Monday 3 September 2012

Κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του




Πράγματα που έκαμα σε αυτές τις διακοπές, και που δεν έκανα τα τελευταία πέντε ολόκληρα χρόνια.


  • Διάβασα ένα βιβλίο μέσα σε μια μέρα. Κατ’ ακρίβεια δύο βιβλία μέσα σε δύο μέρες. Διάβασα και άλλα, όμως μου πήραν περισσότερο χρόνο. Το ένα είναι το Δεσμοί Αίματος του Ίαν Ράνκιν, αρκετά ενδιαφέρον και το άλλο ο Μοναχός που πούλησε τη Ferrari του, που άνετα συναγωνίζεται τον Κοέλιο σε μαλακίες.


  • Ήπια τρία gin and tonic σε ένα απόγευμα. Επαναλαμβάνω σε ένα απόγευμα. Σαφώς πιο ελαφρά από ό,τι τα κατέβαζα στο παρελθόν, διαφορετικά θα ήμουν πίττα ακόμα.


  • Κατάφερα να ξαπλώσω μισή ώρα στο κρεβατάκι, χωρίς να σηκωθώ για να βγάλω παιδί από τον πάτο της θάλασσας ή της πισίνας, να τους πω να βάλουν καπέλο, να επαναλάβουν το πασάλειμμα αντηλιακού ή να φάνε κάτι.


  • Περπάτησα στο μόλο χωρίς να κρατώ δύο παιδάκια από το χέρι. Έβαλε και ο Θεός το δικό του και δεν έπεσε κανένα στη θάλασσα.


  • Πήγαμε σε εστιατόριο και δεν σηκώθηκα δεκαπέντε φορές να μαζέψω πιρούνια, κουτάλια, χαρτομάντιλα από το πάτωμα (μόνο τέσσερις).


  • Άντεξα με ένα μικρό διάλλειμα, δύο βδομάδες χωρίς ίντερνετ. Στα αλήθεια μπορώ αλλά δεν έχει γούστο. Δεν υπάρχει ποιότητα ζωής χωρίς 0 και 1 (ατς εδώ πρέπει να σας εντυπωσίασα).


  • Κυκλοφόρησα με αταίριαστα εσώρουχα, αλλά αυτό ήταν κατά λάθος. Θα φροντίσω να μην επαναληφθεί.


  • Δεν είδα ειδήσεις, διάβασα ελάχιστα εφημερίδα και δεν άκουσα καθόλου ραδιόφωνο.


  • Δεν έτρωγα κάθε μέρα γλυκό. Ούτε παγωτό, ούτε γλυκό καρυδάκι, ούτε κέικ και κρέμες από τη φίλη μου την Κατερίνα.


  • Κολύμπησα ολόκληρα χιλιόμετρα. Εντάξει μέτρα ήταν αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.



Γενικά, ήταν πολύ ωραίες οι διακοπές μας. Οικογενειοκεντρικές θα έλεγα, όμορφες και απλές αν και ήταν στιγμές που με τάραξαν οι κόρες εννοώ, όχι ο Μοτορτζής. Και τώρα πίσω στο γραφείο. Όπου ήρθα ορεξάτη, γεμάτη ιδέες και θα την πληρώσει ο διευθυντής που θα κάτσει να του τις αναλύσω.

Έχασα καμιά συνταρακτική εξέλιξη, είδηση, γεγονός στην μπλογκοπαρέα; Σας παρακαλώ ενημερώστε με.

Υγ. Η φωτογραφία είμαι εγώ κάτω από το νερό, για να σας λύσω τις απορίες. Είναι από τα χιλιόμετρα που σας είπα ότι έκοψα.

18 comments:

  1. welcome back!
    μπα εν έχασες τίποτε συγκλονιστικό..η Πρασινάδα εκατέφθασεν στα πάτρια εδάφη, ο Invictus έχει 3 μέρες να ποστάρει non-καπήρες friendly post, εγώ ανακάλυψα τα stats και η ζωή συνεχίζεται κανονικά!

    η Post έχει τα συνταρακτικά νέα..see her blog..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Your wish is my command :P

      Delete
    2. Εκάλυψεν με η αγαπημένη Ουρανία! Γουέλκαμ μπακ! :)

      Delete
  2. Καλωσορισες Μανα!

