Πριν από μερικές μέρες η κόρη Α, μου είπε ότι μια συμμαθήτριά
της στο σχολείο την αποκάλεσε μαυρού, κοροϊδεύοντας την για το χρώμα της.
Έκατσα και της εξήγησα ότι πρώτο είναι μελαχρινή άρα δεν έχει λόγο να θίγεται, δεύτερο πως δεν κοροϊδεύουμε κανένα για την εμφάνισή του και τρίτο πως
δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Υπάρχουν ψηλοί, κοντοί, λεπτοί, παχουλοί, άσχημοι,
όμορφοι, μαύροι, άσπροι, κίτρινοι.
Αυτές τις μέρες, το θέμα έγινε πιο σοβαρό. Στο χορό της
κοροϊδίας μπήκε και ένα άλλο κοριτσάκι, με το οποίο υποτίθεται είναι κολλητές. Οι δυο τους την έλεγαν μαυρού και μάλιστα την απείλησαν ότι αν πει
κάτι της δασκάλας, δεν θα την έχουν φίλη.
Ευτυχώς η μικρή μου τα είπε όλα. Στην αρχή προβληματίστηκα
για το πώς να χειριστώ το θέμα. Το συζητήσαμε με το Μοτορτζή, ανταλλάξαμε
απόψεις. Θεωρώ πως ναι μεν πρέπει να δίνουμε σημασία στους καυγάδες των
παιδιών, αλλά όχι να παρεμβαίνουμε και να το παίζουμε Ντάουνερ. Πρέπει να τα
βγάζουν πέρα μόνοι τους, γιατί δεν θα είμαστε μια ζωή δίπλα τους να τα
υποστηρίζουμε.
Αν ήταν μόνο το θέμα της κοροϊδίας πιστεύω θα το άφηνα να
περάσει. Αλλά δεν μου άρεσε ότι την απείλησαν να μην το πει της δασκάλας. Και
έτσι σήμερα το πρωί πήγα και τη βρήκα και μιλήσαμε.
Έπεσαν μεγάλες αποκαλύψεις. Από ό,τι φαίνεται η συμμαθήτρια
της κόρης Α, όχι μόνο κορόιδευε, αλλά κατάγγειλε το πιτσιρτάκι μου ότι αυτή την
έλεγε μαυρού… Κανονική δολοπλοκία.
Να μου πεις γιατί να θεωρώ ότι το δικό μου παιδί λέει την
αλήθεια; Καλή ερώτηση. Πιστεύω είμαι προσγειωμένη μάνα. Ξέρω ότι είναι
βουζουνόπελλη, ότι μπορεί να είναι ανυπάκουη, ότι είναι ατίθαση και ξεροκέφαλη.
Ψέματα όμως δεν λέει, ούτε κρύβεται. Και τη μεγαλύτερη μαλακία να κάνει, αν τη
ρωτήσεις, θα το παραδεχτεί. Κρυψίνους, αντίθετα, είναι η μικρή. Αυτή την έχω
ικανή για δολοπλοκίες, τη μεγάλη όχι.
Η δασκάλα ευτυχώς κατάλαβε πόσο σοβαρό είναι για μένα το
ζήτημα. Υποσχέθηκε πως θα τους μιλήσει για όλα. Και για το θέμα της κοροϊδίας
και τον εκβιασμό της καταγγελίας. Θα βγει κάτι; Δεν ξέρω ειλικρινά. Τα παιδιά
είναι ανελέητα και αποδεικνύονται και σκληρά. Ζηλεύουν, θυμώνουν εύκολα και
πληγώνουν το ένα το άλλο.
Πάντα κάτι υπάρχει για να μπορείς να κοροϊδέψεις τον άλλο.
Και όταν δεν βρεις εύκολα εφευρίσκεις κάτι. Προσπαθώ να τους μάθω να μην
λαμβάνουν υπόψη τι τους λένε οι άλλοι. Έργο δύσκολο και ακατόρθωτο, τουλάχιστον
σε αυτή την ηλικία. Οι φίλοι είναι τόσο σημαντικοί για τα παιδιά, που πολλές
φορές είναι το μόνο που μετρά. Θέλουν την αποδοχή και τη σημασία της παρέας.
