Και έρχεται η κρίσιμη στιγμή που μια μάνα, έστω ένας πατέρας πρέπει να αφήσει τα παιδιά του να φύγουν, ανοίξουν φτερά, να ακολουθούσουν το δικό τους δρόμο... Μίξες, συγκινήσεις, κλάματα τα αφήνουμε όταν πηγαίνουν για σπουδές.
Τώρα δεν μιλώ όμως για σπουδές. Μιλώ για τη διαδικασία να πάνε να παίξουν με τα γειτονόπουλα μας, χωρίς να τις κρατώ από το χέρι να τις πάρω.
Μας χωρίζουν δύο δρόμοι. Δύο δρόμοι που τα μόνα αυτοκίνητα που περνούν είναι των υπόλοιπων γειτόνων. Επομένως, η μόνη κίνηση που υπάρχει είναι πρωί που όλοι πάμε στις δουλειές μας και βράδυ όταν επιστρέφουμε. Εντάξει, και λίγοι δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί το μεσημέρι. Η ασφάλεια είναι ένα ζήτημα. Αλλά όχι τόσο μεγάλο. Βεβαίως αρκεί μια στιγμή να γίνει το κακό.
Παιδεραστές γείτονες δεν πιστεύω να έχουμε. Ποτέ δεν ξέρεις όμως. Ας κρατήσουμε μια πισινή καλού κακού.
Να χαθούν αποκλείεται. Επίτηδες να καταλήξουν αλλού γίνεται, να χαθούν όχι.
Και τώρα που βάλαμε τα δεδομένα κάτω επιστρέφουμε στο ερώτημα που μας απασχολεί. Είναι ασφαλές, σοφό εκ μέρους μας να τις αφήσουμε να πάνε μόνες τους;
Να μου πεις γιατί να τις στείλω μόνες τους και να μην πάω να τις πάρω; Οι λόγοι πολλοί. Θεωρώ ότι τις βοηθώ να γίνουν ανεξάρτητες να πηγαίνουν στους φίλους τους μόνες τους, χωρίς να είμαστε εμείς μαζί τους. Αναλαμβάνουν μια ευθύνη και τη φέρνουν εις πέρας, εκπαιδεύονται στο να αξιοποιούν την εμπιστοσύνη μας. Μαθαίνουν να παίρνουν ρίσκα, ώστε να γίνουν προσεκτικές. Δεν θέλω να μεγαλώσουν και να νιώθουν την προστασία μας συνεχώς. Κάποια στιγμή θα ζήσουν μόνες τους, καλό είναι να μην τους έρθει κεραμίδα όταν συμβεί αυτό. Υστερόβουλα θα έλεγα ότι πάνε στους φίλους τους και κερδίζω λίγη ώρα ησυχία.
Μια τύπισσα στη Νέα Υόρκη, έδωσε οδηγίες στον 10χρονο νομίζω γιο της να επιστρέψει σπίτι τους, χρησιμοποιώντας μόνος του το μετρό της πόλης. Έπεσαν πάνω της να τη φάνε ότι εξέθεσε τον μικρό σε κινδύνους. Η απάντηση της ήταν αλίμονο ένα δεκάχρονο να μην μπορεί να πάει σπίτι του μόνος του.
Μου αρέσει το παράδειγμά της. Όμως η απορία παραμένει. Είναι ασφαλές να τις αφήσω να πάνε στη γειτόνισσα μόνες τους;
well, σε συνάρτηση με τον 10χρονο στο μετρο της ΝΥ, σίουρα φαίνεται οκ στες γειτόνισσες.
ReplyDeleteέθθα σου συναφέρω σημερινό δημοσίευμα για 83χρονο που επροσέγγιζεν 6χρονες στην αυλη του σπιθκιού τους....
