Η τελετουργία της απόλυσης

Η όλη τελετουργία πάει κάπως έτσι. Μέχρι πρόσφατα εξαιρούνταν οι τράπεζες και το δημόσιο, αλλά πάνε μάλλον οι εποχές όπου ο Χατζηκωστής κατέβαζε ρολά, γιατί έγιναν απολύσεις. Ο Χατζηπέτρου (τι στο καλό το Χατζή έχει πέραση στις συντεχνίες) προς το παρόν μπορεί να το κάνει, αλλά για να μην τον κράξουν προτιμά τις στάσεις…

Τέσπα. Σε μια δουλειά δεν πάνε καλά τα πράγματα. Θα μου πεις τώρα και σε ποια πάνε καλά, εδώ άκουσα μπούκικα και καμπαρέ που κινδυνεύουν με λουκέτο. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι διευθυντές και τα ανώτερα στελέχη είναι να κατεβάσουν μούτρα.

Μούτρα και πολλά νεύρα, λες και τους έβρισες τη μάνα (τη δική τους όχι εμένα). Μπαίνουν μέσα στο γραφείο αντί για καλημέρα γρυλλίζουν. Πας να τους μιλήσεις και σε αποπαίρνουν. Δείχνουν σκεφτικοί, είναι μονίμως θυμωμένοι.

Αρχίζουν οι ψίθυροι, στη συνέχεια. Ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του. Θα γίνουν απολύσεις, θα γίνουν μειώσεις, έπεσε ο τζίρος, κινδυνεύουμε.

Στη συνέχεια τα νεύρα των ανωτέρων μεγαλώνουν και μεταδίδονται παντού. Πλέον, είναι όλοι θυμωμένοι, εκνευρισμένοι, θιγμένοι. Στην τσιτα. Λες και όλο το γραφείο θα δει περίοδο. Οι περισσότεροι δεν μιλούν και είναι με τα ακουστικά στα αυτιά για να μην ακούνε ο ένας τον άλλο.

Η κατάσταση αυτή συντηρείται από μερικές βδομάδες ως μερικούς μήνες. Στο μεταξύ, ο γκράντε μάστρος, συνήθως ο CEO ή ο ιδιοκτήτης προβαίνει σε ορισμένες κινήσεις. Αγοράζει ένα ακριβό πίνακα για το γραφείο του, μιλά για επενδύσεις, βλέπει στελέχη από άλλες εταιρείες. Περνά η σκέψη από το μυαλό των εργαζομένων ότι μπορεί και να πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Ότι τη γλυτώσαμε την κρίση.

Και τότε ένα πρωί φτάνει ένα email. Ο γκράντε μάστρος καλεί όλους στο γραφείο του. Μιλά ήρεμα και αποφασιστικά. Εξηγεί πως η κρίση μας γάμησε όλους και πως δεν πηγαίνουν καθόλου καλά τα πράγματα. Ο τζίρος έπεσε, δουλειά δεν υπάρχει, τα έσοδα είναι λίγα. Κινδυνεύει να μην έχει κέρδη και αν συνεχιστεί η κατάσταση ίσως και να έχει ζημιές.

Πρέπει να μαζευτούν τα έξοδα με κάθε μέσο. Τυπώνετε μόνο τα απαραίτητα, μην ανάβετε τον κλιματισμό, δεν χρειάζεστε φώτα για να δουλέψετε. Να κάθεστε περισσότερες ώρες στο γραφείο. Κομμένο το νερό και οι καφέδες. Κόψτε τα τηλέφωνα από το γραφείο, έχετε κινητά χρησιμοποιείστε τα. Μην πηγαίνετε τουαλέτα συχνά, μειώστε τις ποσότητες κωλόχαρτου. Δουλέψετε. Θα τα καταφέρουμε να γλυτώσουμε τις απολύσεις.

Περνά λίγος καιρός. Η δουλειά όλο και περισσότερη, το άγχος όλο και μεγαλύτερο. Αλλά σιωπή, καμιά διαμαρτυρία. Τουλάχιστον υπάρχει δουλειά. Τουλάχιστον πληρώνονται οι δόσεις και απομένουν όσα απομένουν για σχολεία, σουπερμάρκετ, ιδιαίτερα.

Μια καλή ημέρα, γίνεται γνωστό ότι ο CEO θα πάει πολυήμερες διακοπές στη γαλλική Πολυνησία. Έχει ανάγκη από ξεκούραση. Οι εργαζόμενοι κοιτούν ο ένας τον άλλο χωρίς να τους νοιάζει, σάμπως και θα τους πάρει μαζί του;

Αλλά προτού κάμει το ηλεκτρονικό, εννοείται check in, στέλλει και ένα email. Όχι δεν τους λέει πόσο θα τους πεθυμήσει και δεν τους ρωτά τι δώρα να τους φέρει. Απλά ανακοινώνει πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά, πως οι περικοπές που έγιναν δεν πέτυχαν και πως είναι καιρός για απολύσεις. Έτσι ευχαριστεί καμπόσους για όσα πρόσφεραν στην εταιρεία και τους παρακαλεί να περάσουν από το λογιστήριο.

Κλείνει τη βαλίτσα και προχωρεί προς τα duty free.