Και όταν δεν την έχουν πληγώνονται.
Σας έτυχαν παρόμοια περιστατικά; Πως τα χειριστήκατε;
Σκέφτομαι πως έπραξα αυτό που θεωρούσα καλύτερο για το παιδί μου. Δεν ήμουν
υπερβολική που πήγα στη δασκάλα, έτσι;
Έλα παραδέξου το, φεύγοντας από το σχολείο σταμάτησες στου Παπαφιλίππου...
ReplyDeleteΜια χαρά το χειρίστηκες νομίζω. Δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο αλλά θεωρώ ότι είναι συνηθισμένο φαινόμενο πλέον ανάμεσα στα παιδιά. Και οι γονείς πρέπει να βρούμε τον τρόπο να "εκπαιδεύσουμε" τα παιδιά μας για το θέμα. Ναι, σε τέτοια ηλικία τα παιδιά πολλές φορές είναι "σκληρά" κυρίως λόγω ζήλιας. Και κακά τα ψέμματα, τα παιδιά επηρεάζονται πολύ από τους φίλους/ες τους!
όχι βρε δεν ήσουν, για όνομα του Θεού. Καλά έκανες. Και ευτυχώς που σου το είπε το μωρό. Φαντάσου να μην σου έλεγε τίποτα και να το περνούσε μόνη της. Για τη συνέχεια, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να συνεχιστεί η κοροϊδία, απλά να είσαι εκεί να επαναλαμβάνεις τα πιο πάνω και να τη στηρίζεις ψυχολογικά. Μόνο μη πέσεις στην παγίδα να πας να βρεις το άλλο μωρό ή τη μάνα του.... Οι μοναδικές περιπτώσεις που νοιώθω ότι επεμβαίνουμε είναι όταν ελλοχεύει βία... Καλή επιτυχία στον περαιτέρω χειρισμό
ReplyDeleteΤα παιδιά είναι πολύ σκληρά. Έχεις δίκιο. Ίσως επειδή έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπαίνουν σε συγκρίσεις, ζηλεύουν, προσβάλουν, πληγώνουν. θα σου πω ένα παράδειγμα στο νηπιαγωγείο της κόρης μου. Ένα κοριτσάκι πολύ όμορφο, ευγενέστατο, που διαβάζει σαν να είναι τετάρτη δημοτικού, κάνει μαθηματικές πράξεις με ευκολία, εμφανώς διαφορετικό λοιπόν, το έχουν αποκλεισμένο. Γιατί φοράει μπλούζες με παιδικά σχέδια, αμέ. Το λένε μωρό και "δεν το έχουν φίλη"!
ReplyDeleteΝομίζω καλά έκανες κι ενημέρωσες τη δασκάλα. Αλλά μη μείνεις σ΄αυτό. Θωράκισε το παιδί σου. Μίλησέ του. Μην εστιάζεις στη ζήλια των άλλων όμως. Εστίασε στο πόσο σπουδαίο παιδί είναι, όμορφο, έξυπνο, μοναδικό, ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟ. Τι ωραίο είναι το χρώμα του, πόσο προσπαθούν άλλοι να το αποχτήσουν και κάθονται στον ήλιο με τις ώρες. Στα θετικά του δηλαδή. Μην δείχνεις ενοχλημένη, δείξε ότι είναι ένα αστείο περιστατικό, από μικρά παιδάκια που δεν αξίζει να τα λάβει κανείς στα σοβαρά υπόψη.
καλημέρα:)
Καλά έκανες. Και εγώ πριν ενα μήνα πήγα στη δασκάλα γιατί η κοριτσοπαρέα είχε κλικώσει και την άφηνε μόνη στα διαλείμματα. Την παρακάλεσα να μιλήσει για τη φιλία και δεν ξέρω τι ακριβώς τους ειπε αλλά για λίγο η κατάσταση έφτιαξε. Βασικά πήγα γιατί όλο αυτό την επηρέαζε και έπεσε και η αποδοση της στο σχολείο.