τζι εμένα η μάμα μου πάντα επροώθαν με να ανεξαρτητοποιούμαι (σε ηλικία δημοτικού επήα κατασκήνωση στην Ελλάδα, από και προς στα ιδιαίτερα με λεωφορείο, κ.ά) αλλά εν είμαι σίουρη εγώ αν θα τα κάμνω τούτα!
το δίδιγμα του σχολίου μου, εν ότι καλά κάμνεις. Ξέρω ότι έννεν έτσι εντύπωση που έδωσα :Ρ
για την γειτόνισσα που εν 2 στενά πάρακατω ναι, για το μετρό ΟΙ!!!!
ReplyDeleteΜανα, δεν ξέρω πόσο χρονών είναι ακριβως οι κόρες σου αλλά τις δικές μου που είναι 9 και 10 δεν ξέρω αν θα τις άφηνα, αν είχαν να διασταυρώσουν δρόμο. Αν δεν είχαν δρόμο να διασταυρωσουν θα τις άφηνα.
ReplyDeleteΦυσικά εγώ μενω σε δρομο που έχει κινηση οπότε και οι σκέψεις μου είναι διαφορετικές. Να πάνε στο δίπλα σπίτι της αφήνω.
Δεν ξέρω, ακούμε πολλά, έχει και οδηγούς που δεν προσέχουν τους πεζούς.
Ισως αν την πρώτη φορά τις παρακολουθήσεις να δεις πως το χειρίζονται και αν είναι προσεκτικές; Φαντάζομαι για να κάνεις τέτοιες σκέψεις τους έμαθες πως να διασταυρώνουν, σωστά;
εγώ πάντως πήγαινα από 2ρα δημοτικού περπατητή μπαλέτο, 3η ξεκίνησα αγγλικά, πάλι περπατητή, και στις φίλες μου πάντα πήγαινα περπατητή.
ReplyDeleteναι, δεν ήταν δρόμοι τεράστιας κίνησης, αλλά δεν ήταν και το στενό του χωριού ασπούμε...
αλλά τότε, ήταν τότε... τωρά δεν ξέρω πώς θα ενεργούσα...
μάλλον θα το έκαμνα και θα εμιλούσα και με τον τόπο που εφτάνναν να βεβαιωθώ ότι εφτάσαν...
καλά κάμνεις νομίζω, παρά να κάμεις μαλακοπιτουρίτικα κοπελλούθκια, καλύτερα έτσι...
Καλημερα ολη μερα.
ReplyDeleteΜεγαλο τερτι τουτο. Πολλα μεγαλο.
Σιγουρα εν καλο να βασιζουνται στις δικες τους δυναμεις.
Θα μιλησω για τα δικα μου.
Η μεγαλη σχεδον 11 ο μικρος 6+
Η κορη πολυ αγχωδης απο την φυση της ωριμη αναλαμβανει ξερει τι θελει. Το πρωι παν μονα σχολειο. Δεν διασταυρωνουν δρομο. Ομως αν ηταν μονο ο γιος δεν θα τον αφηνα. Αφαιρειται. Μπορει να δει ενα καραολο τζιαι να μεινει πισω του να δει που πηαινει.
Εκμεταλευουμε την μεγαλη?? Φορτωνω της ευθυνες?? εν καλο??
Τελικα ουλλα τα ψυχολογικα εν εμας των γονιων οξα εν η ιδεα μου???
Sike τζαι εμένα η μάνα μου με έστελλε να κάμω πράματα μόνη μου τζαι στη φάση που είμαι το εκτιμώ πολλά. αλλά τα γέρημα εννε τα ίδια με πριν να πούμε 25 χρόνια.
ReplyDeleteΝόνις ίσως έτσι να είναι το σωστό. ναι σε κάποια, όχι σε άλλα.
Σμιλί τους έμαθα πως να διασταυρώνουν αλλά προς το παρόν εν εκόλλησαν τζαι πολλά στην τζεφάλη τους. κυρίως της πιτσίρτας.
