Ένα peach snapps παρακαλώ

Οι συν πλην πέντε της ηλικίας μου, ναι για σας εσάς λέω τη γενιά που υποτίθεται ότι τώρα θα ήμασταν στα  καλύτερά μας και αντί για αυτό ψάχνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας.

Θυμάστε τις ένδοξες εποχές, όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε; Τότε, που οι μανάδες μας, μας σταύρωναν προτού αφήσουμε το πατρικό μας κατώφλι και αυτό γύρω στις 10 φυσικά, μπορεί και νωρίτερα δεν θυμάμαι, λέγοντας μας «προσέχετε τι θα πιείτε μην σας βάλουν κάτι στο ποτό σας».

Φυσικά οι δεκαετίες πέρασαν, εμείς ακόμα ψάχνουμε το μπαρ που βάλουν κάτι στο ποτό, αλλά δεν το βρίσκουμε.

Δεν ξέρω οι υπόλοιποι πως τη βγάζατε, αλλά στη Λευκωσία, το συνηθισμένο πρόγραμμα ήταν να ξεροσταλιάζουμε αρκετή ώρα στο πεζοδρόμιο στην Έγκωμη και μετά να την κάνουμε για την Αμάντας, όσοι είμαστε των ήπιων τόνων και στην Αφρικάνα τα πιο ρεμάλια. Ήταν και αχ Θεέ μου πως το έλεγαν, εκείνο που κατέβαινες τα σκαλιά και φυσικά η Αντλάντικα.

Μπαίναμε λοιπόν μέσα στο κλαμπ και ζητούσαμε… Peach Snapps. Έτσι για να μαθαίνουν οι νεώτεροι ήταν όπως τα σημερινά Breezers. Κάτι με λίγο αλκοόλ , καμπόση ζάχαρη, φρουτένια γεύση και όταν ήσουν αμάθητος στο δεύτερο άρχιζες να μισοζαλίζεσαι. Το πρώτο μάλιστα ποτό ήταν μαζί με το εισητήριο.

Με καμπόσο χορό, καμπόσο κόλλημα και καμπόσο να κοιτάζουμε αν είναι το άτομο που μας ενδιέφερε περνούσε η βραδιά. Όμορφα και απλά.

Εννοείται με το που πήγα να σπουδάσω, όπως και οι υπόλοιποι στείλαμε τα peach snap εξορία. Είναι τουλάχιστον μαζοχιστικό να μπορείς να πιεις βότκα, μοχίτο, ουίσκι και να καταλήγεις στο peach snapps.

Πριν από κάτι μέρες μια φίλη μου, με πληροφόρησε πως στη Βρετανία είναι δημοφιλές ένα κοκτέιλ που το λένε Woo Woo. Σημείωση ότι αυτό μπορεί να ίσχυε πριν από καναδυό χρόνια και η κολλητή τώρα το πήρε είδηση, αλλά δεν πειράζει.

Αναζήτησα και βρήκα τη συνταγή. Μαντέψτε, ανάμεσα στα συστατικά ήταν και το peach snapps. Έψαξα να το βρω. Πέρασα από δυο υπεραγορές. Ρωτώντας ένα από τα παιδιά που εργάζονταν εκεί αν έχουν peach snap άκουσα ένα «τι πράγμα θέλετε κυρία μου»; Δεν πτοήθηκα από το κυρία και εξήγησα τι είναι. Όχι δεν είχαν.

Πήγα και σε ένα μεγαλοπερίπτερο από εκείνα που τα βρίσκεις όλα. Ευγενικότατος ο υπάλληλος, νεαρός επίσης. Το σκηνικό επαναλήφθηκε. «Δεν ξανάκουσα τούτο το πράμα. Και για να μην το έχουμε σημαίνει δύσκολα θα το βρεις» με πληροφόρησε.

Η αναζήτηση σταμάτησε εκεί, προτού μου βάλουν την ταμπέλα "έκθεμα σε μουσείο αναζητά αρχαιολογικά ποτά|. Θα πάω να βρω τη φίλη μου, να το πιούμε μαζί σε κανένα μπαράκι στο Λονδίνο. Και στο μεταξύ θα θυμάμαι με πολλή αγάπη τα χρόνια της αθώας μου νεότητας. 

Και θα κλείσουμε με ένα τραγούδι του καιρού σας, όπως λέει ο γιος της φίλης μου της τρίτεκνης, όταν ακούμε κανένα τραγούδι, όντως ακούγαμε στα νιάτα μας.