ReplyDeleteΧθες μου είπε ότι μια συμμαθήτρια κάλεσε τις κορούδες στα γενέθλια της εκτός από τη δική μου και άλλη μία. Ήρθε μαραζωμένο το καημένο, το κουβεντιάσαμε και της πρότεινα να το αγνοήσει. Σκέφτομαι αν πρέπει να ξαναπάω στη δασκάλα.
Invictus παγωτό το φυλάω για το απόγευμα. Το πρωί χτυπούμε τυρόπιττα στο Παπαφιλίππου.
ReplyDeleteΚολόνα δεν υπάρχει περίπτωση να βρω το άλλο το μωρό ή τη μάνα του, θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Πάντως αυτό που επιδιώκω είναι να μου μιλούν. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε.
Misoagnosti καταλαβαίνω τι λες. Συνέχεια της τονώνω το ηθικό, της λέω για τα καλά στοιχεία του χαρακτήρα της, όταν κάμνει κάτι καλό. Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος να της αυξήσω τη ματαιοδοξία. Η μικρή τριών χρονών κάθεται μπροστά στον καθρέφτη και λέει μόνη της πόσο όμορφη είναι!!!.
Σμιλί δύσκολα τα πράματα. Θα πρέπει να βρεις γιατί δεν την κάμνουν παρέα. Ίσως να είναι κάτι που να μπορεί να λυθεί. Αλλά αν είναι ζήλεια, δύσκολα αντιμετωπίζεται.
η αδερφή μου ήταν στρουμπουλό μωρό και οι συμμαθητές της εφωνάζαν την παχιά. η ίδια εν έλεε κάτι στους γονείς μου αντιμετώπιζε το μόνη της με αποτέλεσμα και σήμερα που εν καταπληκτικό το κορμί της να έχει ανασφάλειες με το σώμα της.νομίζω οτι τα μεγαλύτερα ψυχολογικά δημιουργούνται στην παιδική ηλικία. επειδή κάποια μωρά εν κατζιάρικα. το οτι εμίλησες με τη δασκάλα θεωρώ οτι εν το καλύτερο πράμα γιατί κι εκείνη μια εισαγωγή στη ψυχολογία θα την έκαμε στο πανεπιστήμιο επομένως θα ξέρει πως να το χειριστεί χωρίς να θίξει ούτε εσένα ούτε την κόρη Α.απλώς κάποιες φορές εν καλά να επεμβαίνεις διακριτικά ακριβώς επειδή μπορεί να δημιουργήσουν τραύματα στην κόρη τα οποία να μην μπορεί στη συνέχεια να τα ξεπεράσει εύκολα
ReplyDeleteΚαλα το χειριστηκες!
ReplyDeleteΕλπιζω η δασκαλα ναν τζαι τζεινη καλη τζαι να μεν εκθεσει τα μωρα.
Η βαφτιστιτζιη μου, η μια που τες κορες της Τατσας, εν μελαχροινη. Πολλες φορες εχρειαστηκε να της εξηγησουμεν ποσο γλυτζια τζαι ιδιαιτερη ενει, ακριβως επειδη εσχει τουν το χρωμα.
Με τέτοια προσωπικοτάρα που έχει η Α μην τη φοβάσαι:)
ReplyDeleteΕκπλήσσομαι όμως που από τόσο μικρά κάνουν τόσο πολύπλοκες σκέψεις. Εσύ πάντως μια χαρά το χειρίστηκες!
να πείς της κόρης οτι οι μουζούρες έχουν εξωτικό χρώμα και στο μέλλον αυτή που την αποκάλεσε μαυρού will be eating her dust!
ReplyDeleteξέρω είμαι άσχετη αλλά δεν ξέρω ποιός είναι ο πιο καλός τρόπος να το χειριστείς..καλά έκανες νομίζω και το είπες στην δασκάλα τους..
