Το πέταξα

Μιας και η πτήση θα ήταν μεγάλη είπα να πάρω μαζί μου ένα γερό βιβλίο. Έτσι διάλεξα το Φύλακα των χαμένων υποθέσεων, του Γιούσι Άντλερ Όλσεν. Ένα βιβλίο που βρήκα μέσα από διθυραμβικές κριτικές, που έλεγαν ότι ο Όλσεν είναι  το νέο πολυσυζητημένο όνομα του σκανδιναβικού νουάρ μυθιστορήματος, που έχει σαρώσει τις λίστες των best sellers αλλά και τα λογοτεχνικά βραβεία των σκανδιναβικών χωρών.

Τις πρώτες ώρες της πτήσης κοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα είπα να το ρίξω στο διάβασμα. Παρά το μέγεθός του κατάφερα να το τελειώσω ώσπου να φτάσω. Έκαμα και σκιπ μερικές σελίδες, αλλά δεν φταίω εγώ. Πιο προβλέψιμο και πιο εύκολο βιβλίο δεν θα μπορούσα να διαβάσω. Καμία σχέση με ό,τι περίμενα. Μεγάλη απογοήτευση.

Έτσι είπα πως αποκλείεται να το φέρω πίσω. Μισό κιλό βάρος, αχρείαστο βάρος θα έλεγα για ένα ανούσιο βιβλίο. Έλα όμως που σκέφτηκα πως μπορεί να το θέλει η κολλητή για την παραλία το καλοκαίρι και το άφησα στη βαλίτσα.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο ανακάλυψα πως είχα, ναι καλά μαντέψατε μισό κιλό βάρος επιπλέον! Το οποίο μεταφραζόταν σε εκατό δολάρια, παρακαλώ. Άνοιξα τη βαλίτσα, το έβγαλα έξω και το έβαλα στη μικρή μου τσάντα. Έκανα κανονικά check in μπήκα μέσα στο χώρο των αναχωρήσεων και έκατσα σε μια καρέκλα. Έβγαλα το βιβλίο, το άφησα εκεί, τράβηξα και μια φωτογραφία και έφυγα.

Ελπίζω να μην έρθει να με βρει γιατί έχω γραμμένο μέσα το όνομά μου. Δεν ξέρω να το βρει κανένας και να σκεφτεί ότι το έχασα και ότι το θέλω και να ξεκινήσει ένα γκρουπ στο Facebook βρείτε τον ιδιοκτήτη αυτού του βιβλίου. Σας παρακαλώ, όχι δεν το θέλω.

Και νομίζω αυτό είναι ένα καλό μάθημα, ότι δηλαδή πρέπει να κρατώ τις αποφάσεις μου. Αφού είπα ότι δεν το ήθελα, δεν έπρεπε να το ρίξω στη βαλίτσα. Πολλές φορές η πρώτη σκέψη που μας περνά στο μυαλό μπορεί να είναι βιαστική, συναισθηματική μακριά από τη λογική. Τις περισσότερες φορές είναι όμως και αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Είναι πιο αυθεντική.