Δευτέρα σήμερα και έχουν πλακώσει οι ποδοσφαιρικές
αναλύσεις. Ακούγοντας τους (τους άντρες στο γραφείο) να συζητούν για το τι
έφταιξε για τη δυάρα που έφαγε ο Αποέλ από την Ανόρθωση, κατάλαβα πως
ανεξαρτήτως ομάδας που υποστηρίζουν, συμφωνούν σε ό,τι μπουρδολογία ακούσουν
από τις αθλητικές εκμπομπές.
Και ναι έφταιγε το ταξίδι, και ναι η κούραση από τον αγώνα,
και ναι τέλοσπαντων οι καημένοι οι ποδοσφαιριστές…
Έλεος. Έπαιξαν ένα αγώνα την Τρίτη. Ο επόμενος τους ήταν την
Κυριακή. Πέντε μέρες δεν ήταν αρκετές για να φέρουν τα μίλια τους; Και στο κάτω
κάτω τι είχαν να κάνουν στο ενδιάμεσο; Τίποτα. Υποτίθεται ότι έχουν γυμναστές,
μασέρ, διατροφολόγους, γιατρούς δεν ξέρω και εγώ τι. Υποτίθεται ότι είναι σε
φόρμα. Υποτίθεται ότι είναι δουλειά τους να παίζουν.
Προκαλώ τον οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή να αλλάξουμε πρόγραμμα
για μια βδομάδα. Μέχρι την τέταρτη μέρα θα έχει βγει νοκ άουτ, ενώ εγώ θα
συνεχίζω ακάθεκτη. Θέλω να πω, το να παίξω δύο αγώνες τη βδομάδα μπροστά στο
πρόγραμμα που βγάζω καθημερινά δεν είναι τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ.
Ξυπνούν με το πάσο τους, πάνε γυμνάζονται, ακούνε τον
προπονητή να τους λέει πως θα παίξουν, γυμνάζονται ξανά κάνουν προπόνηση και
έχουν ένα αγώνα, πολύ σπάνια δυο τη βδομάδα. Τους ταΐζουν, τους ποτίζουν,
βρίσκουν ρούχα και στολές καθαρές. Έννοια καμία. Το λέμε αυτό κούραση; Το λέμε
αυτό δυσκολία; Αγόρια κόψτε τις μαλακίες.
Δυσκολία είναι να παίζεις με τα δευτερόλεπτα να φτάσεις στη
δουλειά, να δουλεύεις λες και είσαι σκλάβος στα καράβια και επειδή δεν
προλαβαίνεις να παίρνεις δουλειά σπίτι, την ίδια ώρα να κάνεις νοερούς
υπολογισμούς τη λίστα του σουπερμάρκετ, να ξεκλέβεις 20 λεπτά για να πάρεις το
μωρό στο γιατρό, να τρέχεις όταν σχολάσεις να παιδομαζέψεις, να φτάνεις σπίτι
και να ξεκινά ο μαραθώνιος παιγνίδι, τάϊσμα, διάβασμα, λούσιμο, ύπνος. Μόλις
κοιμούνται να βρίσκεις χρόνο να προετοιμάζεσαι για την επόμενη μέρα, να ρίχνεις
κλεφτές ματιές στη δουλειά που έφερες αλλά να προτιμάς να χώνεσαι στην αγκαλιά
του συντρόφου σου, να κάνετε σεξ και στο τέλος να μην έχεις δυνάμεις να
διαβάσεις δέκα σελίδες από την Κεντρική Ευρώπη είναι και μεγάλο πανάθεμα το 860
σελίδες, θα με βρει ο Τρίτος Παγκόσμιος μέχρι να το τελειώσω.
Αυτά. Είπα τον πόνο μου και σκύβω πάνω από τις αναλύσεις
μου.
Συμπάσχω με τον πόνο σου, το προγραμμα μας ενα περιπου το ιδιο συν τα ιδιαιτερα πλην του οτι ποτε δεν παιρνω δουλεια σπιτι.
ReplyDeleteάστα, να μεν αννοίξω το βόθρο για τούτον το θέμα τζιαι έχω τα συνάμενα!
ReplyDeleteΟι ποδοσφαιριστές ανήκουν σε μια ευρύτερη κατηγορία που ονομάζεται "άνδρες". Κάθε άνδρας που σέβεται τον εαυτό του μισεί το multitasking και θεωρεί ότι η (μοναδική) δουλειά του είναι η πιο κουραστική του αιώνα. Τι το συζητάς Μάνα, δεν βγάζεις άκρη
ReplyDeleteΚαλή βδομάδα!
