Φτου να μην σε ματιάσω

Την Κυριακή την κάναμε για θάλασσα. Ήταν μια υπέροχη μέρα, εννοείται δεν τόλμησα να μπω μέσα να κολυμπήσω. Άλλωστε όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πολύ καλά πως είμαι παιδί της παραλίας και του ζεστού νερού. Μόνο στην Κούβα, όπου η θερμοκρασία του νερού άγγιζε τους 32 βαθμούς Κελσίου μπήκα από την πρώτη. Διαφορετικά, είμαι το άτομο, που βλέπετε και κοροϊδεύετε και το οποίο στέκεται μισή ώρα μέχρι το κωλομέρι μέσα στο νερό, περιμένοντας να συνηθίσει και μετά να βουτήξει.

Έρχεται καλοκαίρι και όλα μοιάζουν καλύτερα. Το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου. Λιγότερα ρούχα, παγωτό, άνεση χρόνου αφού δεν νυχτώνει από τις 5 και το κυριότερο η θάλασσα. Μπορεί να είμαστε ένας μαλακισμένος τόπος σε πολλά, αλλά οι θάλασσες μας είναι ευλογία.

Καθοδόν προς τη θάλασσα, μάλλον όχι στην επιστροφή από τη θάλασσα ακούγαμε μια εκπομπή για την ιστορία τραγουδιών, σε λεμεσιάνικο κανάλι νομίζω. 

Έτσι, όταν ο εκφωνητής έφτασε στη Χάντρα θαλασσιά μας είπε για το μάτιασμα. Πως παλιά αυτός που ήταν ματιασμένος ένα από τα κόλπα που έκαναν για να τον ξεματιάσουν ήταν να καταπιεί το σάλιο 40 ανθρώπων.

Εντάξει αηδιάσετε το ξέρω. Και εγώ όταν το άκουσα. Αλλά σκέψου, κάποιος να πονούσε το σβέρκο του, λέμε τώρα, λόγω ματιάσματος και να πιει το σάλιο 40 ανθρώπων. Θα πάει στον άλλο κόσμο και το μάτιασμα θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα τον απασχολεί.

Προσωπικά, δεν πιστεύω καθόλου στο μάτι. Και όχι μόνο δεν πιστεύω αλλά το κοροϊδεύω κόλας. Έχω πολύ ορθολογιστική σκέψη για να πιστεύω, πως θα πάθω κάτι αν κάποιος μου πει πόσο ωραία είναι τα μαλλιά σου σήμερα, για παράδειγμα. Άσχετο ότι τα έβαψα τελικά μόνη μου και εκτός του ότι βγήκαν σκούρα, τόπους τόπους δεν έπιασε καλά το χρώμα.

Ο Μοτορτζής μου έλεγε για τον συγκάτοικο του στην Αγγλία. Καθηγητής πανεπιστήμιου τώρα, ήταν στο διδακτορικό του όταν σπούδαζαν. Όποτε, λοιπόν δεν ένιωθε καλά, έπιανε τη μάνα του τηλέφωνο στην Ελλάδα να τον ξεματιάσει. Μαμά μαμά δεν είμαι καλά, με ματιάσανε. Του έλεγε από τηλέφωνο μιλούμε πάντα η μάνα του, δεν ξέρω, ευχή λένε, τελετουργικό κάνουν, και ως διά μαγείας, το κακό το μάτι έφευγε. Και όχι μόνο έφευγε, αλλά γινόταν περδίκι ο συγκάτοικος.

Σοβαρά. Γίνεται άνθρωποι μορφωμένοι να πιστεύουν στο μάτι; Και μην ακούσω ότι και η Εκκλησία πιστεύει στο μάτι. Δεν είναι λόγος τούτος να αρχίσω να πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να με ματιάσει.

Δεν πιστεύω στο μάτι, ακόμη και μετά που γνώρισα το θείο του Μοτορτζή, ένα υπέροχο άνθρωπο κατά τα άλλα. Ο οποίος μόλις πει κουβέντα, όλοι σταυροκοπιούνται και φτύνουν στον κόρφο τους. Γιατί ο άνθρωπος εκτός του ότι έστειλε αρκετό κόσμο στο νοσοκομείο, να τον βλέπει για παράδειγμα να διασταυρώνει το δρόμο και να λέει, κοίτα που θα πέσει κάτω και στο δευτερόλεπτο να βρίσκεται στη λακκούβα ο καημένος, προκάλεσε καταστροφές, τραυματισμούς κατάφερε, λένε να σταματήσει και τους ανελκυστήρες στο Empire State Building. Μα πόσο γρήγοροι είναι, είπε στην κόρη του και ώσπου να φτάσουν στην κορυφή έσπασαν και έμειναν εκτός λειτουργίας για αρκετές ώρες. Αληθινό γεγονός δεν κάνω πλάκα.