Ένα ποίημα για το Μαλά

Με φωνάζει ένας συνάδελφος στο γραφείο του να μου διαβάσει ένα ποίημα. Εδώ μπορείτε να σκεφτείτε ότι είμαστε ένα intellectual γραφείο, όπου τα διαλείμματά μας αντί να κατεβαίνουν για τσιγάρο, τρέχουμε στα βιβλιοπωλεία και αγοράζουμε ποίηση, ενώ στις συζητήσεις μας κυριαρχεί η λογοτεχνία, η τέχνη και όχι το ποδόσφαιρο, το φαί και το κυνήγι.

Την παραπάνω εικόνα κάνετε την delete. Δεν ισχύει.

Πετάγομαι δίπλα, με τον καφέ στο ένα χέρι και ένα τοστ στο άλλο. Είπαμε , πάνω από όλα είμαστε κοιλιόδουλο γραφείο, άλλωστε νηστικό αρκούδι δεν δουλεύει.

Βρίσκω τον καλό συνάδελφο με τη Χαραυγή στο χέρι. Κάτσε, μου λέει, να απολαύσεις ποίηση.

Και επειδή τα καλά πράγματα πρέπει να τα μοιραζόμαστε, σας κάνω αναμετάδοση. Κανονικά πρέπει μετά από αυτό ο Νόνης να σταματήσει να θεωρεί τον εαυτό του ποιητή και να παραδειγματιστεί από τους καλύτερούς του και να γράψει επιτέλους κανένα ποίημα της προκοπής.

Εκλογικά

Εγιώ το αποφάσισα

τα ψέματα τα άφησα

Μαλάν ενά ψηφίσω.

Τζαι ακούτε με παρακαλώ

Λιλλήκαν τζαι το Νίκαρον

κατράν θα τους εγρίσω!

Εννά φωνάξω να το… πω

το κόμμα μας εν δυνατόν

περίτου που τον Πύρρον

δίδυμους πύργους τους χαλά

τζαι πρόεδρον φκάλλει Μαλάν

τον δεύτερον τον γύρον.

Μεσ’ το δικό μου κινητόν

έγραψα μήνυμα στρωτόν

να σας το στείλω βράδυν

να βκούμε ούλλοι στον γυρόν

να φράξουμε Προεδρικόν

για Αναστασιάδη!

Το ποίημα, το έγραψε ο Κώστας Κρασιάς και διαβάστηκε από τον ίδιο στη συνδιάσκεψη ΑΚΕΛ, Λευκωσίας και προαστίων. 

Μετά από αυτό ο Αναστασιάδης και ο Λιλλήκας πρέπει να νιώθουν πολιτικοί δεύτερης, μην σου πω και τρίτης κατηγορίας. Τους έγραψε αυτούς κανένας ποίημα; Εμπνεύστηκε από τα έργα τους (τα ποια;), τα κάλλη τους (τα ποια;), την προσωπικότητά τους, να τους αφιέρωσει έστω και λίγους στοίχους; Τίποτα. Το απόλυτο ποιητικό κενό.