Καλάν ενεν τόσο τραγικά τα πράματα. θα μπορούσαμε να παραιτηθούμε τζιαι να κάτσουμε σπίτι να ψήνουμε κέικ (ζαβαρακατρανέμια). Φυσικά μετά εννα έρτει η τράπεζα να μας κάτσει μέσα τζιαι να μας πιάσει το σπίτι, αλλά οκ στη φυλακή νομίζω θα έχουμε ελεύθερο χρόνο οπότε why the sad face?
ReplyDeleteΑτε σιωπώ τζιαι θωρεί με ο μάστρος.
Χαλοου... χαλοου! Αθκιαση κολλινγκ... ντου γιου ριντ μι?
ReplyDeleteΙδιαίτερα; ούφφου κάποτε θα αρχίσει τζαι τούτος ο μαραθώνιος.
ReplyDeleteΠοστ είμαι σίγουρη ότι έχεις να πεις πολλά.
Που να βγάλεις άκρη Μπρέντα dear;
Αχάπαρη τραγικά έννεν τα πράματα. εν παραπονιούμαι (πολλά) για το πρόγραμμά μου. νευριάζω να ακούω κόσμο που καλά την έσσει να μουρμουρά.
Γρούτα γοτ ντου γιου μιν?
Εννοω οτι ως το μεσημερι τουλαχιστον ειμαι αθκιασερη ;)
Deleteμπορεί να παθαίνουν τούτο που παθαίνω εγώ, όσο πιο λλία πράματα έχουν να κάμουν τόσο πιο πολλά κουράζονται! δυστυχώς εγώ δεν πληρώνομαι τόσα λεφτά για να με γυμνάζουν τζαι πουπάνω :-))
ReplyDeleteΕγώ όποτε ακούω τους άντρες να αρχίζουν να μιλούν για ποδόσφαιρο αμέσως σβήνω τζιαι κάμνω (όπως λέμε και εις την κυπριακή slang) σhιονούι τζιαι απλά σκέφτουμε άλλαν τ'άλλον. Who cares about football anyway? Εικοσιθκιό μαντράχαλοι που τζινιούν ένα κομμάτι πετσί! =p
ReplyDeleteΚαλό απογευματάκι Μάνα! :)
O-:
ReplyDeleteΠριν να το δκιεβάσω, από τον τίτλο περίμενα ότι θα έγραφες για την κούραση του Μοτορτζή! χαχαχα
ReplyDeleteΩς γεγονός εν καταφέρνουμε να κάμνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, χωρίς να πάει κάτι λάθος...
Τζιαι το σιειρόττερο για τούτους τους καημένους είναι ότι κάμνουν τα τούτα ούλλα τζιαι πιάννουν ΨΙΧΟΥΛΑ!! Άρα εμείς οι καλοπληρωμένες μουλτιτάσκινγκ γυναίκαι να σκάζουμε.
ReplyDeleteΠαράδεισος μου φαίνεται η ζωή των ποδοσφαιριστών...Αλλάζω κι εγώ θέση, αλλά δεν πρόκειται να αντέξουν πάνω από 3 μέρες με 2 παιδιά....Τι να λέμε τώρα...
ReplyDeleteΕν ξέρω αν κουράζονται ή όι . Ούτως ή άλλως εν είμαι μαππόφιλη ..ευτυχώς ούτε τζ ο αντρας μου.Η καημένη η Γρουτα τι να πει όμως που ο Γρούτος αν δεν δει τζαι το ματσ στο Σουδάν εν ησυχάζει
ReplyDeleteΚαλά, οι παίχτες του ΑΠΟΕΛ είναι οι περισσότεροι για απόσυρση, και μαζεύτηκαν στην Κύπρο για να κολλήσουν κανένα ένσημο, να κάνουν καμία αρπαχτούλα και να βγάλουν ένα «ξεκούραστο πρωταθληματάκι»...
ReplyDeleteΟπότε, μην αποκλείεις να τα έχουν ήδη μπήξει τα ... λεβεντόπαιδα!
Πάντως, και το λέω επειδή έχω παίξει ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι η κούραση ούτε το ποδοσαφιρικό γήρας, αλλά η έλλειψη κινήτρου.
Τράβα τώρα να πηδηχτείς με τον μοτορτζή! (το πα καλά;)