Monday 13 January 2014

Τι 30, τι 40, τι 50



Τηλεφώνημα πρώτο (από το αυτοκίνητο)
Να φάμε φασόλια ή λουβιά αύριο;
Φασόλια, λουβιά τα φάγαμε τρεις φορές αυτή τη βδομάδα.

Τηλεφώνημα δεύτερο (από την αυλή)
Έρχεσαι για καμιά «λεμονάδα»;  (πονηρό χαμόγελο, κλείσιμο του ματιού)
Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν το διάβασμα, άλλη μέρα.
 
Τηλεφώνημα τρίτο (από το σπίτι)
Έχω τρία κουτιά λουβιά, καρότα και πατάτες. Δεν έχω λάχανα ή φασόλια. Λες να κάνουμε λουβιά με καρότα;
Βέτο στα λουβιά. Θα φέρω εγώ φασόλια.

Τα παραπάνω τηλεφωνήματα έγιναν σε διάστημα μιας ώρας. Συνομιλητές εγώ και η φίλη μου η τρίτεκνη, την οποία γνώρισα στο δημοτικό έτσι φέτος συμπληρώνουμε δέκα… περίμενε και το παράκανα, 20 χμμμ, άντε θα πω την αλήθεια 30 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ.

Ακούγονται πολλά χρόνια και κάποιες φορές μοιάζουν να είναι. Ξέρουμε τόσο πολύ καλά η μια την άλλη που μπορώ να κάνω διάλογο μόνη μου, και θα είναι ακριβώς οι απαντήσεις που θα μου έδινε.

Περάσαμε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης μαζί. Πότε στην ίδια τάξη, πότε σε διπλανές. Ακόμη και στο πανεπιστήμιο κατά λάθος περάσαμε στην ίδια σχολή.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ήμασταν πάντα κολλητές. Υπήρξαν και φάσεις που τα είχαμε τσουγκρίσει.
Τώρα για ποιο λόγο δεν θυμάμαι καν. Φουρτούνα ήταν και πέρασε.

Η τρίτεκνη είναι από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Την εμπιστεύομαι απόλυτα. Πριν λίγο καιρό είχα μια συζήτηση αν θα άφηνα ποτέ τις κόρες να ξενοκοιμηθούν. Το σπίτι της είναι το πρώτο που μου έρχεται στο νου. Και δεν το λέω αυτό επειδή σκέφτομαι ότι αποκλείεται να συμβεί κάτι με τους γιούδες της για παράδειγμα, αλλά επειδή είμαι σίγουρη πως αν συμβεί δεν θα τρέξει να τους καλύψει και να τους προστατέψει, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι. Άσε που με τη φόρα που έχουν πάρει οι κόρες μου, αυτή πρέπει να φοβάται και όχι εγω...

Περάσαμε πολλά μαζί. Σχολείο, εξετάσεις, φοιτητική ζωή, clubbing και κραιπάλες, δημιουργία οικογένειας. Κάθε φάση όμορφη και δημιουργική. Μπορούμε να βάλουμε τις κοινές μας φωτογραφίες δίπλα δίπλα και να φτιάξουμε το άλμπουμ της πορείας της ζωής μας.

Κυρίως στα δύσκολα. Όπως το φαί καλή ώρα. Τώρα που μένουμε κοντά τις περισσότερες μέρες έχουμε μια κατσαρόλα κοινή για τα δύο σπίτια. Συγνώμη Μοτορτζή, συγνώμη τρίτεκνε που τρώτε ωμά όσπρια και κριθαράκι σκέτο. Πήρατε γυναίκες με πολλά προσόντα πλην της μαγειρικής.

Δεν χρειάζεται να πω ότι την αγαπώ. Τριάντα χρόνια είναι αυτά, σφυρηλάτησαν μια δυνατή αγάπη.

Σκέφτομαι αν έχουμε πολλά κοινά. Ως γονείς μπορώ να πω ότι έχουμε κοινή φιλοσοφία. Είμαστε της πιο άνετης προσέγγισης, cool μανάδες. Δεν θα αγχωθούμε εύκολα, θα αφήσουμε τα παιδιά μας να παίζουν με τα χώματα και δεν θα τα τραβάμε από θέατρο σε συναυλία.