Moonlight το ίδιο λαλεί τζαι ο παπάς τους. ότι καλύτερα να πάρουμε ρίσκο παρά να εξελιχθούν σε άτομα που φοβούνται και δεν κάνουν πράματα μόνες τους.
Ρούλι Μαρούλι μην ανησυχείς. δεν εκμεταλλεύεσαι τη μέγαλη. οι μεγάλες το έχουν να προσέχουν τα πιο μικρά αδερφάκια τους. είναι γραμμένο στο DNA μας. ακόμα τζαι τωρώ που η αδερφή μου έχει δικό της μωρό, δεν μπορώ να σταματήσω να την προσέχω...
Που την τρίτη δημοτικού επήεννα αγγλικά μόνη μου (εδιαστάυρωνε με η μάμα μου την Πέτρου Τσίρου που ήταν μεγάλος δρόμος, αλλά τους υπόλοιπους εδιαστάυρωνα τους εγώ). Όταν έγινα πέμπτη επήεννα και πιάνο περπατητή (τζαμέ εδιαστάυρωνα και τη Μακαρίου που τη διάβαση).
ReplyDeleteΤην ίδια εποχή εγύριζα τις γειτονιές με το ποδήλατο τις Κυριακές που εν είχε κίνηση τζι επήεννα να φέρω του παπά μου εφημερίδα που το περίπτερο. Εν με βιάσε κανένας, εν με τσιλλήσαν, εν εχάθηκα κ τέλοσπάντων εν έπαθα τίποτε πιο τραγικό από το να καρτερώ ένα τέταρτο ώσπου να διασταυρώσω απέναντι. Μεγαλώνοντας εφάνηκε μου πολλά απλό να σηκωθώ τζαι να πάω στην Αγγλία χωρίς να το ξέρει κανένας για να κάμω έκπληξη μιας φίλης μου, χωρίς να είχα ξαναπάει τζαι ήβρα πολλά εύκολη τη διαδικασία να βρω πόσες γραμμές του μετρό πρέπει να αλλάξω και που θα καταλήξω στο τέλος.
Δεν ξέρω αν έχει μεγάλη σχέση το πόσο αφήνεις τα κοπελλούθκια σου να κάμουν πράματα μόνα τους (γιατί αν εν ανεξάρτητα που μόνα τους εν να τα κάμουν τζαι χωρίς να σε ρωτήσουν), αλλά νομίζω εν καλό γιατί μαθαίνουν να κρίνουν μόνα τους τζαι να έχουν ανοιχτά τα ματια τους να ξέρουν τι τους γίνεται. Εν μιλώ καθόλου σαν ειδικός, απλά έκαμε μου εντύπωση που όταν επήα στην Αγγλία και είπα τι έκαμα σε κάποιον που εν τον αφήκαν να πάει ποτέ του πουθενά μόνος του μέχρι να πάει να σπουδάσει ήταν κάπως "ΑΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ".
Σορυ για το τεράστιο κόμεντ και τα λίο άκυρα σχόλια :)
Δεν ξέρω ακριβώς την ηλικία τους αλλά καταλαβαίνω το αίσθημα, όντως εμείς πηγαίναμε από πολύ μικροί μόνοι μας κ μέναμε κ σπίτι μόνοι μας αλλά δεν είναι ίδιες οι εποχές και επίσης εγώ μεγάλωσα σε χωριό. Όπως το περιγράφεις ίσως να μπορεί να γίνει κάτι ενδιάμεσο, πχ τις πας εσύ και τις αφήνεις να επιστρέψουν μόνες, αφού συννενοηθείς με την άλλη μάνα να σου τηλεφωνήσει μόλις ξεκινήσουν.
ReplyDeleteΤζιαι εγώ είχα πολλή ελευθερία κινήσεων που ήμουν μιτσιά but those were differend times. Τωρά φρικάρει με η ιδέα των αχαπαρακίων στους δρόμους. Προσφατα ο κύριος αχάπαρος έμαθε τους να πηαίνουν μπακάλη (που εν τέλια δίπλα μας, χωρίς να διασταυρώνουν πουθενά εννοείται) τζιαι έκαμα το το μεσανατολικό. Ενηξέρω αν είμαι υπερβολική αλλά στη γειτονιά που ζούμε τζιαι στην εποχή που ζούμε καλύτερα υπερβολική παρά μετά να τραβώ τα μαλλιά μου.