Θα συμφωνήσω! Περιττό να σου πω τι παιδικά τραύματα έχω που εγώ έκανα μπάνιο με τα μπλουζάκια και οι μελαχρινές φιλενάδες μου μετά βίας έβαζαν αντιηλιακό!
DeleteΚαλά έκανες και μίλησες στη δασκάλα.
ReplyDeleteΟκ, είναι σημαντικό τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους μόνοι τους, αλλά είναι ακόμα καλύτερο να νιώθουν ότι έχουν ένα στήριγμα, ένα συμπαραστάτη.
Όσο για το μαυρού, μου είχε κάνει εντύπωση, πριν μερικά χρόνια μιλούσα με τη ξαδέλφη μου που είναι μελαχρινή και πολύ όμορφη, και θεωρούσα ότι αναγνωρίζει την ομορφιά που της δίνει το μελαχρινό, ότι την ενοχλούσε στο σχολείο που την φώναζαν μαυρού.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάτι φορτωνόμαστε από το σχολείο για την εμφάνισή μας. Ίσως, για όλους, κοινός δρόμος είναι να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όπως είναι.
Μάνα την έχουν αποκλείσει γιατί δεν δέχεται να υπακούσει στις εντολές της αρχηγού και εκφέρει τη δική της γνώμη ή αντιδρά. Έχει μια κορού ότι πει εκείνη πρέπει να γίνεται και εχει μαζέψει κοντά της όλα τα κοριτσάκια της τάξης. Η δική μου επειδή έχει άποψη, την έχουν βγάλει από την παρέα. Αν και ορισμένες μέρες μπορεί όλα να είναι καλά κάποτε γίνονται και όπως σου τα λέω.
ReplyDeleteΠροτιμώ τη δική μου έτσι παρά πρόβατο πάντως.
Α... κι επειδή το έχω αποθυμένο κι όποτε μου κατεβεί το αναφέρω, μου έτυχε όταν το νεραϊδόπαιδο 2 ήταν Τρίτη δημοτικού να έρθει να μου πει ότι νιώθει ότι δεν είναι έξυπνος.
ReplyDeleteΚαι μετά από συζήτηση, μου είπε οτι η δασκάλα του, του είπε έτσι επειδή κάποια μαθήματα δεν είχε κάνει.
Τυχαίνει να την συναντήσω στην αίθουσα των δασκάλων και μαζί με άλλα το αναφέρω και μου απαντά ενώπιων των υπόλοιπων δασκάλων : Ε, αν ήταν έξυπνος ήταν να κάμει το Α, το Β.
Ντόινγκ
Daffodil όταν είμαστε μικροί είμαστε και πιο ευάλωτοι. Οι άμυνες μας είναι κάτω, δεν μπορούμε να φιλτράρουμε πληγωνόμαστε πιο εύκολα. Για αυτό και είναι μεγαλύτερα τα τραύματα σε αυτή την ηλικία.
ReplyDeleteΜα σαν να τζαι έσσει τζαιρό να γράψει η Τάτσα ρε Γρούτα; Σκέφτου όμως, η μιτσιά μου εν γιαούρτι, ασπρουλούδα. Η μεγάλη δεν σκέφτηκε ποτέ ότι έχουν διαφορά στο χρώμα. Μόλις την κοροϊδεψαν όμως το έβαλε στο νου της. Προχτές ρωτούσε την αδερφή μου αν πειράζει που είναι μελαχρινή… και πήρε την απάντηση ότι είναι γλυκιά σαν σοκολάτα.
Brenda όταν μίλησα με τη δασκάλα αυτό που μου είπε επί λέξει ήταν: Μην εκπλήσσεσαι ακόμη και σε αυτή την ηλικία είναι πολύ ικανά τα παιδιά για μεγάλες ραδιουργίες.
