Wednesday 1 August 2012

Αντίο




«Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ταξιδέψω ανά τον κόσμο. Ξέρετε, όλα αυτά τα χρόνια έχω γυρίσει όλη τη γη και έχω πάει στα πιο απίθανα μέρη. Όμως το μόνο που έχω δει είναι ξενοδοχεία και κολυμβητήρια. Νομίζω λοιπόν πως μπορώ πλέον να ξαναπάω για να δω πώς πραγματικά είναι αυτές οι τοποθεσίες».

Αυτός είναι ο αποχαιρετισμός ενός θρύλου της κολύμβησης, του Μάικλ Φελπς.

Σε μια ηλικία, που οι περισσότεροι συνομήλικοι του αρχίζουν την καριέρα τους, κλείνει τη δική του, έχοντας καταφέρει όσα ελάχιστοι αθλητές. Παγκόσμια ρεκόρ, νίκες σε όλα τους αγώνες που έλαβε μέρος, είναι ο μοναδικός αθλητής με 19, παρακαλώ, ολυμπιακά μετάλλια. Επίσης, έχει και το ρεκόρ με τα περισσότερα χρυσά σε μια μόνο διοργάνωση, αυτή του Πεκίνου το 2008 όπου νίκησε και στους 8 τελικούς όπου συμμετείχε κάνοντας συνολικά (μαζί με τα προκριματικά) 17 κούρσες σε 8 μέρες.

Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου ήρθε σχεδόν με το ζόρι. Λίγο η πίεση των χορηγών του, του κόσμου που τον επευφημεί σε κάθε του εμφάνιση, αποφάσισε να λάβει μέρος. Δεν κέρδισε όλες τις κούρσες που συμμετείχε.

Από τα πέντε του είναι σε μια πισίνα και κολυμπά. Στην πισίνα τον πήρε η αδερφή του για να τον βοηθήσει, αφού είχε διαγνωστεί ότι πάσχει από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο εκτόνωσης όλης αυτής της υπερέντασης που τον διακατείχε από μικρή ηλικία. Η απάντηση ήταν το κολύμπι.

Απίστευτες ώρες εντατικής προπόνησης. Την ίδια ώρα που οι φίλοι του, οι συμμαθητές του έπαιζαν, διασκέδαζαν, ζούσαν τα όνειρα τους, ο Φελπς «κατάπινε» χιλιόμετρα κολυμπώντας. Παράλληλα όμως τον βοήθησε και το σώμα του. Εκτός από το γεγονός ότι έχει μακριά χέρια και πέλματα, το σώμα του έχει την ικανότητα να αναρρώνει πλήρως και σε μικρό χρονικό διάστημα μετά από έντονες προπονήσεις. Όταν οι μυς ενός ανθρώπου γυμνάζονται, απελευθερώνουν γαλακτικό οξύ, το οποίο προκαλεί «πιασίματα» και πόνο στους μυς. Ο οργανισμός του Μάικλ Φελπς όμως, μπορεί και απομακρύνει το γαλακτικό οξύ σε πολύ λιγότερο χρόνο από ότι στους «κανονικούς» ανθρώπους, με αποτέλεσμα οι μυς του να μην πονάνε.

Το Φεβρουάριο του 2009, η αγγλική εφημερίδα News of the World είχε δημοσιεύσει μια φωτογραφία που τον απεικόνιζε να καπνίζει μαριχουάνα. Η φωτογραφία ήταν χαρακτηριστική: Φορούσε ένα καπέλο ανάποδα και ένα Τ-shirt κολλημένο στην υπερφυσική πλάτη του και διασκέδαζε σε ένα κολεγιακό πάρτι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν μια απλή μετεφηβική ιστορία. Για τον αθλητισμό, όμως, ήταν ένα συνταρακτικό σκάνδαλο.

Ήταν ίσως και ένα σημάδι ότι κουράστηκε. 20 χρόνια μέσα, με τις θυσίες που ο επαγγελματισμός αθλητισμός συνεπάγεται είναι πολλά. Ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί και να  ασχοληθεί περισσότερο με το δικό του ίδρυμα, το Michael Phelps Foundation, το οποίο βοηθά παιδιά.

