Μαθήματα Savoir Vivre

Σταματώ στην τρίτεκνη κολλητή μου το Σάββατο το μεσημέρι, να της παραδώσω δύο από τα παιδιά της. Με ύφος αγέρωχο, ούτε η Μαρία η Αντουανέτα δεν το είχε, όταν ήταν στα καλά της, όχι την ώρα που την έπαιρναν στην γκιλοτίνα μου ανακοίνωσε ότι είναι καιρός να κάνουμε μαθήματα Savoir Vivre και μου έδειξε αυτό το διαφημιστικό που βρήκε στο γραμματοκιβώτιό της.

Γνωρίζουμε όταν τρώμε δεν μιλάμε και ότι πρέπει να κρατάμε το πιρούνι με το αριστερό χέρι. Έτσι λέει το φυλλάδιο. Τούτη η ιδέα μου αρέσει. Κομμένα τα μάμα θέλω νερό, δεν θέλω να φάω, θέλω μακαρόνια, θέλω κέτσαπ, μάμα να πάω τουαλέτα, μάμα θέλω σοκολάτα, μάμα μοίρασε μου το φαί μου. Άμαν δεν μιλάμε, δεν μιλάμε. Τελείωσε το θέμα.

Αλλά με το αριστερό χέρι το πιρούνι; Αυτό ισχύει και για τους αριστερόχειρες; Όχι ρε γαμώ το, το μικρουλάκι κρατά το πιρούνι με το δεξί. Πολλή δουλειά μας περιμένει.

Μας φανταστήκαμε πάντως με την φιλενάδα, όντως να πηγαίνουμε στα μαθήματα…

Αφού, θα έχουμε πάρει πτυχίο, δεν θα πηγαίνουμε η μια στο σπίτι της άλλης ακάλεστοι παρά μόνο με πρόσκληση. Τα παιδιά μας θα κάθονται ήσυχα, ευγενικά στο τραπέζι και θα περιμένουν τη σειρά τους να σερβιριστούν, την ίδια ώρα που οι σύζυγοί μας θα συζητούν ευγενικά, ουπς ξέχασα, όταν τρώμε δεν μιλάμε, έχοντας αφήσει ότι έχει αρχίζει από i, iPhone, iPad, iPod και πάει λέγοντας στο διπλανό δωμάτιο στο silent mode εννοείται για να μην ενοχλούν.

Κάπου εδώ η φαντασίωση τελείωσε. Είναι πιο πιθανόν να κάτσουν φρόνιμα πέντε παιδιά παρά οι πατεράδες τους να αποχωριστούν το iPhone.

Σοβαρά όμως, υπάρχει κόσμος, που με τέτοια κρίση θα πληρώσει για να μάθει Savoir Vivre; Πόσο συχνά, τρώμε σε δείπνα με τρία και τέσσερα πιρούνια, για να πρέπει να κάνουμε μαθήματα, ώστε να ξέρουμε ότι το τάδε πάει με το πρώτο πιάτο και το άλλο με το επιδόρπιο. Και άντε και φάγαμε τη σοκολατίνα με το λάθος κουτάλι, θα μας παρεξηγήσει και για αντίποινα θα μας κάτσει στο στομάχι;

Βεβαίως, ο Μοτορτζής, γέννημα θρέμμα Παρισίων και άριστος γνώστης του σαβουάρ βιβρ, να δείτε τι γαλλικά ρίχνει στο δρόμο όταν εκνευρίζεται για παράδειγμα, μόλις είδε το φυλλάδιο έσκασε στα γέλια. «Κανόνας σημαντικός στο Savoir Vivre είναι πως όταν τρώμε, δεν ακουμπάμε ποτέ μα ποτέ τους αγκώνες μας στο τραπέζι».

Αλλά επειδή νιώθω ορεξάτη θα απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα που τέθηκαν στο διαφημιστικό φυλλάδιο.

Τι γίνεται παρακάτω; Τίποτα δεν γίνεται γιατί περιμένουμε το τέλος του κόσμου την Παρασκευή.

Πως στρώνουμε ένα τραπέζι; Με τα χέρια μας και βάζοντας πάνω τα απολύτως απαραίτητα.

Πως συμπεριφερόμαστε απέναντι στους άλλους, τι εικόνα δείχνουμε καθημερινά; Συμπεριφερόμαστε όπως μας συμπεριφέρονται και δείχνουμε το χειρότερο μας εαυτό.

Τι φοράμε και που; Φοράμε ό,τι έχουμε γιατί δεν είναι καιρός για καινούρια ρούχα και πάμε όπου θέλουμε γιατί δεν μασάμε.

Τι κάνουμε όταν ξεχάσουμε το όνομα κάποιου που θέλουμε να συστήσουμε;  Επιλογές πολλές εδώ.

 1. Αποφεύγουμε να τον συστήσουμε.

2. Τζείνος, ρε που η γυναίκα του εν η τάδε που δουλεύκει τζαμέ.

3. Από εδώ ένας πολύ καλός μου φίλος. Χωρίς να πούμε όνομα.

4. Φαντάζομαι γνωρίζεστε μεταξύ σας. Πάλι χωρίς να πούμε τίποτα.

5. Στήνουμε ένα γερό καυγά. Αφού πλακωθήκαμε δεν χρειάζονται συστάσεις.

6. Ρε παλιοσειρά ίντα που κάμνεις; Α ε τον τζαι τον άλλο τον σειρά.

7. Έλα ρε μαλάκα, να σου συστήσω ένα άλλο μαλάκα.

8. Φιλενάδα, αυτή είναι η άλλη φιλενάδα.