Ράνια άσχετη δεν είσαι γιατί πάνω κάτω αυτό της λέμε, εμ με πιο ευγενικό τρόπο χαχα απέφυγα το she will be eating your dust
Πραγματικά ντόιγνκ για τη δασκάλα… Είναι μερικά παιδιά που εστιάζουν στο χρώμα λες και είμαστε Σουηδία. Μου άρεσε πολύ αυτό που είπες ότι είναι ίσως ο δρόμος για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Σμιλούδι σου έχω λύση :))). Θα πεις στην κοράσα σου να κάμει δική της ομάδα χαχα. Να αφήσει την άλλη μόνη της να φακκά.
to pio thetiko gia mena toulaxiston einai oti irthen j eipen sou to..
ReplyDeleteΚι από πότε είναι πρόβλημα το μελαχροινό ...στην Κύπρο,όπου ο πλείστος κόσμος είναι σκουρόχρωμος;
ReplyDeleteΗ Α σου δεν έχει κανένα να φοβηθεί,προφανώς τα άλλα κοριτσάκια ήδη τη ζηλεύουν,ειδικά αν την καταγγέλουν και στην δασκάλα. Αφού είσαι κι εσύ δίπλα της,ξέρει ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα,η αυτοπεποίθηση της είναι στέρεη.
Μα πραγματικά... από πότε έγιναν τόσο κακά τα μωρά του δημοτικού;!!!
Εγώ θυμάμαι μόνο συγκεκριμένη δασκάλα να προσβάλλει συμμαθητές μας για την απόδοση τους κυρίως,κι ένα αγόρι μόνο που το κοροϊδευαν τα άλλα διότι έπαιζε αποκλειστικά με τα κοριτσάκια. Αντιλαμβανόμασταν όλοι πως ήταν διαφορετικός δεν ξέραμε γιατί-ας πούμε πώς να ξέρουμε κάτι τέτοιο σε εκείνη την ηλικία...τότε;
Τέλος θα συμφωνήσω με την Μπρέντα,τη Νεράιδα και τη Ράνια για τις Μελαχρινές.
Εμείς πάντα οικογενειακώς με μπλούζες στη θάλασσα. Θυμάμαι επίσης μια φορά κάτι ξεροψημένες Κυπραίες δίπλα μας να σχολιάζουν μεγαλοφώνως την "ασπρίλα" μας,και με έξτρα κοροϊδία για το ρώσσικα λευκό δέρμα της μαμαΜωβ,που αν και ενήλικας πληγώθηκε.
Ο κόσμος θα σχολιάσει πάντα το ξένο προς αυτόν,με κοροϊδία ή με θαυμασμό. Δεν γλυτώνουμε όπως και να'μαστε!
νομίζω το θέμα δεν είναι το χρώμα του δέρματος της κόρης Α. νομίζω ότι για κάποιο λόγο (πιθανότατα ζήλιας) έψαχναν κάτι για να την μειώσουν! Ακόμη και να ήταν πιο ανοιχτόχρωμη, κάτι θα είχαν βρει! θα την κοροϊδευαν για τα μαλλιά της, για τα κιλά της, για το χρώμα της τσάντας της, για τα δόντια της, δεν ξέρω κι εγώ.. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ κακά. Το έχω βιώσει σε όλα τα χρόνια του σχολίου, δυστυχώς. Και αν και ποτέ δεν είχα πει τίποτα σε κανέναν και τους αγνοούσα, αργότερα κατάλαβα ότι όλα αυτά τα κουβαλούσα μεσα μου.. Το θέμα νομίζω είναι να καταλάβει και να αγαπήσει τον εαυτό της και να μην κολλήσει σε κάτι, επειδή καποιο παιδί είπε κάτι..
ReplyDeleteΔεν θυμάμαι τις λεπτομέρειές, όταν ήμουν δημοτικό (22+ χρόνια πριν) έγινε μια παρεξήγηση με μια συμμαθήτρια μου και για να φκεί που πάνω είπε του δάσκαλου (μπροστά μου παρακαλώ) ότι την είπα που**** νομίζω ή κάτι παρόμοιο, και φυσικά τις έφα που τον δάσκαλο. Ήμουν σκανδαλιάρης τότε όμως, αλλά εκείνη την φορά δεν έφτεα (και ούτε με πείραζε όταν την έτρωα για κάτι που είχα κάνει πραγματικά.) Ακόμα μου κάνει εντύπωση η φυσικότητα που είπε το ψέμα.