Έχω πάντως, ένα προαίσθημα ότι στους Ολυμπιακούς του 2020, θα έρθει η σειρά της Κύπρου να χαρεί χρυσά μετάλλια. Για αυτό, και έγραψα τις κόρες μου σε μαθήματα κολύμβησης από το Σεπτέμβρη με το καλό. Η κόρη Α θα κάνει γνωριμίες, θα μαθαίνει κόσμο και γενικά θα περνά καλά είμαι σίγουρη, είναι και μια ευκαιρία όπως ο Φελπς να εκτονώνεται. Το μικρουλάκι όμως, το νιώθω θα διαπρέψει. Έχει μακριά χέρια, πέλματα, δύναμη και πείσμα. Αγαπά το νερό και δεν αγαπά τους ανθρώπους. Την καταβρίσκει να κολυμπά μόνη της.

Θα στείλω email στη μητέρα Φελπς να μου πει μερικά μυστικά. Ας πούμε για την περιβόητη δίαιτα των πολλών χιλιάδων θερμίδων, για τις πολλές ώρες που τον περίμενε να τελειώσει από τις προπονήσεις, για όση μοναξιά έζησε. 

10 comments:

  1. παράδειγμα ανθρώπου που "he made it" παρόλο που δεν είχε βοήθεια από τον εγκέφαλό του- με τη συμβατική (κυπριακή) έννοια πάντα.
    στην Κύπρο το πιο πιθανόν να απομονώναν έτσι άτομο, να μεν του αφήναν την ευκαιρία να κάμει κάτι ούτε καν κοντινό σε τούτο...

    άτε να τες χαίρεσαι τες κοράσες, εμένα τα μαθήματα κολύμπι ήταν το χειρότερο μου. πολλά άτομα (ήμουν loner), λίγη προσοχή, μάθημα με άλλο τρόπο από ότι ήμουν μαθημένη...όι, όι....καλύτεα που ότι έμαθα έμαθα το μόνη μου...

    ReplyDelete
  2. Μακάρι να διαπρέψει! Κάμνεις με να γελώ, είσαι τέλεια ΜΑΝΑ!

    ReplyDelete
  3. Οι δικες μου πάνε εδω και τρια χρόνια, φέτος δεν ξερω αν θα τις πάρουμε όμως.

    Άτε με το καλό!

    ReplyDelete
  4. εκράξαν τον οτι δεν πήρε τα χρυσά και οτι he didnt live up to expectations..as if κι το να έχεις 19 Ολυμπιακά μετάλλια είναι πράγμα εύκολο και κατορθωτό!

    τον είδα το 2004 απο κοντά το 2004..he was very polite! δεν θυμάμαι αν ήταν και η μάμα του εκεί but she must be very proud of him!

    ReplyDelete
  5. Μοοnlight δεν το σκέφτηκα αλλά μάλλον έχεις δίκαιο. εδώ μάλλον θα ήταν δίναμε σημασία στα μειονεκτήματά του παρά στα προτερήματά του.

    Κολονα που θα πηγαίναμε χωρίς λίγο γέλιο στη ζωή μας;

    Σμιλί θα αποφύγω αγγλικά, μπαλέτα κτλ κτλ κτλ. θα ήθελα να το θέλουν να επικεντρωθούν στον αθλητισμό.

    Rania που κοντά η πλάτη του είναι τόσο τεράστια όσο στις φωτογραφίες;

    ReplyDelete
    Replies
    1. ναι they are all huge τούτοι της κολύμβησης..το upper torso εν πιο πλατύ που τα πόδια..τότε ήταν ο Thorpe το μεγάλο όνομα και ούλλοι εσχολιάζαν τες πλάτες τες ανοιχτές both in men and women!

