Αντίο

«Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ταξιδέψω ανά τον κόσμο. Ξέρετε, όλα αυτά τα χρόνια έχω γυρίσει όλη τη γη και έχω πάει στα πιο απίθανα μέρη. Όμως το μόνο που έχω δει είναι ξενοδοχεία και κολυμβητήρια. Νομίζω λοιπόν πως μπορώ πλέον να ξαναπάω για να δω πώς πραγματικά είναι αυτές οι τοποθεσίες».

Αυτός είναι ο αποχαιρετισμός ενός θρύλου της κολύμβησης, του Μάικλ Φελπς.

Σε μια ηλικία, που οι περισσότεροι συνομήλικοι του αρχίζουν την καριέρα τους, κλείνει τη δική του, έχοντας καταφέρει όσα ελάχιστοι αθλητές. Παγκόσμια ρεκόρ, νίκες σε όλα τους αγώνες που έλαβε μέρος, είναι ο μοναδικός αθλητής με 19, παρακαλώ, ολυμπιακά μετάλλια. Επίσης, έχει και το ρεκόρ με τα περισσότερα χρυσά σε μια μόνο διοργάνωση, αυτή του Πεκίνου το 2008 όπου νίκησε και στους 8 τελικούς όπου συμμετείχε κάνοντας συνολικά (μαζί με τα προκριματικά) 17 κούρσες σε 8 μέρες.

Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου ήρθε σχεδόν με το ζόρι. Λίγο η πίεση των χορηγών του, του κόσμου που τον επευφημεί σε κάθε του εμφάνιση, αποφάσισε να λάβει μέρος. Δεν κέρδισε όλες τις κούρσες που συμμετείχε.

Από τα πέντε του είναι σε μια πισίνα και κολυμπά. Στην πισίνα τον πήρε η αδερφή του για να τον βοηθήσει, αφού είχε διαγνωστεί ότι πάσχει από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο εκτόνωσης όλης αυτής της υπερέντασης που τον διακατείχε από μικρή ηλικία. Η απάντηση ήταν το κολύμπι.

Απίστευτες ώρες εντατικής προπόνησης. Την ίδια ώρα που οι φίλοι του, οι συμμαθητές του έπαιζαν, διασκέδαζαν, ζούσαν τα όνειρα τους, ο Φελπς «κατάπινε» χιλιόμετρα κολυμπώντας. Παράλληλα όμως τον βοήθησε και το σώμα του. Εκτός από το γεγονός ότι έχει μακριά χέρια και πέλματα, το σώμα του έχει την ικανότητα να αναρρώνει πλήρως και σε μικρό χρονικό διάστημα μετά από έντονες προπονήσεις. Όταν οι μυς ενός ανθρώπου γυμνάζονται, απελευθερώνουν γαλακτικό οξύ, το οποίο προκαλεί «πιασίματα» και πόνο στους μυς. Ο οργανισμός του Μάικλ Φελπς όμως, μπορεί και απομακρύνει το γαλακτικό οξύ σε πολύ λιγότερο χρόνο από ότι στους «κανονικούς» ανθρώπους, με αποτέλεσμα οι μυς του να μην πονάνε.

Το Φεβρουάριο του 2009, η αγγλική εφημερίδα News of the World είχε δημοσιεύσει μια φωτογραφία που τον απεικόνιζε να καπνίζει μαριχουάνα. Η φωτογραφία ήταν χαρακτηριστική: Φορούσε ένα καπέλο ανάποδα και ένα Τ-shirt κολλημένο στην υπερφυσική πλάτη του και διασκέδαζε σε ένα κολεγιακό πάρτι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν μια απλή μετεφηβική ιστορία. Για τον αθλητισμό, όμως, ήταν ένα συνταρακτικό σκάνδαλο.

Ήταν ίσως και ένα σημάδι ότι κουράστηκε. 20 χρόνια μέσα, με τις θυσίες που ο επαγγελματισμός αθλητισμός συνεπάγεται είναι πολλά. Ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί και να  ασχοληθεί περισσότερο με το δικό του ίδρυμα, το Michael Phelps Foundation, το οποίο βοηθά παιδιά.

Έχω πάντως, ένα προαίσθημα ότι στους Ολυμπιακούς του 2020, θα έρθει η σειρά της Κύπρου να χαρεί χρυσά μετάλλια. Για αυτό, και έγραψα τις κόρες μου σε μαθήματα κολύμβησης από το Σεπτέμβρη με το καλό. Η κόρη Α θα κάνει γνωριμίες, θα μαθαίνει κόσμο και γενικά θα περνά καλά είμαι σίγουρη, είναι και μια ευκαιρία όπως ο Φελπς να εκτονώνεται. Το μικρουλάκι όμως, το νιώθω θα διαπρέψει. Έχει μακριά χέρια, πέλματα, δύναμη και πείσμα. Αγαπά το νερό και δεν αγαπά τους ανθρώπους. Την καταβρίσκει να κολυμπά μόνη της.

Θα στείλω email στη μητέρα Φελπς να μου πει μερικά μυστικά. Ας πούμε για την περιβόητη δίαιτα των πολλών χιλιάδων θερμίδων, για τις πολλές ώρες που τον περίμενε να τελειώσει από τις προπονήσεις, για όση μοναξιά έζησε.