Monday 9 April 2012

Λεπτές γραμμές




Το Σαββατοκυρίακο έγινε κάτι που με στεναχώρεσε πολύ. Δεν θέλω να δώσω λεπτομέρειες. Με έκανε όμως να σκεφτώ πόσο λεπτές είναι οι διαχωριστικές γραμμές και οι ισορροπίες που κρατάμε καθημερινά στη ζωή μας.

Νομίζουμε ότι έχουμε τον έλεγχο και ότι πατάμε στερεά αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς καν να το αντιληφθούμε, μπορούμε να κάνουμε το βήμα και να βρεθούμε εκεί που ποτέ δεν το φανταζόμαστε.

Λίγο απέχει το είμαι καλά, από το δεν είμαι καθόλου καλά.

Λίγο απέχει το με εκνεύρισες και σε χτύπησα από το με εκνεύρισες και σε σκότωσα.

Λίγο απέχει το κάνω ουσίες για πλάκα, από το εμπόριο.

Λίγο απέχει ο θυμός από την οργή.

Λίγο απέχει το οδηγώ έχοντας πιει αλκοόλ, από το οδηγώ μεθυσμένος.

Λίγο απέχει η περισυλλογή από την κατάθλιψη.

Έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη τα πάντα ανατρέπονται. Κάποιες φορές διορθώνονται, κάποιες όχι. Και η ζωή μας μοιάζει να ξεκινά από την αρχή ή από το τέλος ανάλογα με το πώς θα το δει ο καθένας. Με νέα δεδομένα και νέες προοπτικές. Όχι, κατ’ ανάγκη καλύτερες. Πολλές φορές αφήνουμε κάτι όμορφο που έχουμε και δεν το εκτιμούμε για να βυθιστούμε στα σκατά.

Μου κάνει εντύπωση πόσο εύκολο είναι να «αλλάξουμε» στρατόπεδο. Πόσο εύκολο είναι από τη μια μέρα στην άλλη να αναποδογυριστούν τα πάντα.

Ευθύνη σαφώς και υπάρχει, αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. Δεν είμαι σίγουρη όμως κατά πόσο έχει και πολύ νόημα αυτό. Αν δηλαδή κάνω κάτι και πληγώσω κάποιον, τι σημασία έχει αν αναγνωρίσω ότι τον πλήγωσα; Αυτό που μετρά είναι ότι ένας άνθρωπος πόνεσε εξαιτίας μου.

Λεπτές γραμμές, αδιάκριτα σύνορα, εύθραυστες ισορροπίες. Όλα μέρος της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας. Της ανάγκης να ζούμε τη ζωή μας όπως θέλουμε, της δίψας για ένα καλύτερο αύριο και των σχέσεων με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας, κοντά μας.

20 comments:

  1. Κανένας δε μπορεί να γνωρίζει τα όρια του ή του άλλου απέναντι του. Παίζουμε και ευχόμαστε να μην τα ξεπεράσουμε. Καλημέρα.

    ReplyDelete
  2. Euxomai na min itan tpt sovaro kai pos sintoma tha anikei sto parelthon...kai etsi gia na se kano ligo na euthimiseis, thimamai se ena palio sou arthro pu epsaxnes gia mia istoselida san to ASOS alla gia paidia.. Loipon an akoma psaxneis tote:
    http://www.littlewoodseurope.com/
    Tin anakalipse i ginaika mou tixaia prin liges meres..
    Iparxoun gia oles tis ilikies (enilikes/paidia) kai oi times ine arketa prosites..

    ReplyDelete
  3. Ελπίζω να μέννεν τίποτε σοβαρό, Μάνα. Υπομονήν τζιαι ούλλα περνούν με τον χρόνο. (ΥΓ: μόλις είδα τον τίτλο του ποστ σου ενόμιζα πως εν για ρυτίδες που θα έγραφες σήμερα!)

    ReplyDelete
  4. Ίνα συμφωνώ. παίζουμε και ευχόμαστε να μην τα ξεπεράσουμε. έλα όμως που τα ξεπερνούμε.

    Ανώνυμε ήταν σοβαρό και αφορούσε ένα άνθρωπο που τον αγαπούμε πολλά. ελπίζω να φανεί δυνατός μέχρι τέλους. ευχαριστώ για το λινκ είμαι ήδη μέσα τζαι ανακατώνω.