ReplyDeleteΠάντως οι μιτσίες σίουρα θα νίωθουν πιο γουαο άμα πίενουν μόνες τους, τούτες οι μικρές πράξεις ανεξαρτησίας σε μικρές ηλικίες φαντάζουν πολλά σπουδαίες. Θέλω να πω τέλοσπαντων ότι βοηθά και στο θέμα της αυτοπεποίθησης. Όμως μωρά εν έχω για να ξέρω. Τα αδερφάκια μου πάντως στην Ιταλία παν να γοράσουν παγωτό μόνα τους, περνούν που υπόγεια διασταύρωση που κάτω που σιδηρόδρομο, αλλά και η περιοχή τους εν πολλά ησυχία. Μαθαίνουν και τα μωρά να προσέχουν τον εαυτό τους που εν το πιο βασικό.
ReplyDelete"Επομένως, η μόνη κίνηση που υπάρχει είναι πρωί που όλοι πάμε στις δουλειές μας και βράδυ όταν επιστρέφουμε."
ReplyDeleteπολλά ωραία ζωή πού ζούμε πάντως με τα κοπελλούθκια μας που τους θωρούμεν λιότερον που τις μπειμπι σίτερ τζαι τις δασκάλες τους
όταν μειώσουν τζαι τους μισθούς ακόμα καλλύττερα
μεν σου πω άμαν είσαι άνεργος
αλλά εν πειράζει έχουμεν άλλα προβλήματα τωρά
άλλωστε τούτα συμβαίνουν αλλού ολάν όι στην κύπρο μας
Εν πολλα καταθλιπτικο να νιωθουμεν τοσην ανασφαλεια για πραματα που πριν 20 χρονια ηταν αυτονοητα... Εν θα αφηκω την κορη μου να κυκλοφορησει μονη της ακομα, μες τους δρομους. Εν 6 χρονων. Σκοπευκω, ομως, να την τεσταρω σε 2-3 χρονια, να δω αν τα καταφερνει ως το Δημοτικο, μονη της. Πιστευκω οτι τζαι συ ετσι πρεπει να καμεις - να τες αφηκεις να παν, τζαι να τες παρακολουθησεις ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ!
ReplyDeleteΕν κριμα να τους αναγιωσουμε σαν τζαι το σπιτι μας εν οχυρο τζαι ποξω εσχει θηρια... Μηπως τελικα η ανασφαλεια μας, εν μιαλυττερη που τους κινδυνους?
Βάλ'τους κανόνες (π.χ. πώς διασταυρώνουμε, σε ποιους μιλούμε, τι κάμνουμε αν παρατηρήσουμε το τάδε, πότε ερχόμαστε σπίτι) τζαι στέρησ'τους τες επισκέψεις αν δεν τους τηρούν. Πολλές φορές τα μωρά εν αναγνωρίζουν τους κινδύνους ή/και δε ξέρω πώς να αντιδράσουν άμα τους αναγνωρίσουν. Δίδαξε τες τζαι άφησ'τες, εν σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης τους τζαι τούτο.
ReplyDeleteOSR είσαι κομματάκι άδικος. τις βλέπω το μεσημέρι όταν τις παίρνω από το σχολείο και τρώμε όλοι μαζί και το απόγευμα πριν πάμε σπίτι μας. το σπίτι δεν βλέπουμε πολλές ώρες όχι ο ένας τον άλλο.
ReplyDeleteΓρούτα νιώθω σε. αναγιώνουμε τους σαν να τζαι έσσιει θηρία έξω, αλλά δυστυχώς τα θηρία είναι πραγματικά.
