Wednesday 11 June 2014

Το Ιράκ που έμαθε να ζει μέσα στη βία





Στις αρχές του 20ου αιώνα το Ιράκ δεν ήταν αυτό που είναι σήμερα. Ήταν τρεις περιοχές. Στα βόρεια οι Κούρδοι, που είναι σουνίτες αλλά όχι Άραβες, στη μέση οι σουνίτες που είναι Άραβες και στα νότια οι σιίτες, επίσης Άραβες αλλά με πολλές διαφορές από τους σουνίτες. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ιράκ γιατί έτσι ήθελε η Βρετανία και η Γαλλία ενώθηκε σε μια χώρα.

Στα χαρτιά βεβαίως. Γιατί στην ουσία οι Κούρδοι ένιωθαν Κούρδοι και όχι Ιρακινοί, οι σουνίτες αν και μειοψηφία, είχαν το πάνω χέρι και οι σιίτες πιο φτωχοί και καταπιεσμένοι.

Η αρχή του τέλους, ξεκίνησε το 1990 με την εισβολή στο Κουβέιτ. Ήταν η πρώτη φορά που αραβικά κράτη συνασπίστηκαν με τις ΗΠΑ εναντίον ενός άλλου αραβικού κράτους. Το Ιράκ τελικά αποχώρησε.

Το 2003 με αφορμή τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ. Υποτίθεται ότι
στόχος ήταν να φέρουν την ελευθερία και τη δημοκρατία και να γίνει το Ιράκ, πρότυπο χώρας στη Μέση Ανατολή. Η αλ Κάιντα θα έμπαινε στο περιθώριο και ο κόσμος μας θα ήταν πιο ασφαλής.

Αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα, λέει μια παροιμία. Η χώρα στην ουσία χωρίστηκε άτυπα σε τρεις περιοχές, ω ναι επιστροφή στα σύνορα επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επικράτησε ένας σεκταριστικός πόλεμος, όπου οι σιίτες βρήκαν την ευκαιρία να αναδιπλωθούν και ως πλειοψηφία να απαιτούν περισσότερα.

Δεν περνά μέρα που να μην σημειωθεί επίθεση στις μεγάλες πόλεις. Οι νεκροί ίσως έχουν ξεπεράσει τις 100.000, οι καταστροφές είναι ανυπολόγιστες. Σε μια χώρα όπου υπάρχουν δύο από τους μεγαλύτερους ποταμούς της γης ο Τίγρης και ο Ευφράτης οι κάτοικοι δεν έχουν καθαρό νερό, και ενώ το πετρέλαιο ρέει κάτω από τα πόδια τους, δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.

Τους τελευταίους μήνες στο Ιράκ δρα η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε. Πρόκειται για μια ακραία οργάνωση, παρακλάδι της αλ Κάιντα που στόχος της είναι η αυστηρή εφαρμογή της σαρίας.

Αυτή τη στιγμή, η οργάνωση έχει υπό τον έλεγχό της μεγάλες περιοχές του Ιράκ. Και ενώ διεξάγωνται μάχες στη Φαλούτζα (κεντρικά της χώρας) στα χέρια της έπεσε η στρατηγικής σημασίας βόρεια ιρακινή πόλη Μοσούλη, πρωτεύουσα της επαρχίας Νινευή.

Στη Νινευή έχουν γίνει σπουδαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πατρίδα των Ασσυρίων, των Βαβυλόνιων η γη της Νινευή κρύβει στα σπλάχνα της αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας. Μνημεία πολιτισμού, που θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα σεβαστούν οι τζιχαντζιστές αντάρτες.

Οι κάτοικοι της φεύγουν άρον άρον, προσπαθώντας να σώσουν τη ζωή τους. Υπολογίζεται ότι τις τελευταίες δύο μέρες μισό εκατομμύριο άνθρωποι εγκατέλειψαν τη Μοσούλη.

Μπροστά σε τέτοια ανθρώπινη καταστροφή, είναι παράλογο να θρηνούμε τα αρχαία. Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι που μνημεία μοναδικά, χάνονται στον παραλογισμό των μαχών.


Ο πόλεμος είναι άσχημο πράγμα. Και δυστυχώς το Ιράκ το μόνο που γνώρισε είναι πόλεμος. Ο ένας πόλεμος διαδέχεται τον άλλο. 

Όσο για τις ελπίδες για ειρήνη ας μην το συζητούμε καν. Δεν υπάρχει καμία.


6 comments:

  1. Πε μου, εν αλλου που έπρεπε να το στείλεις, τζιαι εφυε σου τζιαι μπήκε δαμε;

    Σοβαρά, είναι τόσο κρίμα, όπως λες. Ωστσο, επετρεψε μου να λυπάμαι περισσότερο για τους ανθρώπους... Και συνέχισε με αυτού του τύπου, εγω διαβάζω τα ;)

    ReplyDelete
  2. Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
    ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
    στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
    πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

    Τραγικό...

    ReplyDelete
  3. Το Ιράκ δήλωσε ανεπίσημα στις ΗΠΑ ότι είναι "ανοιχτό" στην πιθανότητα αμερικανικών αεροπορικών επιδρομών προκειμένου να σταματήσει η επίθεση των τζιχαντιστών, δήλωσε αμερικανός αξιωματούχος, επιβεβαιώνοντας πληροφορία της Wall Street Journal.

    ένα μικρό update.

    ReplyDelete
  4. Εσκέφτουμουν το τζι εγώ το πρωί που μπήκα γραφείο τζαι άκουα για τη Μοσούλη.
    Επεμβάσεις τρίτων που φέρνουν τα πάνω κάτω στις σχέσεις των ντόπιων με το έτσι θέλω.
    Όπως κι εδώ.
    Και χάνεται κόσμος, χάνεται πολιτισμός, άδικα των αδίκων.

    ReplyDelete
  5. Με λιγότερες απώλειες βέβαια, σίγουρα όμως Κύπρος και Ελλάδα είναι μέσα στη δίνη των συμφερόντων και τραβούν όσα τραβούν. Είναι τρέλα να ξέρεις ότι όποιος θέλει πατάει ένα κουμπί και σου αφαιρεί τη ζωή...

    ReplyDelete
  6. Poor poor people....

    ReplyDelete