ReplyDeleteτζι εγώ νομίζω καλά έκαμες τζαι είπες το. δεν ήμουν ποτέ το μωρό που το υπερασπίζεται η μάνα μου, quite the opposite, αλλά ήξερα πότε και τι έπρεπε να χειριστεί η μάμμα γιατί έτσι έπρεπε.
ReplyDeleteελπίζω να κάμει όντως κάτι η δασκάλα, και μάλιστα κάτι που θα αγγίξει τα μωρά ούλλα. είτε είναι που την πλευρά τιυ "θύματος" ή του "θύτη"-καταλαβαίνεις...
και τέλος, πρέπει και τα μωρά να ξέρουν να μην θίγονται, να αυτοσαρκάζονται, και να καταλαβαίνουν πότε κάτι είναι σωστή κριτική και πότε λάθος και κακία. σιγά σιγά φυσικά, δεν γίνεται να τους τα βάλεις μες στο μυαλό έτσι...
Ησουν υπερβολικη! Τα παιδια σημερα τσακωνονονται κι αυριο τρωνε παγωτο μαζι.
ReplyDeleteΤωρα εκτος απο μαυρού θα τη λενε και καρφάρα....
Μισιρλού συμφωνώ απόλυτα. Είναι βασικό να αισθάνεται άνετα να μου μιλά για ό,τι την απασχολεί.
ReplyDeleteΘάλασσα ίσως πάντα να ήταν «κακά» τα μωρά. Ανελέητα λέω εγώ. Ο Μοτορζής ακόμα κουβαλεί τραύματα που τον έλεγαν μαύρο και γυαλάκια. Το διαφορετικό πάντα προκαλεί. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κόρη Α είναι διαφορετική…
Vanilla και εγώ σκέφτομαι ότι μπορεί να παίζει θέμα ζήλειας. Για λόγους που ας μην τους αναλύσουμε. Το θέμα είναι πως είναι ένα πολύ ανοιχτόκαρδο παιδί. Δεν κάνει διακρίσεις, λέει ότι τους αγαπά όλους. Και την πατά. Και στο μέλλον θα την πατήσει ακόμη πιο άσχημα, γιατί όλο και κάποιος θα βρίσκεται να την πληγώνει.
Ανώνυμε συμπάσχω μαζί σου. Όταν ήμουν γυμνάσιο μου έτυχε κάτι παρόμοιο. Μια παλαβή με κάρφωσε ότι μίσσιμου την είπα πουτάνα, λέξη που πήγα πανεπιστήμιο να βγει από το στόμα μου.
Moonlight η πιτσίρτα δεν ξέρει ότι μίλησα της δασκάλας. Και για να μην καρφωθώ δεν τη ρώτησα το μεσημέρι αν τους είπε κάτι. Αλλά ναι πρέπει να μάθουν σιγά σιγά να αυτοσαρκάζονται, να δέχονται κοροϊδίες και να απαντούν πίσω.
Coula δεν αντιλέγω αλλά το συγκεκριμένο κοριτσάκι εδώ και καιρό την αποκαλεί μαυρού. Μια δυο φορές, πόσο; Δεν θα την αφήσω να της δημιουργήσουν κόμπλεξ επειδή είναι λιγάκι σοκολατένια.
Είναι το μόνο λάθος που έκανε ο Χριστός!
ReplyDeleteΠου θεωρούσε τα παιδιά αθώα περιστεράκια.
Μεταμορφωμένοι σατανάδες είναι...
Λοιπόν, το "μαυρού" αντιμετωπίζεται εύκολα: της λες ότι οι μελαχρινές είναι μακράν μπροστά στις γκομενικές προτιμήσεις του Ασκάρ, οπότε το θέμα έληξε!
Γίνεται πλέον τίτλος τιμής!