Μαριλού επειδή τούτες οι μικρές πράξεις ανεξαρτησίας αξίζουν πολλά θέλω να τες έχουν. μάλλον θα τις αφήσω και υποθέτω θα τις παρακολουθώ...
Καλύτερα υπερβολκή παρά να τραβούμε τα μαλιά μας. έτσι έχουν τα πράματα Αχάπαρη.
Δέσποινα εκεί νομίζω θα καταλήξω. θα βρω μηχανισμούς, ώστε να φαίνεται ότι κάμνουν πράματα μόνες τους και όντως να κάνουν, αλλά στην ουσία να μην είναι ανεξέλεγκτες.
Μικρέ χείμμαρε τις αφήνω να κάμνουν πράματα μόνες τους και θα τους βγει σε καλό νομίζω. μου άρεσε τούτο που είπες ότι πήγες μόνη σου Αγγλία.
Σωστή η Λένι. και έτσι θα ξέρω αν ακολουθούν κανόνες ή κάμνουν τις τζεφαλής τους.
ReplyDeleteτα 'θηρία' όμως πλέον εν παντού..
ReplyDeleteντάξει που ήμασταν εμείς μωρά ήταν διαφορετικά τα πράματα.
που την μιά θέλεις να ανεξαρτοποιηθούν αλλά που την άλλη you want to protect them from whatever is out there..και όντως μια στιγμή εν ερκετή για να γινεί το κακό..
νομίζω the best protection που μπορείς να τους δώσεις είναι να τις κάμεις να έχουν λίγο την αίσθηση του κινδύνου χωρίς να τες φοιτσιάσεις (τελικά its a hard thing to balance everything)
Να σας ρωτησω τζαι κατι αλλον? Τζαι να μας διαφωτισουν, αν θελουν, οι εκπαιδευτικες μας, ειδικα της πρωτοβαθμιας εκπαιδευσης.
ReplyDeleteΕδωσα της την εντυπωση οτι ειμαι παντου! Οτι εχω πληροφοριοδοτες ενα πραμα, που με ενημερωνουν ανα πασα στιγμη, για το καθε τι. Αν καμει αταξιαν ας πουμε εν να το μαθω! (εν τζι εν τελεια ψεμα).
Εν τραβημενο?
Μην ανησυχείς. You have to "let them go" σε κάποια φάση. Μια χαρά θα είναι τα κορίτσια. Δείξε τους εμπιστοσύνη ότι μπορούν να τα καταφέρουν, and they will. Τα παιδιά έχουν ένστινκτο πάνω σε κάτι τέτοια. Μια χαρούλα θα είναι οι κοράσες σου. :)
ReplyDeleteΝομίζω στην αρχή είναι καλό να τις πηγαίνεις εσυ στις γειτόνισσες, μετά σταδιακά να τις πηγαίνεις μέχρι την μέση και σε κάποια φάση απλά να είσαι έξω από το σπίτι ενώ θα πηγαίνουν. Γιατί αυτό δεν είναι κάτι που επηρεάζει μόνο τα παιδιά σου αλλά και σένα οπότε πρέπει να νιώσεις πρώτα εσύ σίγουρη και μετά να τους δώσεις την ευκαιρία. Επίσης αν βλέπεις ότι η μία κόρη είναι πιο σοβαρή δίνε τις συμβουλές να κοιτάει και την άλλη(γιατί πάντα υπάρχει μια τσαχπίνα σε κάθε οικογένεια). Από κει και πέρα πάρε γνώμες τι σου λένε γονείς παρόμοιων ηλικιών και πράξε ανάλογα. :)
ReplyDeleteμα δεν λέω για σένα οπότε μεν το παίρνεις προσωπικά
ReplyDeleteμιλάω γενικά
αυτό που θέλω να πω είναι ότι ζούμε για να δουλεύουμε και όχι το αντίστροφο
και δυστυχώς αυτό το θεωρούμε φυσιολογικό ενώ είναι το πλέον σημαντικό
δηλαδή οι πλείστοι νέοι γονείς σήμερα βασικά έχουν ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά τους μετά τις 7 όταν θα έχουν πάει σπίτι
και όμως αυτό δεν προβληματίζει κανένα τζαι ούλλοι ασχολούμαστε με δευτερεύοντα ζητήματα
σκέψου πόσο σημαντικό είναι για την ποιοτική σχέση που αναπτύσεις με τα παιδιά σου αλλά και για την δική σου προσωπικότητα αν δεν έλειπες όπως τον μισθωτό σκλάβο μέχρι τις 7 που θα πάεις σπίτι
Εν έπρεπε καν να ρωτάς τούντο πράμα.
