. Πρέπει να πέφτουν με την ίδια συχνότητα που έπεφταν οι βόμβες του ΝΑΤΟ στο Σεράγεβο.

Είμαι με την ελπίδα ότι θα εξαφανιστούν όλοι οι συνάδελφοι και ο διευθυντής μαζί τους, να τρυπώσω στο γραφείο του να ρίξω κανένα υπνάκο στον καναπέ. Αλλού το όνειρο, κι αλλού το θαύμα.

Θα κάνω ένα τσάι. Λες να βοηθήσει; Μπαααααααααααααααααααααααααα.