Tuesday 9 October 2012

Παλιό μου παντελόνι




Για το σημερινό post εμπνεύστηκα από μια κουβέντα που είχα με την Πρασινάδα.

Πριν από κάτι χρόνια από ένα ταξίδι στο Λονδίνο, αγόρασα ένα παντελόνι τζιν από το Top Shop. Ήταν ξεβαμμένο, φθαρμένο και τρυπημένο. Εφάρμοζε τέλεια, ειδικά στους κώλους (χμμ τώρα που το μάλλον ήταν αποτέλεσμα του γυμναστήριου παρά του παντελονιού αλλά τέλοσπαντων), και ταίριαζε με ό,τι μπλούζα του έβαλα.

Κατάντησε να είναι το αγαπημένο μου τζιν, κυρίως όταν πήγαινα club.

Η μάνα μου πάλι, δεν μπορούσε να με βλέπει. Κάθε φορά που το φορούσα ακλουθούσε ένας διάλογος, που με τον καιρό τον έμαθα απέξω. Που πας με τέτοιο παντελόνι, εμένα έτσι μου αρέσει, μα να κυκλοφορείς με σκισμένα ρούχα, μια χαρά είναι τα ρούχα μου, τι λένε οι άλλοι που σε βλέπουν, οι άλλοι να κοιτούν τη δουλεία τους και πάει λέγοντας το θέμα.

Ώσπου ένα καλό πρωί το παντελόνι εξαφανίστηκε. Έψαξα παντού, σε όλα τα ερμάρια, εκεί που βάζαμε τα άπλυτα, παντού. Παντελόνι γιοκ. Ώσπου στο τέλος αποφάσισα να ρωτήσω τη μάνα μου αν το είδε. Και μου είπε απροκάλυπτα ότι το πέταξε γιατί δεν της άρεσε να με βλέπει να το φορώ!

Το έκλαψα το παντελόνι μου αλλά το κακό είχε γίνει. Η μάνα μου το έστειλε στο πυρ το εξώτερον και δεν το ξανάδα από τότε. Ούτε κοίταξα να το αντικαταστήσω στο επόμενο ταξίδι στο Λονδίνο, αν και μου πέρασε από το νου η σκέψη.

Ήταν, σαν να έκλεινε μαζί του μια ολόκληρη εποχή. Άλλωστε πάνω κάτω τον ίδιο καιρό, που το παντελόνι χάθηκε, γνώρισα το Μοτορτζή. Το clubbing όδευε προς το τέλος του, μιας και πλέον δεν θέλαμε πίστες και πολυκοσμία, αλλά νύστες και απομόνωση.

Πριν από κανένα ενάμιση χρόνο, βρήκα ένα παρόμοιο παντελόνι. Δεν δίστασα στιγμή και το αγόρασα. Τους πρώτους μήνες ήταν ελαφρώς γδαρμένο. Τους επόμενους είχε μικρές τρύπες. Αυτή τη στιγμή, έχει κρατήρες –τρύπες και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύω να πάω σπίτι με το μισό παντελόνι να λείπει. Σύντομα όμως αυτό θα το αντικαταστήσω.

Εννοείται, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η μάνα μου μόλις με δει αρχίζει τα δικά της, μόνο που τώρα έχει προστεθεί άλλη ατάκα στο τροπάριο πως κυκλοφορείς έτσι και η οποία είναι «ο άντρας σου, σε είδε που ντύθηκες έτσι;»

Αχ ρε μάνα. Πλησιάζουν τα δεύτερα –άντα, έφυγα από το σπίτι, παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και μου συμπεριφέρεσαι λες και είμαι το κοριτσάκι με τις κοτσίδες που πήγαινε σχολείο, κρατώντας την τεράστια του την τσάντα.

Υγ. Το υστερόγραφο είναι ιδιαίτερα άσχετο με το θέμα. Σήμερα το πρωί μόλις πάρκαρα για να αφήσω το στερνοπαίδι στο νηπιαγωγείο, να σου μια Πόρσε δίπλα μας. Την κοιτά η μικρή, ξινίζει τα μούτρα της περιφρονητικά, γυρίζει και μου λέει: «Μάμα το αυτοκίνητό τους είναι πολύ μικρό»… Έσκασα στα γέλια και της απάντησα με νόημα: «Αγάπη μου το μέγεθος δεν έχει πάντα σημασία».

22 comments:

  1. Εγώ κουρτίζω την πεθερά μου να μουρμουρά της αγάπης για τα κοντά της παντελόνια, τζιαμέ να δείς χάζιν.

    ReplyDelete
  2. δεν περασα ποτε τη φαση με τα σκισμενα τζιν... εχω προβλημα γιατρε μου;!

