Πίνοντας φρέντο στο διάστημα

Ψες είδα όνειρο ότι ο Μοτορτζής έφτιαξε ένα πυρηνοκίνητο διαστημόπλοιο. Οι γνώσεις μου περί διαστημοπλοίων είναι ελάχιστες, δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια τεχνογνωσία. Πυρηνοκίνητα υποβρύχια, πάντως υπάρχουν, ξεχνάει κανείς άλλωστε το Κουρσκ που βυθίστηκε αύτανδρο το 2000 στη θάλασσα του Μπάρεντς;

Ο Μοτορτζής έφτιαξε λοιπόν ένα διαστημόπλοιο και κάναμε βόλτα στο διάστημα. Όχι πολύ μακριά από τη Γη, γιατί μπορούσα να διακρίνω κτίρια, θάλασσες, βουνά, όμορφα μέρη.

Στο διαστημόπλοιο ήρθε και ένα ζευγάρι αγαπημένων μας φίλων. Τους φτιάξαμε φρέντο, εδώ κότζαμ διαστημόπλοιο είχαμε, ένα φρέντο δεν θα κερνούσαμε και κάτσαμε όλοι μαζί και χαζεύαμε κάτω τη Γη. Σε μια γωνιά ήταν και ο λεβέντης σκύλος, σιγά που δεν θα τον έπαιρνα μαζί μου, αλλά δεν φάνηκε να συγκινείται.

Ξύπνησα με ένα απίστευτα όμορφα συναίσθημα και μια ηρεμία. Ήταν σαν να πραγματικά να έκανα το ταξίδι γύρω από τη Γη.

Ποτέ δεν ήμουν φαν του διαστήματος, δεν ξέρω, δεν με μάγευε. Η ιδέα της θέας από ψηλά είναι σίγουρα γοητευτική. Το να είμαι όμως σε ένα κουτί και να ταξιδεύω ψηλά, σε πλανήτες σκέτη πέτρα όμως, χωρίς πράσινο δεν με ελκύει καθόλου.

Επιπλέον, έχω και κάποιους ενδοιασμούς για τα δισεκατομμύρια χρήματα που ξοδεύονται για την κατάκτηση του διαστήματος, την ίδια ώρα που εδώ στη Γη υπάρχουν τόσες και τόσες ανάγκες. Καλό να ξέρουμε από τι είναι καμωμένα τα πετρώματα του Άρη, ακόμα καλύτερο να μορφωθούν με τα χρήματα εκείνα, τα εκατομμύρια των παιδιών, που δεν πηγαίνουν σχολείο. Άσε που οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι που ακόμη και νέους πλανήτες να ανακαλύψουν, θα τους κάνουν σκατά όπως τη Γη. Ούτε φυσικό περιβάλλον θα σεβαστούν, ούτε ιδιαιτερότητες, ούτε τίποτε.

Από την άλλη όμως είναι τρομακτικό, το πόσο γρήγορα προχώρησε η επιστήμη και η τεχνολογία μέσα σε μισό αιώνα. Εκεί που το φεγγάρι, τα αστέρια ήταν για τους ποιητές και τους ρομαντικούς, σήμερα αποτελούν πεδίο έρευνας.

Η μάνα μου, μας έλεγε μια ιστορία. Όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ πάτησε στο φεγγάρι (εντάξει, αν πάτησε στο φεγγάρι) το 1969 ήταν θέμα που συζητούσαν όλοι. Οπόταν ενώ ήταν αρκετοί στο χωριό μαζεμένοι κοιτάζοντας τον ουρανό, λες και θα έβλεπαν κάτι, ένας γέρος βοσκός βρακάς γύρισε και τους είπε: Αντε ρε σεις, που πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι. Σας κοροϊδεύουν και εσείς το πιστεύετε, είναι δυνατόν, ο άνθρωπος να πάει στο φεγγάρι;

Ο άνθρωπος είτε το 1969 είτε αργότερα πήγε στο φεγγάρι. Λίγα είναι τα πράγματα που μπορεί να βάλει στόχο και να μην τα καταφέρει. Η ανθρώπινη θέληση, η εφευρετικότητα, η διαύγεια, η φαντασία δεν έχουν όρια. Κρίμα, που τις περισσότερες φορές δεν τα χρησιμοποιούμε για το καλύτερο. Κρίμα, που τις περισσότερες φορές τα εργαλεία αυτά που θα έκαναν τον κόσμο μας καλύτερο, τον κάνουν πολύ χειρότερο.