    Eolica hellooooooooooooo. Σου φάνηκα να έχω ρυτίδες; εν κουβέντα του καφκά τούτη :) οι τρούφες εκάμαν θραύση.

    ReplyDelete
  5. Πληγώνουμε ανθρώπους και πληγωνόμαστε χωρις να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές. Φτάνει νανμην έχει να κανει με την υγεία και όλα περνούν. Καλή δύναμη να χεις και καλή βδομάδα.

    ReplyDelete
  6. Έχεις πολύ δίκιο, τίποτα δεν είναι δεδομένο, όλα είναι εύθραυστα κ ισοροπούν σε πολύ λεπτά σκοινιά.

    ReplyDelete
  7. Άνθρωποι...είμαστε τόσο εύθραυστοι, και δυστυχώς όσο κι' αν νομίζουμε ότι μπορούμε να ελένξουμε κάποια πράγματα/καταστάσεις στην τελική τίποτα δε μπορούμε να ελένξουμε. Δυστυχώς δεν είναι όλα πάνω μας, κι' αν είναι, καμιά φορά ακόμα κι' αν αναλάβουμε τις ευθύνες μας είναι πλέον αργά.

    Ελπίζω να μην είναι τίποτα μη-αντιστρέψιμο. Δώσε χρόνο και πίστη στον εαυτό σου να περάσει όποιες δυσκολίες κι' αν έχουν μπει στο δρόμο σου.

    Καλή βδομάδα Μάνα! :)

    ReplyDelete
  8. Ελπίζω όλα να πάνε καλά..., όπως είπε και το Σμιλί, αν δεν είναι θέμα υγείας, να θυμάσαι πάντα πως "Κι΄αυτό θα περάσει" (Είναι η αγαπημένη μου φράση)

    ReplyDelete
  9. Μάνα μου, έσιει εικοσπεντάρες που εννά εσιήζαν τα ρούχα τους να εν όπως εσύ!!! Απλά λέω σου πού με επαρέπεμψεν ο τίτλος! Μπορεί να αναφέρεσουν σε προβληματισμούς γενικότερα (όπως το συνηθίζεις άλλωστε σε τούτον δω το μπλογκ!). Δώκε παραγγελία για την επόμενη φορά!

    ReplyDelete
  10. Eolica σοβαρά δέχεσαι παραγγελίες; μου άρεσε η ιδέα για κεραστικά στα γενέθλια τους. τρούφα πεντανόστιμη σε φόρμα παγωτού.

    Κολόνα δεν περνούν όλα. είναι θέματα που αφήνουν πληγές.

    Λουκρεζία δεν είναι για μένα που μιλώ. τα βάσανα ενός φίλου περιγράφω.

    Δέσποινα τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνουμε πάντα.

    Σμιλή μου δεν περνούν όλα, έστω και αν δεν είναι θέματα υγείας. θα επιβιώσουμε που θα πάει...

    ReplyDelete
  11. ε έτσι είναι..νομίζω γενικά στην ζωή μας προσπαθούμε να βρούμε το balance..υπάρχουν στιγμές που η ζυγαριά γέρνει που την μιά και άλλες που γέρνει που την άλλη..και ξανά που την αρχή.

    ReplyDelete
  12. άχ άχ τούτες οι λεπτές γραμμές... όσον τζιαι να το φιλοσοφούμεν φεύκει μας τζιαι περνούμεν τες.

    Υπομονές μάνα...

    ReplyDelete
  13. "Ευθύνη σαφώς και υπάρχει, αναλαμβάνουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. Δεν είμαι σίγουρη όμως κατά πόσο έχει και πολύ νόημα αυτό. Αν δηλαδή κάνω κάτι και πληγώσω κάποιον, τι σημασία έχει αν αναγνωρίσω ότι τον πλήγωσα; Αυτό που μετρά είναι ότι ένας άνθρωπος πόνεσε εξαιτίας μου."

    Το να αναγνωριζεις το λαθος σου, ειναι βασικο, γιατι ειναι το πρωτο βημα για να εβρεις τροπο να επανορθωσεις, οσο γινεται.