ReplyDeleteΦυσικά να παν μόνες τους τι εν το κακό δηλαδή. Πρέπει που τωρά να μάθουν να αυτοελέγχουνται τζιαι να χτίζουν την αυτοπεποίηθησην τους τζιαι το εγώ τους. Να πουν ναι ρε κουμπάρε εγώ η Α έκαμα τούντον δρόμο μόνη μου.
Το να νιώθουν ασφάλεια μόνες τους εν πολλά πιο σημαντικό που το να νιώθουν ασφάλεια αν είσαι μαζίν τους.
Καλά που εν θκυο τζιαι προσέχει η μια την άλλη. Τζιαι ο κόσμος έννεν γεμάτος επίδοξους παιδεραστές τζιαι κλέφτες μαύρους.
Δίδαξε τους κάποια βασικά πράματα όπως λέει τζιαι η Λένη, αλλά μεν τες φοιτσιάσεις για τον έξω κόσμο.
Μεν φοβάσαι :) Τα πράματα εν πολλά πιο απλά απ'ότι τα βλέπετε.
Παντού ισορροπίες Ράνια. Κρατούμε συνεχώς τη ζυγαριά ή το μέτρο και προσπαθούμε να βρούμε τη χρυσή τομή.
ReplyDeleteGrouta is watching you χαχαχα. Πραγματικά θέλω να δω πως θα το σχολιάσουν τούτο οι δασκάλες της παρέας.
Έτσι είναι Lucrezia τα παιδιά έχουν ένστικτο και καλά κάνουμε να τα ακούμε
Daydreamer σε αυτό προσανατολίζομαι. Ελεγχόμενη επίσκεψη κατά το ελεγχόμενη έκρηξη
Osr έχεις δίκαιο ότι το παρακάμνουμε με τες δουλειές μας και ότι χάσαμε το νόημα. Όμως μεταξύ της πολλής δουλειάς τζαι της καθόλου, υπάρχει μια ισορροπία που πρέπει να τη βρούμε. Θέλω να πω προσωπικά εγώ δεν θα ήθελα να είμαι σπίτι συνέχεια. Να δουλεύω ώρες κυβερνητικές μπορεί ναι. Οικοκυρά με τίποτα.
Μισσιαρέ εν πολλά σημαντικό να μάθουν να αυτοελεγχόνται. Είναι όμως δυόμιση και τεσσεράμισι χρονών. Ό,τι τζαι να πεις φοούμαι λιο.
Ευτυχως που ως τωρα εν εζητησεν να παει καπου μονη της. Ως το διπλανο σπιτι μονο.
ReplyDeleteΜανα εν ναιν τυχαια, που της υποβαλα οτι ειμαι παντου. Εκαμεν μου διαφορα τζαι προσπαθωντας να προλαβω τα χειροτερα, επερασα της το μηνυμα οτι η δασκαλα της και αλλοι, ενημερωνουν με καθημερινα.
Τι να καμω? Εν πολλα πονηρη αφους!
nomizeis jjines en foountai dld? mborei na theloun na pan mones tous j na niosoun oti tis embistevese i oti en megales alla kseroun ta mora j katalavenoun tous kindinous... j foountai tzai tzina nomizo... alla en oraio na mathainoun na epivionoun apo mikra...
