Όταν ανέλαβα ρόλο Αλεξάντερ Ντάουνερ

Τα πρωινά που χρειάζεται να σταματήσω στη φρουταρία πέφτω πάντα στα ίδια τραγούδια. Ίσως παίζει ρόλο ότι πηγαίνω την ίδια ώρα, δεν ξέρω. Την ώρα που περιμένω την κυρία να κόψει τυρί και ζαμπόν παίζει το να να να να να νύχτα αστροφεγγιά και μετά πάνω από τα φρούτα ένα κλαψιάρικο του στιλ ποτέ σου δεν κατάλαβες…

Η εισαγωγή, όπως συνηθίζω είναι παντελώς άσχετη με το θέμα.

Προσπαθώ να χειρίζομαι τα θέματα των μωρών μου όσο το δυνατόν καλύτερα. Θέλω και να τους δίνω τις σωστές συμβουλές, αλλά και να μπαίνω στη θέση τους και να τις καταλαβαίνω. Γενικά αυτή τη φιλοσοφία, έχω σε όλες τις κοινωνικές, προσωπικές, οικογενειακές σχέσεις.

Στην πορεία ανακαλύπτω πως είναι περιπτώσεις που δεν υπάρχουν σωστές συμβουλές. Αυτό που ακούγεται σωστό, καταλήγει σε λάθος και το λάθος γίνεται σωστό.

Στην περίπτωση των παιδιών τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα. Έχουν τις δικές τους αντιλήψεις, τις δικές τους θεωρίες και το κυριότερο βλέπουν τον κόσμο εντελώς διαφορετικά από ό,τι εμείς.

Η μεγάλη είχε πρόβλημα στο σχολείο με δύο συμμαθήτριες. Δεν ξέρω αν είναι πιο άτακτες, αν την ζηλεύουν, αν έχουν κόντρα ή οτιδήποτε. Την ενοχλούν, της πειράζουν τα μαλλιά της, τα πράγματα της. Όταν είναι μαζί τους, όχι μόνο κάνει αταξίες που αναγκάζουν τη δασκάλα να τη βάζει σε τιμωρίες, αλλά την καταγγέλλουν για πράγματα που δεν κάνει. Να μου πεις, γιατί είμαι σίγουρη πως δεν τα κάνει; Το έχω πει ξανά. Η κόρη Α μπορεί να είναι φασαρίας, ριψοκίνδυνη, να μην κάθεται ήσυχη, ψέματα όμως δεν λέει.

Και έτσι της είπα το αυτονόητο. Σταμάτα να παίζεις μαζί τους, και να ξέρεις πως όταν κάνεις παρέα με άτακτους, θεωρείσαι άτακτη και εσύ, όταν κάνεις παρέα με παιδιά που σπάζουν πράματα, θεωρείσαι ότι σπάζεις και εσύ, όταν κάνεις παρέα με ψεύτες, θεωρείσαι και εσύ ψεύτρα.

Η μικρή προσπάθησε να συμμορφωθεί γιατί κατάλαβε πως δεν γίνεται να μπαίνει τιμωρίες για χάρη άλλων. Έκοψε την πολλή παρέα μαζί με τα δύο κορίτσια.

Μόνο που επειδή είναι το επίκεντρο της παρέας στο σχολείο τα άλλα δύο κορίτσια μπήκαν σε ένα είδους απομόνωσης, αφού τα περισσότερα παιδιά είναι γύρω από την κόρη μου.

Προχτές που πήγα να την πιάσω από το σχολείο το ένα το κοριτσάκι με πλησίασε και με ύφος λυπημένο μου είπε ότι η κόρη Α δεν την παίζει…

Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ γιατί κατάλαβα πως η απόλυτα politically correct συμβουλή μου, έσπρωξε δύο παιδάκια στην απομόνωση.

Έτσι αναθεώρησα, της είπα πως και οι γονείς κάποτε κάνουν λάθος σε αυτά που λένε και πως πρέπει να αντιμετωπίσει διαφορετικά την κατάσταση. Της είπα να μιλήσει με τα κοριτσάκια και να τους πει τι την ενοχλεί και να τους δώσει μια ευκαιρία. Αν δεν διορθωθούν, τότε να σταματήσει να τα κάνει παρέα.

Δεν θέλω να είμαι αμέτοχη, να το παίζω ουδέτερος παρατηρητής στη ζωή τους. Μετά και τα σχόλια της Μις επιβεβαίωσα πως οι γονείς πρέπει να παίζουν και τους διαιτητές, τους μεσολαβητές, τους ειρηνευτές, και να μην αφήνουν τα πράγματα ανεξέλεγκτα. Το θέμα είναι οι σωστές συμβουλές. Αλλά έλα που δεν υπάρχουν σωστές συμβουλές…