Οικογένεια και πολιτική

Four more years. Κέρδισε με το σπαθί του μια τετραετία ο Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Μιτ Ρόμνεϊ του τηλεφώνησε να του ευχηθεί. Και αμέσως μετά απευθύνθηκε στους οπαδούς του. Τους ευχαρίστησε για τη βοήθειά τους, μίλησε για την ανάγκη ενότητας. Μετά αναφέρθηκε στο πόσο βοήθησαν οι γιοι του, πέντε έχει να τους χαίρεται, και τέλος στράφηκε προς τη γυναίκα του. Παίζει περισσότερη ώρα να μίλησε για αυτή. Είπε ότι χωρίς τη βοήθειά και τη στήριξή της δεν τα κατάφερνε. Μπροστά σε όλους είπε πόσο την αγαπά.

Μετά μίλησε στους δικούς του οπαδούς και ο Μπαράκ Ομπάμα. Είπε για την προεκλογική του ομάδα, για τους οπαδούς του, τον αντιπρόεδρο. Για τις κόρες του που έγιναν μικρές κυρίες. Ευχαρίστησε τη γυναίκα του και είπε ότι την αγαπά όσο ποτέ. Χάρηκε που και οι Αμερικανοί φαίνεται να την αγαπούν. Και είπε ότι χωρίς τη βοήθειά της δεν θα τα κατάφερνε. Τα καλύτερα έρχονται είπε στη Μισέλ, λέγοντας πόσο την αγαπάει.

Μπορεί κάποιος να πει ότι είναι λόγια εντυπωσιασμού. Ίσως και να είναι. Αλλά όταν σε μια τόσο σημαντική, πολιτική στιγμή αφιερώνουν τόσο χρόνο για να μιλήσουν για τις οικογένειές τους και κυρίως για τις γυναίκες τους σημαίνει κάτι. Αν μη τι άλλο, είναι μια δόση ευγνωμοσύνης για την προσφορά τους.

Το τελευταίο τεύχος του Madame Figaro έχει στο εξώφυλλο τις τρεις επίδοξες πρώτες κυρίες. Μετά βίας δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω την κυρία Λιλλήκα. Λόγω ηλικίας υπολόγισα την κυρία Αναστασιάδη, άρα αυτή που δεν είχα ιδέα ήταν η κυρία Μαλά.

Η προεκλογική εκστρατεία στην Κύπρο, άναψε για τα καλά. Πουθενά, δεν είδα κανένα από τους τρεις υποψηφίους να εμφανιστεί με την οικογένειά του. Μια κοινωνική εκδήλωση, μια παρουσίαση, έστω στην εκκλησία, σε ένα γάμο, σε μια κηδεία. Είναι λες και έχουν βγει από το βιβλίο του Έκτορ Μαλό Χωρίς Οικογένεια.

Καμία αναφορά, καμία ένδειξη αγάπης, καμία νύξη ότι αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για το τι γίνεται στο σπίτι τους. Λείπουν απίστευτες ώρες, έχουν αφοσιωθεί στην εκλογή τους, σπίτι τους υποθέτω μπαίνουν για να κάνουν μπάνιο, να βρουν καθαρά ρούχα και να κοιμηθούν.

Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα αλλά και ο Μιτ Ρόμνεϊ είχαν δίπλα τους τις γυναίκες τους. Εμφανίζονταν και για επικοινωνιακούς σκοπούς φυσικά αλλά και για λόγους υποστήριξης. Συνεχώς έλεγαν για αυτές και τις ευχαριστούσαν.

Οι δικοί μας τίποτα. Μου δίνουν την εντύπωση ότι τις παίρνουν για δεδομένες. Δική τους δουλειά να εκλεγούν, δεν υπάρχει χώρος για αυτό που είναι, υποτίθεται, το άλλο τους μισό.

Αν κατέβαινε για πρόεδρος ο Μοτορτζής, θα ήμουν δίπλα του. Θα εμφανιζόμουν κοντά του, θα έδινα το παρόν μου. Θα ήμουν μέρος της εκστρατείας, μην σου πω θα ήμουν επικεφαλής της εκστρατείας. Δεν θα ήμουν ο άγνωστος Χ. Θα ήμουν μέρος της πραγματικότητάς του.

Υπάρχει περίπτωση να δούμε τον Λιλλήκα να φιλά όπως φιλά ο Ρόμνεϊ τη γυναίκα του; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Και μιλούμε για ένα νέο σχετικά ζευγάρι. Άντε να σκεφτώ ότι ο Αναστασιάδης είναι άλφα ηλικίας, δεν αντέχει τις οικειότητες δημοσίως. Ο Μαλάς όμως;

Μπορεί να ντρέπονται τι να πω. Σε εμένα όμως δίνουν την εντύπωση ότι δεν θέλουν. Ότι δεν αγαπούν τις γυναίκες τους, ότι είναι μαζί για συμβατικούς λόγους, όχι για λόγους αγάπης. Όταν αγαπάς το δείχνεις. Δεν κρατάς αυτόν που αγαπάς στο σκοτάδι. Θέλεις να τον βλέπει όλος ο κόσμος.