ReplyDeleteούλλα με μέτρο
ReplyDeleteέτσι όπως το είπες
" Να δουλεύω ώρες κυβερνητικές μπορεί ναι. Οικοκυρά με τίποτα."
να δουλεύεις να παράγεις να νοιώθεις χρήσιμη εν πολλά σημαντικό αλλά στην τελική πε μου αλήθκεια ότι γεμίζει σε τούτον που κάμνεις τζαι καλά μέχρι τις 7 το βράδυ
ειδικά τωρά που νυχτώνει που τις 4.30! γύρισμα
ο πλούτος του ανθρώπου είναι ο ελεύθερος του χρόνος κμ
Όσοι αποκαλυφτήκαν ως παιδεραστές ήταν άτομα πέραν πάσης υποψίας.
ReplyDeleteΜε τόσα που ακούω φοούμαι με τζαι μένα ο λοος που λαλεί.
Αφήννω τους δίπλα στο χωράφι.. αφήννω τους γενικά αλλά πάντα να τους έχω στο οπτικό μου πεδίο.
Κανένα εν εμπιστεύκομαι...μα κανένα
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!!!!
ReplyDeleteΜεγάλωσα με μεγαλη ελευθερία από μικρή, με πολλές εμπειρίες, ήταν άλλα χρόνια εκείνα. Οι παιδεραστές λειτουργούν σε παιδιά που γνωρίζουν κι έχουν λάβει την εμπιστοσύνη των γονέών τους, πιστεύω ότι υπαρχουν παντού, ακόμα και συγγενείς.
Θα σου έγραφα ότι γράφει η Daydreamer. Συζήτηση με διάφορες ελαφριές ιστορίες, μαθαίνοντας να μοιράζονται τα εμπιστευτικά μυστικά τους μαζί σου, θα τους προετοιμάσει σιγά σιγά και προσεκτικά για τον δρόμο της ελευθερίας.
Να τες αφήνεις να πηγαίνουν στη γειτόνισσα, τζαι εσύ απλά να τες θωρείς που μακριά. Έτσι που τη μια, οι κόρες θα νιώθουν πιο ανεξάρτητες, τζαι εσύ σαν Μάνα, εννα είσαι πιο ήσυχη.
ReplyDeleteΜε το να φοβόμαστε την σκιά μας, δεν είναι και ότι καλύτερο... δημιουργούνται άλλα προβλήματα.
Συμφωνώ με ότι είπαν οι πλείστοι "Όλα με μέτρο"
xa! 8 xronwn esteile me h mana mou pou thn lakatamia sth makariou me to leforeio (to 57 vevaiws vevaiws) me mia tsantoula mesis me 500 lires na paw na ths kamw katathesi sth laiki!
ReplyDelete8 xronwn.
Tziai pou imoun 16 ekamnen milles aman efkainna eksw, taxa ws i wra 12:30 na eimai spiti. Does it make sence? no.
έννεν λόγος οι παιδεραστές μεν μάσιεστε :S
ReplyDeleteναι παντού τζιαι πάντα υπήρχαν κακοί αθρώποι. Μπορούν να συμβούν πολλά πράματα σαν εν έξω στο δρόμο μόνες τους. Αλλά πρέπει να πέρνουμε ρίσκα. Εμάθαμεν να κλειούμαστεν έσσω μας γιατί άμπα τζιαι ένα τζιαι άμπα το άλλο. Ε ηρεμήστε ασπούμε.
Μάνα αν τελικά αποφασίσεις να τες αφήκεις μόνες τους, αλλά να τις παρακολουθείς κάμε το σίουρο ότι εν θα σε δουν ότι τις παρακολουθείς κρυφά. Εννα τους μείνει τζιαι να νομίζουν ότι ό,τι κάμουν εννα'χουν έναν big brother( με την κακή έννοια) να τες θωρεί.