    ReplyDelete
  14. ακούεται μου πολλά δύσκολο να χάνεις εσύ τις ισορροπίες μάνα.. οι δυνατοί εν χάνουν να πεις στο φιλικό σου πρόσωπο. πρέπει να βγούμε εκτός εαυτού για να δούμε ποιοί πραγματικά είμαστε και πόσα πράματα είμαστε σε θέση να αντέξουμε..

    ReplyDelete
  15. Ελπίζω η περίπτωση που σε απασχολεί να εξελιχθεί προς το καλύτερο και να βρεθούν οι πολυπόθητες ισορροπίες χωρίς πολλές κακές συνέπειες.

    ReplyDelete
  16. Ακροβατούμε...Όλοι... Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιούμε στη ζωή μας, τόσο καλύτερα κρατάμε την ισορροπία μας...
    Σου στέλνω μια αγκαλιά. Κι ένα φιλί. Και μένα μου λείπεις...Να ξέρεις.

    ReplyDelete
  17. Μάνα ότι και αν έχει συμβεί εύχομαι να είναι περαστικό (αν γίνεται). Καμιά φορά όλοι περνούμε τις διαχωριστικές γραμμές ή παραβιάζουμε τις ισορροπίες. Ο καθ’ ένας κάνει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές. Φτάνει πάντοτε οι επιλογές αυτές να μην είναι εις βάρος άλλων (και κυρίως παιδιών). Σημασία έχει ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε και οι μετέπειτα ενέργειες που κάνουμε (θυμήσου το 90/10 που είχαμε πει κάποτε). Υπομονή λοιπόν γιατί ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.
    Ή μήπως όχι;

    ReplyDelete
  18. πάντα οι ισορροπίες εν λεπτές, τζαι πάντα υπάρχει κίνδυνος να τες περάσουμε, τζαι συνήθως πάντα περνούμε τες ενίοτε...

    το θέμα είναι πόσο καλά μπόρουμε να το διαχειριστούμε τζαι πόσο 'ανώδυνα' για ούλους μπορούμε να επανέλθουμε... οπόταν το καλύτερο που μπόρει να γίνει είναι να είσαστε κοντά σε τούτο το άτομο τωρά που σας χρειάζεται...

    μακάρι να παν ούλα καλά, είτε εν θέμα υγείας σωματικής, πνευματικής, ψυχικής...

    ReplyDelete
    Replies
    1. τωρά που το θορώ επαράκαμα το λίο με τα χρονικά επιρρήματα (συνήθως/ πάντα/ ενίοτε), αλλά νομίζω εκατάλαβες τι θέλω να πω...

      υ.γ. ελπίζω το ότι θορώ 2 μάνες στους συνεργάτες να μεν είναι σημάδι ότι επέρασες καμιά λεπτή ισορροπία λογικής- τρέλας... :ρ

      Delete
  19. Ράνια δεν είναι μόνο θέμα ισορροπιών. Κάποτε κάνουμε κάτι χωρίς να το υπολογίζουμε τζαι βρέθεται η ζωή μας πόκουπα.


    Ποστ όσο τζαι να το φιλοσοφούμε, όσο τζαι να το σκεφτόμαστε.


    Γρούτα το να αναγνωρίζεις το λάθος σου είναι βασικό. Απλά δεν είμαι σίγουρη αν κάμνει νόημα. Έχοντας πληγώσει τον άλλο, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πριν κάνουμε.

    Μακάρι ÆnimaApr να γίνουν όπως τα λες.


    Ευαγγελία μου γλυκιά που ακροβατείς και εσύ σε χειρότερες ισορροπίες από το φίλο μου. ευχαριστώ για την αγκαλιά ήταν όταν ό,τι πρέπει για να νιώσω καλύτερα.

    Βλακονησίδα δεν το σκέφτηκα το 90/10. Ισχύει όμως, ο φίλος μας έκανε τις επιλογές του και τα πράγματα εξελίχτηκαν πολύ άσχημα. Ο χρόνος είναι καλός γιατρός αλλά όχι για όλες τις αρρώστιες :))

    Nonis βάλε τζαι κανένα επίρρημα χρονικό… είμαι εγώ τζαι ο εαυτός μου ως συνεργάτης χαχαχα.

    ReplyDelete