Τι θα πει βουζουνόπελλη;
Για να μην ενοχλείται που τη λενε μαυρού,διάβασε της την ανάρτηση http://apouro.blogspot.com/2011/03/25-2011.html,τα περισσότερα εχουν μακρινή κυπριακή καταγωγη,θα τα δεις ακι σε άλλες,παλιότερες αναρτησεις...
ReplyDelete-Στην Κοκκινοτριμμυθιά,στο Δάλι κι αλλού,θα βρεις μελαψοκυπριωτόπουλα απ'το Σουδάν...
Εμένα κοροϊδεύουν τον μικρό μου επειδή τα μαλλάκια του είναι νέγρικα. Ξανθά, αλλά τόσο κατσαρά. Του λέγανε διάφορα κι εκείνος όλο έκλαιγε. Μια μέρα, πρόσφατα, τον έπιασα να τα τραβάει με μανία προσπαθώντας να τα ισιάξει σαν του αδερφού του. Του είπα λοιπόν, όποτε τον κοροϊδεύουν να γελάει. Να ξεκαρδίζεται, σα να του είπαν το ωραιότερο αστείο. Την άλλη μερα που έγιναν τα ίδια, μου είπε πως όταν τον είδαν να γελάει τα έχασαν. Στην αρχή φυσικά τον είπαν χαζό! Μετά όμως, σταμάτησαν τις κοροϊδίες. Το κόλπο έπιασε! Αυτό όμως, ήταν κάτι αθώο και πολεμήθηκε εύκολα. Τα παιδιά όμως είναι σκληρά όπως είπες κι εσύ. Έτσι, ο μεγάλος είχε άλλο θέμα. Την ιστορία μου την ξέρεις. Ε, κάποια καλόπαιδα κορόϊδευαν και έβριζαν εμένα για να πικράνουν το παιδί. Εκεί, πήγα στη δασκάλα. Καλά έκανες λοιπόν κι εσύ. Αντέδρασες όπως όφειλες να αντιδράσεις. Φιλάκια πολλά!
ReplyDeleteΛοιπόν Ασκάρ. Ο βουζουνόπελλος είναι ένας συνδιασμός των λέξεων βούζουνος και πελλός. Όπου βούζουνος είναι ο μεγάλος θόρυβος, όπου πελλός ο τρελός αλλά όχι με την ψυχιατρική έννοια. Ο βουζουνόπελλος είναι αυτός που δεν στέκεται σε ένα τόπο, που κάνει θόρυβο, που αναστατώνει τον κόσμο γύρω του.
ReplyDeleteVad με τόσους κατακτητές που πέρασαν από το νησί ό,τι θέλεις βρίσκεις. Από μελαψούς τύπου Συρία, ως κοκκινομάλληδες τύπου Αγγλία.
Αχ και βαχ ρε Ευαγγελία. Και τι δεν κάνουμε για να τα προστατέψουμε και πάλι λίγο είναι. Διορθώνεις κάτι, και στο λεπτό υπάρχει κάτι άλλο να τα πικράνει.
Τα παιδια εινα οι μεγαλυτεροι ρατσιτσες. Οτι ειναι διαφορετικο το πολεμουν.
ReplyDeleteΘεωρω σωστη κινηση να πας στη δασκαλα.
Εγω εκανα κατι πολυ κακο μια φορα..
Πηγα με την κορη μου πριν χρονια σε παιχνιδοτοπο και ενα παιδακι ανεβαινε στη κορυφη των παιχνιδιων και πηδουσε ακριβως διπλα της. Κοιταξα γυρω γυρω να δω τους γονεις του αλλα δεν τους εντοπιζα. Αποφασισα να το χειριστω και του εδωσα τελεσιγραφο αν κτυπουσε το παιδι μου θα το κτυπουσα και γω.. Σταματησε ηρεμισε παιξαμε ηρεμα... Μετα στεναχωρηθηκα.. Το θεωρω μελανο σημειο.. Ορκιζουμε πως δεν το ξανακαμα.. Ποτε.
