Σκυλιά στους δρόμους

Την περασμένη Παρασκευή ο Φιλελεύθερος είχε ένα άρθρο, ότι εξαιτίας της κρίσης, αυξήθηκε ο αριθμός των αδέσποτων σκύλων. Έγραφε ότι υπάρχουν άνθρωποι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και με πόνο καρδιάς εγκαταλείπουν τα ζώα τους στο δρόμο στη χειρότερη περίπτωση ή τα παίρνουν σε κάποιο καταφύγιο.

Έχω πολλές διαφωνίες πάνω σε τούτο, για να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη μπούρδες. Όχι ότι αμφισβητώ ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους χτύπησε η κρίση, που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, ακόμη και που δεν έχουν να φάνε.

Αλλά δεν πιστεύω πως κάποιος που αγαπά πραγματικά το σκύλο του, θα τον πετάξει γιατί δεν έχει να του κάνει εμβόλια ή δεν έχει να τον ταΐσει.

Όταν σπούδαζα Αγγλία, πηγαίνοντας στις διαλέξεις ή στις βόλτες στην πόλη συναντούσα αρκετούς άστεγους. Οι περισσότεροι πωλούσαν το Big Issue, το οποίο να σας πληροφορήσω, τώρα κυκλοφορεί και σε application. Big issue sir, big issue madam…. Μαζί τους οι περισσότεροι είχαν και το σκύλο τους. Άνθρωποι που δεν είχαν δουλειά, δεν είχαν σπίτι, δεν είχαν χρήματα. Είχαν όμως το σκύλο τους, ίσως να ήταν και η μοναδική τους παρέα. Τον αγαπούσαν και τον φρόντιζαν. Πάντα μαζί.

Ότι κοστίζει ένας σκύλος δεν το αμφισβητώ. Ένα εμβόλιο όμως είναι 15 ευρώ το χρόνο. Και στην ανάγκη αν δεν κρατάς μην τον εμβολιάσεις. Όσο για την τροφή υπάρχει η τροφή των 70 ευρώ, υπάρχει και η τροφή των 25 υπάρχει και η τροφή των 3 ευρών. Όπως επίσης υπάρχουν και αποφάγια.

Αν το συγκρίνουμε δηλαδή, τι είναι καλύτερο για ένα σκύλο; Να είναι μόνος του μέσα στους δρόμους, κινδυνεύοντας να τον πατήσει κανένα αυτοκίνητο, χωρίς φαί και νερό ή να είναι με την οικογένεια που τον αγαπά και ας τρώει αποφάγια;

Και στο κάτω κάτω, προτού αποκτήσει κάποιος ένα σκύλο, γνωρίζει πόσα έξοδα έχει. Και αν δεν γνωρίζει ρωτά να μάθει. Για τις ευθύνες, για το χρόνο που πρέπει να του δίνει. Ένας σκύλος είναι ένα ζωντανός οργανισμός. Έχει ανάγκες και έχει ευθύνες.

Το να πετάξει κάποιος το σκύλο του είναι η εύκολη λύση. Είναι το ρεπορτάζ του Αυγούστου, για παράδειγμα που δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαβάσουμε ή να μην δούμε στην τηλεόραση για τους αναίσθητους που πήγαν διακοπές και αντί να πάρουν τα σκυλιά τους μαζί τους ή σε κάποιο ξενοδοχείο, προτίμησαν να τα αφήσουν στους δρόμους.

Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα αποχωριστούμε τον λεβέντη μας. Το χειρότερο σενάριο να μην έχουμε που να μείνουμε θα είναι άστεγος μαζί μας ή να μην έχουμε να φάμε θα είναι νηστικός μαζί μας.

Τελειώνοντας να πω, πως ναι έχει έξοδα, έχει ευθύνες. Αλλά τα όσα παίρνεις πίσω από ένα σκύλο είναι πολύ περισσότερα από όσα δίνεις. Είναι μια ατέλειωτη μηχανή αγάπης. Είναι μια αγάπη μεγααααααααααααααααααααααααααααααααααααλη.