    Αχ! Ποτε εν να μπορω να γραψω τζι εγω παρομοιαν αναρτηση :ζ

    ReplyDelete
  3. Καλώς μας ήρθες! Καλό χειμώνα δε θα πω, μα με το καλό να αρχίσουν τα σχολεία θα πω, αφού ξέρω πως είναι μια ανακούφιση το σχολείο για τη μάνα (την κάθε μάνα καλέ, όχι μονάχα εσένα!)
    Μας έλειψες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Α! ωραία φωτογραφία!

      Delete
  4. Καλωσόρισες!Έλειψες μου! :)

    Χ

    ReplyDelete
  5. Rania η περίληψή σου ήταν ό,τι πρέπει. Φέκιου

    Invictus εύχομαι… εύχομαι… εύχομαι να καταφέρω να κάμω το τέλειο κέικ. Άτε ευχήθηκα κάτι. κάμε το.


    Καλωσόρισες στα πάτρια εδάφη Πρας. Πως περνάς;

    Γρούτα καλή μου. Η παρούσα ανάρτηση είναι δυνατή, μόλις το στερνοπαίδι σου κλείσει τα τρία. Μόλις υπάρχει ένας βαθμός συνεννόησης και μια μεγάλη δόση αναισθησίας όλα γίνονται.

    Eva είναι πολύ νωρίς για καλό χειμώνα. Μεγάλο πράμα η υποχρεωτική εκπαίδευση, όντως, ο θεός να έχει καλά αυτόν που την ανακάλυψε.

    Brendaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. Αν αψιουρίζεσουν προχτές σε εσυναφέρναν οι μιτσιές. Ρωτούν πότε θα πάτε λούναπαρκ.

    ReplyDelete
  6. Τουλάχιστον επέρασες καλά τζιαι τούτο μετρά παραπάνω νομίζω. Γουέλκαμ μπακ Μάνα. :) xxxx

    ReplyDelete
  7. Καλοσώρισες!Για πες και σε ποια ηλικία πρέπει να φτάσουν τα τέκνα για να συμβεί αυτό το θαύμα, για να ξέρουμε και εμείς οι άτεκνες.

    ReplyDelete
  8. Λουκρεζία μετρούσα πολλή κούραση. η ξεκούραση μετρά πολλά.

    Ίνα μετά από ώριμη σκέψη μπορώ να πω ότι σημείο καμπής είναι τα δυόμισι χρόνια, με τρία χρόνια. δεν χρειάζεσαι συνεχώς να είσαι που πάνω τους. έχεις φυσικά την έννοια τους, αλλά δεν χρειάζεται να τα βλέπει συνέχεις, και να τα ακούεις είναι εντάξει :)). Που την άλλη όμως όσο μεγαλώνουν τόσο χάνεις τα φιλιά πάνω στα ζαμπούθκια τζαι τζαι τα σσερούθκια τζαι τούτο είναι μεγάλη απώλεια...

    ReplyDelete
  9. καλωσόρισες... :)

    και βουρ στον αγώνα... :)

    ReplyDelete
  10. Άντε καλώς βρεθήκαμε! Κάποια από αυτά τα κατάφερα φέτος κι εγώ!
    Καλό Φθινόπωρο!

    ReplyDelete
  11. Συμφωνώ με τις μαλακιό-κοντρες μεταξύ Κουέλιου και φερράρι. Τον τελευταίο δεν είχα ψυχή να τον τελειώσω και έμεινε μισοαδιάβαστο. Τώρα που το σκέφτομαι, και τη μάγισσα του Πόρτο-μπέλλο στη μέση την άφησα, οπόταν Κουέλιο και φερράρι ίσον ισοπάλια.

    Από κουτσομπολιό στην μλογκοπαρέα, (ιστολογιοσυνάθρηση όπως έμαθα πρόσφτα πως λέγεται στα ελληνικά) ξεκινήσε η αγκαλίτσα με καινούργιες προσθέσεις στην κοινότητα.

    http://agkalitseskfilakia.blogspot.co.uk

    ReplyDelete
  12. ωραία φωτογραφία καλωσόρισες!:)

    ReplyDelete
  13. ρε συ, στη φώτο μοιάζεις με το τέρας του Λοχνές!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με γοργόνα μοιάζει.... ακόμα και κάτω απ' το νερό το μαλλί, φαίνεται περιποιημένο! :)

      Delete
  14. Καλως ηρθες.Ειδες αμα μεγαλωσουν λιγακι καταλαβαινεις διακοπες.Και γω περιμενω το επομενο καλοκαιρι!!!

    ReplyDelete