      Delete
  6. Μάνα εντωμεταξύ, μην λες θα αποφύγεις... Ότι τες τραβήξει τες μικρές.
    Εμένα με ξεκίνησαν μπαλέτο στην 1τη δημοτικού, στα 5 μου, και έκανα μέχρι τα 15 μου, που πήγα δευτέρα λυκείου. Και μετά από διακοπή 10 χρόνων, εξεκίνησα ξανά φέτος! Τόση αγάπη...
    Τζαι πάλε άθληση είναι. δεν έχει την πίεση του πρωταθλητισμού, ούτε τα ρίσκα του, αλλά είναι πολύ ικανοποιητικό... ΑΝ σου αρέσει φυσικά!
    κατά τα άλλα, ότι κάμει το πλάσμα εν καλό. Γλώσσες, αθλητισμός, χόμπι...

    ReplyDelete
  7. Moonlight δεν απορρίπτω το μπαλέτο, απλά δεν τις βλέπω να έχουν κλίση... η μιτσιά εν πολλά ατσούμπαλη, η μεγάλη δεν αντέχει τα ήσυχα.

    ReplyDelete
  8. χαχαχαχα! είσαι τοπ μάνα με τις επιλογές σου για τις μικρές:Ρ ο φελπς εκτός από φαινόμενο στον αθλητισμό είναι και ωραίο παιδί.

    ReplyDelete
  9. μάνα να σου πω τη γνώμη μου

    ο πρωταθλητισμός εν παααρα πολλά σκληρός τζαι ειδικά που μιτσιάν ηλικία

    σορρυ που ακούουνται δασκαλίστικα τούπα που εννα σου πω αλλά γνώμη μου είναι
    άφηστα μωρά σου να δκιαλέξουν να κάμουν τζείνον που θέλουν τζαι μεν τους βάλεις τάχα ιδέες εννα πιάεις ολυμπιακό μετάλλιο κλπ κλπ δηλαδή στόχους που μπορεί να μην είναι φυσικά ανυπέρβλητοι αλλά εν τουλαχιστον πάρα πολλά δύσκολοι

    τζαι στην τελική το θέμα είναι πιστέψουν ότι μπορούν να καταφέρουν ό,τι θελήσουν αλλά τζαι με το βλέμμα στην πραγματικότητα ότι μπορεί τζαι να μεν γίνουν φελπς ή ακόμα τζαι να μην πιάουν καν το πρωτάθλημα της κύπρου ή του συλλόγου τους

    εμένα προσωπικά οι δικοί μου όι απλά εν με ενθαρρύναν αλλά αποθαρύναν με τζιόλας να ασχοληθώ με τον αθλητισμό τζαι απλά εγώ έγραφα τους στα @@ μου τζαι έκαμα τζείνον που ήθελα στα 15 μου φυσικά,
    τζαι τούντο άθλημα τζαι ο πρωταθλητισμός εκαθόρισεν κυριολεκτικά την ζωή μου αφού διά σου απίστευτην αυτοπεποίθηση ειδικά όταν έχεις επιτυχίες

    τζείνον που σκέφτουμαι όμως είναι τι θα γινόταν αν δεν τα εκατάφερνα απλά επειδή το σώμα μου ή ξέρω γω τι εν ετραβούσεν; φυσικά στον αθλητισμό ειδικά τον ατομικό το 90% εν η προπόνηση αλλά μόνον τούτον εν αρκεί

    θεωρώ ότι το σημαντικό είναι να ενθαρύνεις τα παιδιά σου να κάνουν αυτό που τους αρέσει, μπορεί να είναι ο αθλητισμός μπορεί να είναι μια τέχνη
    τα ίδια τα παιδιά εννα σου πουν τζαι όι εσύ

    τζαι επαναλαμβάνω η πίεση του πρωταθλητισμού εν τεράστια τζαι μπορεί να αλλοιώσει χαρακτήρες
    άλλο αθλητισμός τζαι άλλο πρωταθλητισμός

    τεσπα μακάρι οι κόρες σου να βρουν αυτό που θέλουν να κάνουν τζαι είμαι σίγουρος ότι εννα τις βοηθήσεις!!

    ReplyDelete