Ως χαρακτήρες όμως ίσως να μην έχουμε πολλά κοινά. Αυτό δεν μας εμπόδισε να απολαμβάνουμε η μια τη συντροφιά της άλλης. Αυτό πριν πλακώσουν τα παιδιά, γιατί τώρα μετά βίας όταν βρεθούμε μπορούσε να σταυρώσουμε καμιά κουβέντα. Όσο όμως μεγαλώνουν, τόσο στρώνει η κατάσταση.

Βλέπω σύντομα να έρχεται η εποχή που θα τελειώσουμε τη «λεμονάδα» μας (πονηρό χαμόγελο, κλείσιμο του ματιού) χωρίς καμιά διακοπή. Ο πρωτότοκος γιος της τρίτεκνης, του οποίου να το ομολογήσω έχω πολλή αδυναμία, μας έκανε μια μέρα παρατήρηση πως όταν συναντηθούμε πίνουμε αλκοόλ. Σημείωσε πως ήταν δεν ήταν οκτώ χρονών. Από τότε τα μοχίτο και τα τζιν εν τόνικ τα ονομάσαμε «λεμονάδα». Άντε κάνε καμιά «λεμονάδα» να πιούμε λέμε με πονηρό χαμόγελο, κλείνοντας το μάτι.

Μου αρέσει ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, ο τρόπος που ισοπεδώνει κάποιες καταστάσεις, το γεγονός ότι είναι πιο σκράπας από μένα στα μαθηματικά, το ότι είναι απλή, το ότι δεν την νοιάζει να τσαλακώσει την εικόνα της, το ότι απαντά στις απορίες μου ακόμη και τις πιο εξωφρενικές, το ότι ξέρω ότι ήταν, είναι και θα είναι δίπλα μου. Άνευ όρων. Χωρίς απαραίτητα να συμφωνεί με αυτά που κάνω.


Καλώς εχόντων των πραγμάτων, μας βλέπω να γερνούμε μαζί. Και όταν αρχίσει το αλτσχάιμερ και η άνοια προβλέπονται μεγάλα κέφια. Θα βαρά τηλέφωνα τα μεσάνυχτα να με ρωτά τι έχουμε να διαβάσουμε στην ιστορία και θα της απαντώ τι θα φάμε το μεσημέρι. Και ελπίζω στα γειτονικά δωμάτια του γηροκομείου, να είναι η υπόλοιπη παρέα.


11 comments:

  1. καλημερα και καλη εβδομαδα φιλη μου!
    σπουδαιο πραγμα η διαγχρονικοτητα αξιων και συναισθηματων!
    φιλακια πολλα!

    ReplyDelete
  2. Αυτό παρατήρησα με τους κολλητούς. Δεν είναι κατ' ανάγκη οι άνθρωποι με τους οποίους έχεις τα πιο πολλά κοινά. Είναι όμως αυτοί που θα σκεφτείς να τηλεφωνήσεις πρώτα μόλις τα βρεις σκούρα.

    ReplyDelete
  3. Σπουδαίο πράμαν η φιλία, συμφωνώ απολύτως!!! Είμαι και εγώ από τους πολύ τυχερούς που την έχω στη ζωή μου. Με την πιο "παλιά" μου φιλη γνωριζόμαστε 37 χρόνια.

    ReplyDelete
  4. Μάνα μου όπως τα περίγραφες εσυγκινήθηκα. Εσκέφτηκα και εγώ την κολλητή μου και πόσα επεράσαμε μαζί. Η φιλία εν ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να έχει κάποιος στην ζωή του και η αλήθεια ε'ιναι ότι νοιώθω πολλά τυχερή στο συγκεκριμένο τομέα

    ReplyDelete
  5. Mana, πως μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί σου; Ψάχνω τρόπο αλλά δεν βρίσκω κάτι άλλο εκτός τα σχόλια :-(

    ReplyDelete
  6. Όντως πολύ συγκινητικό το κείμενό σου. Είναι μεγάλη ευλογία οι φιλίες που αντέχουν στο χρόνο και είναι μεγάλη υπόθεση να έχει κανείς τα εφόδια και την ικανότητα να τις διατηρεί.

    Πάντοτε έτσι αγαπημένες να είστε!