Σε δημοτικό της περιοχής μου 2 κοπελλες πιθανότατα έβαζαν καθαριστικά τουαλέτας στες μπουκάλες νερών αλλών αντίζηλων κοριτσιών με αποτέλεσμα αυτές να παθαινουν διάρροιες και εμετούς. όταν αντιλήφθηκαν ότι κατι τους βάζαν στο νερό επειδή άφριζε μες τη μπουκάλα εκάμαν κάποιες παρακολουθήσεις..Ο διευθυντής το μόνο που θελε ήταν να μεν εκτεθεί το σχολείο. Το υπουργείο παιδείας εγραψεν κανονικά τους γονεις των θυμάτων. Οι θύτες απειλούσαν το θύματα, σε σημείο που επιάσαν κομμάτι γυαλλι τζαι απειλούσαν μια ότι αν πει τιποτε εννα την σκοτώσουν. Η μάνα της μιας φταιχτριας ετσιριλλαν σαν την υστερική γιατί να πουν οτι κάμνει έτσι πράματα το παιδί της. κλπ. Η κατάσταση συνεχίζεται...το πρόβλημα δεν ελύθηκε. Μιλούμε για μωρά 5η Δημοτικού!
ReplyDeleteσε έτσι περιπτώσεις Τάτσα νομίζω ο πελλός θέλει τον αντίπελλο. στη θέση των γονιών του θύματος, θα δημοσιοποιούσα το θέμα στα μέσα ενημέρωσης (ψοφούν για έτσι ιστορίες) και θα έβρισκα ένα δικηγόρο να τους σύρει μια αγωγή.
ReplyDeleteΡούλι Μαρούλι είπα σου ξανά ότι αρέσκει μου το όνομά σου; στους παιδότοπους γίνονται τα χειρότερα γιατί υπάρχουν γονείς που παν τζαι ξαπολούν τζαμέ τα κοπελούθκια τους. αν ένιωσες ότι κινδύνευε το δικό σου καλά έκαμες.
Δεν έχω διαβάσει τις απόψεις των υπόλοιπων...Εμένα δε μου έτυχε από την πλευρά της μαμάς, αλλά από την πλευρά του παιδιού:όταν ήμουν μικρή με φωνάζανε "μαύρη" και άλλα ωραία για το χρώμα μου. Σαν παιδί δεν το είπα ΠΟΤΕ στη μαμά μου, απλά το άκουγα, δεν απαντούσα και στο σπίτι έκλαιγα πολύ και μόνη μου. Ελπίζω το παιδί μου να έχει το θάρρος να μου πει αν κάτι παρόμοιο της συμβεί, θα κάνω ό,τι κι εσύ. Από την άλλη πλευρά, εύχομαι να μην το κάνει το παιδί μου, να μάθει να σέβεται τους άλλους και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
ReplyDeleteΝομίζω μια χαρά το χειρίστηκες. Και πού 'σαι ακόμα, η σκληρότητα μεγαλώνει με την ηλικία. Τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές που βλέπουν στο οικείο τους περιβάλλον. Εν επίκαιρο το θέμα του bullying μες τα σχολεία. Υπάρχει. Χρειάζεται να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές.
ReplyDeleteΦίλη σε διαβάζω αλλά δεν κανω σχόλια ούτε συζητάμε ποτέ αυτά που γράφεις έστω κι μιλάμε σχεδον καθε μερα στο τηλέφωνο. Τώρα όμως δεν άντεξα γιατί οι κόρες είναι μέρος της καθημερινότητας μου. Λοιπόν ότι κανεις με αγάπη είναι το σωστό. Το εντσικτο σου όταν αφορά τα μωρά σου και πάλι είναι το σωστό.ΕΣΥ ξέρεις καλύτερα απο όλους τι είναι το σωστό για τα παιδιά σου. Όπως και εμείς έτσι και αυτά θα πάθουν πολλά. Να ειναι μόνο τυχερά να βρουν ανθρώπους γύρω τους που να τα αγαπούν για αυτό που είναι.
ReplyDelete