    ReplyDelete
  3. Τι μου θύμισες τώρα... Η μάνα μου να ωρύεται-"Μα που θα βγεις να πας έτσι ντυμένη?!" Εννοείται ότι έχω παρόμοιο τζιν με το δικό σου και τώρα που το λες καιρός να ανανεώσω τα converse μου.

    ReplyDelete
  4. Τα trainers μου της τη σπάζουν παραπάνω από τα σκισμένα τζιν.

    ReplyDelete
  5. Ανώνυμε τούτο είναι χτύπημα κάτω από τη μέση. Άφηστην αγάπη να φορεί κοντά παντελόνια τζαι απολαμβάνε το θέαμα.

    Μις πάντα μου άρεσαν τα σκισμένα τζιν και τώρα τα φορώ στις μικρές.

    Ίνα με τα παπούτσια η δική μου δεν έχει πρόβλημα, βγάζει όλο της το άχτι στα ρούχα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. εγώ αφήνω την εν η μάνα της που μουρμουρά, ιντά εν να χάνουμε τζιαί τα σίουρα.

      Delete
  6. Εμ...ποιο είναι το μήνυμα του σημερινού ποστ διότι βρίθει μηνυμάτων και εσυγχίστηκα!
    (1) Οι μανάδες πετούν αγαπημένα μας αντικείμενα χωρίς να ρωτήσουν?
    (2) Αγαπούμε σκισμένα τζην?
    (3) Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν βάζουμε νου?
    (4) Το μέγεθος δεν μετρά?

    ReplyDelete
    Replies
    1. οτι η Μάνα εκόντεψε τα 40

      Delete
    2. Ε τζαι καλώς τη συμμαθήτρια. γεια σου Αχάπαρη.

      Delete
    3. Ώρες-ώρες εν σας καταλάβω εσάς τους μεγάλους...

      Delete
    4. χαχαχχα
      Εγω εν λαλω τιποτε! Θυμωνει μου η μαμμα μου να ανακατωνουμαι στες κουβεντες των μεγαλων! :ΡΡΡΡ

      Delete
  7. Και να που πολλά(!) χρόνια μετά τα σκισμενα τζιν ειναι ακομα στη μόδα.. :D

    ReplyDelete
  8. Άλλη ιδέα πάλε για ποστ, με τίτλο: "Γιατί δεν έχω τζιν στην ντουλάπα μου"

    Και μην τολμήσεις να σκεφτείς ότι είμαι ξενέρωτη. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. @Κολονα
      Ουτε η μάμα μου φορει τζιν! Λαλει ενεν βολικά!

      Delete
    2. Τούτη τη μαμά σου πάω την πολλα. Διακρίνω να συμφωνούμε σε κάποια θέματα!

      Delete
    3. Nα σου την γνωρίσω καλο!

      Delete
  9. standard όλοι έχουν 1 το οποίο φορούν συνέχεια ενώ μπορεί να έχουν άλλα 5 μέσα στο ερμάρι!!

    η δική μου μια φορά έπλυνε τα all star γιατί ήταν χτιτζιόν κατά την άποψη της!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ράνια έχω καλύτερη ιστορία. είχα αγοράσει ένα φόρεμα που το ύφασμά του ήταν τσαλακωμένο. ωραίο φόρεμα, όταν το αγόραζα η πωλήτρια μου είπε να το πλένω και να το κρεμμάζω να στεγνώσει όπως ήταν, χωρίς τέντωμα χωρίς τίποτε. πάω ένα απόγευμα βρίσκω τη μάνα μου διαλυμένη να μου ανακοινώνει με θριαμβευτική φωνή. Έσπασα αλλά το εσιδέρωσα ώσπου τζαι ίσιωσε...

      Delete
  10. Εγω φορώ τζιν κλασσικα γιατι εχουμε μετα και κατι εμ...ας τα πουμε body parts που θα ξεχυλιζουν που παντου....

    Το οτι υπήρξα εμπνευση για το ποστ με σhισμένα τζιν ενιξερω τι σημαίνει! :ΡΡΡΡ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σημαινει οτι αλλαξες καριερα τζι εγινες ραφτενα! Μιαν οι σχισμενες φανελες, μιαν τα σχισμενα παντελονια... ε! Θελουν σε για το καρικωμα :Ρ

      Delete
  11. χαχαχα τέλεια η μάνα σου! πρας μου λολ!

    ReplyDelete
  12. Γορασε ενα κανονικο τζαι σhισε το ρε Μανα! Σιγα το πραμα! Να σου δειξω? :Ρ

    ReplyDelete