    ReplyDelete
  7. Θα πω ότι έχεις κάτι πάρα πολύ σπάνιο, που εγώ το ζηλεύω... (αλλά δεν το φθονώ εννοείται) Και δεν οφείλεται στις χιλιομετρικές αποστάσεις από τις φίλες μου, αλλά στην ωμή πραγματικότητα...... Με έχουν ξεπουλήσει κανονικότατα φίλες που τις είχα για καρδιακές (και μιλάμε για φιλίες ετών, όχι αστεία...) Να είσαστε καλά και να γεράσετε παρέα αγαπημένες. Φιλούθκια!

    ReplyDelete
  8. Ένα τέτοιο ποστ έχω στα draft και αφορά την κολλητή επί 25 και βάλε χρόνια. Σαν ζευγάρι κολλητών έχετε πολλά κοινά με μας πάντως. Πάντα να είστε αγαπημένες!!!

    ReplyDelete
  9. Πολύ σπουδαίο πράγμα η διαχρονικότητα Εκφράσου. Και ελπίζω να φτάσουμε μέχρι τέλους.

    Brenda με την τρίτεκνη πλακωνόμαστε δεν χαρίζουμε η μια της άλλης. Τελευταίο περιστατικό τα χριστούγεννα όπου φώναζα σε μια άλλη φίλη (20 χρόνια) μιλώντας για αυτή θα την πνίιιιιιιιιξω.


    Άσπρο η φιλία είναι πολύ σπουδαίο πράγμα.

    Μάνα μου κόρη Αμαδρυάδα συγκίνησε εύκολα :). Δεν είναι όμως μόνο θέμα τύχης. Είναι και θέμα απόφασης να βάλλεις κάτω εγωισμούς τζαι πείσματα για να προχωρεί η φάση. Και πάνω από όλα είναι θέμα ειλικρίνειας.


    Chris Georgakopoulos πριν από κάτι μέρες πείραζα τα settings του μπλόγκερ και εξαφάνισα κάτι, δεν κατάλαβα τι. τώρα ανακάλυψα ότι εξαφάνισα το κουμπί που εμφανίζει το προφίλ μου και το email. Στείλε μου μήνυμα στο lunaticxt2@gmail.com


    Έρχεσαι στα λόγια μου Κολόνα. Θέλει προσπάθεια να διατηρηθεί μια φιλία. Cheers για τις παλιές φιλίες και για αυτές που τώρα ξεκίνησαν.

    Τζοαν η απόσταση είναι το λιγότερο για να σπάσει μια φιλία. Φαίνεται να πληγώθηκες από τις καταστάσεις που πέρασες. Δεν θα σου πω ελπίζω να διορθωθούν τα πράγματα, γιατί όταν ραγίσει το γυαλί ράγισε. εύχομαι όμως να είσαι φάση να αντικαθιστάς τις φιλίες που δεν άξιζαν, με άλλες που αξίζουν.

    Ευχαριστούμε για τις ευχές Hyde. Ανυπομονώ να διαβάσω και το δικό σου ποστ αρέσκουν μου έτσι ιστορίες.

    ReplyDelete
  10. esuginises me re mana,tora pou grafo trexoun ta matia mou,hmoun pou hmoun skata olh mera kden exo upno(ediavasa 3 eidhseis gia kakopoihsh gatwn k dhlhthriash skulou sthn agia kupro mas! k akoma fkalo kapnous p ta neura)me tis files apo to sxoleio krathsa epafh gia kapoia xronia,me kapoies phgename sto idio kolegio alla meta xa8hkame,sth doulia eixa 2 polu kales files tairiaxame amesos,skeftomastan to idio,eixame k koinous filous k desame perisotero,teleutea omws xa8hkame,sto metaxu allaxame ergasia,pantreuthkan k den 8elo na tis enoxlo me episkepseis k thlefona den eime k atomo p epimenei poli gia kati,eipa polla alla mana eise polu tuxerh p exeis tis files sou.

    ReplyDelete
    Replies
    1. αν με ρωτάς ο λόγος που έχω φίλες για τόσα χρόνια είναι επειδή το πάλεψα. όταν παντρεύτηκε πρώτη η τρίτεκνη για παράδειγμα δεν σκέφτηκα ότι θα την ενοχλούσα αν πήγαινα σπίτι της επειδή είχε μωρό μικρό. όταν απέκτησα εγώ παιδιά, το σπίτι μου γίνεται καφέ για να μαζευτούμε και να τα πούμε.
      Θέλω να πω εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Το συζητάς αντιμετωπίζεις το πρόβλημα και προχωρείς.

      Delete