Sunday 21 December 2014

Η τερατσιά μου



Αυτές τις μέρες συμπληρώσαμε έξι χρόνια στο σπίτι μας. Κάθε μέρα που περνά αισθάνομαι όλο και πιο ευλογημένη, όλο και πιο ευγνώμων που έχουμε ένα σπίτι με αυλή να μεγαλώνουν τα παιδιά δίποδα και τετράποδα.

Από τα πρώτα πράγματα που κάναμε όταν ήρθαμε ήταν να φυτέψουμε μια τερατσιά, χαρουπιά δηλαδή. Ένα δέντρο, αειθαλές γερό και όμορφο.

Ψήλωνε με τη μέρα που λέμε. Στα τέσσερα χρόνια μπορούσα να τη δω από το παράθυρο της κουζίνας, έφτασε δηλαδή ένα όροφο. Στα έξι χρόνια τον ξεπέρασε.

Οι μικρές έπαιζαν με τις ώρες κάτω από την τερατσιά. Ειδικά το καλοκαίρι, που τις έχανες που τις έβρισκες ήταν στην τερατσιά. Έστησαν το «νοικοκυριό» τους από κάτω και χαίρονταν τη σκιά της.

Του χρόνου το καλοκαίρι λογαριάζαμε να τους στήσουμε δεντρόσπιτο.

Δεν προλάβαμε. Στην τελευταία κακοκαιρία που η Λευκωσία πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό, η τερατσιά έπεσε κάτω.

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από τρία χρόνια, όμως επειδή ήταν πιο μικρή καταφέραμε και τη σώσαμε. Πιστέψαμε ότι νικήσαμε. Ήταν όμως προσωρινή η νίκη.

Ένας ειδικός που την είδε μας είπε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι αυτή τη φορά. Ήταν φανερό, πως η τερατσιά δεν έκανε γερές ρίζες. Αντί οι ρίζες της να εξαπλώνονται προς τα κάτω, μάλλον εξαπλώνονταν προς τα πλάγια. Έτσι δεν είχε την απαιτούμενη δύναμη να στηρίξει τον όγκο της.

Το πρόβλημα ήταν πως ακόμη και να τη στήναμε και πάλι, το μόνο που θα κερδίζαμε θα ήταν χρόνο και αυξημένες πιθανότητες την επόμενη φορά να πέσει πάνω στο σπίτι και να προκαλέσει ζημιές.
Έτσι, η τερατσιά κόπηκε…

Την πρώτη φορά που την είδα γερμένη, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Ήταν να είχε χτυπήσει ένας δικός μου άνθρωπος. Αποστρέφω το βλέμμα από το χωράφι, όπου την τοποθετήσαμε, ώσπου να ξεράνει και να γίνει καυσόξυλα.

Ακούγεται υπερβολικό το ξέρω, αλλά στεναχωρήθηκα πολύ με το δέντρο. Την βλέπαμε να μεγαλώνει και την καμαρώναμε. Ήταν το δέντρο μας.

Σκέφτομαι τώρα τι να φυτέψω στη θέση της. Νομίζω είμαστε έτοιμοι για μια καινούρια σχέση με ένα δέντρο.


21 comments:

  1. Λυπηρό. Αν ήμουν στη θέση σας θα έβαλλα ξανά τερατσιά. Προσέξετε να είναι αυτογόνιμη ή θηλυκή τζαι όχι αρσενική γιατί κάμνει μόνο άνθη που μάλιστα μυρίζουν άσχημα. Έχουμε τρεις τερατσιές να ομορφίζουν το τοπίο, η μια δυστυχώς αρσενική.

    Η αρτιμαθκιά, η τζιακαράντα, η μαυρομμάτα, ο τρέμιθος, το μαστιχόδεντρο εν υπέροχα δέντρα, ούλλα με πλεονεκτήματα τζαι μειονεκτήματα τζαι εξαρτάται πάντα που το αν θέλεις φυλλοβόλο, αειθαλές, καλλωπιστικό, οπορωφόρο κλπ.

    Πάντως ούλλοι λαλούν, ππππεεε να το φυτέψω τωρά τζαι πότε να μεγαλώσει αλλά αν δεν το φυτέψεις έθθα μεγαλώσει ποττέ. Τζαι τωρά εν καλή περίοδος για να φυτέψεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μια νέα τερατσιά θα ήταν η ιδανική λύση αλλά ο λόγος που η προηγούμενη έπεσε ήταν πως εκεί που ήταν φυτεμένη από κάτω είναι οι λάκκοι της απο
      αποχέτευσης. για αυτό και οι ρίζες της άπλωσαν προς τα πλάγια αντί προς τα κάτω. \

      προσανατολίζομαι προς μαστιχοδεντρο αλλα θα σκεφτώ και τις επιλογές που δίνεις. Τζιακαράντα αρέσκει μου πολλά αλλά κάμνει για τη Λευκωσία;

      θέλω δέντρο αειθαλές, που να μεγαλώνει να κάμνει σκιά. οπωροφόρο όχι κατ ανάγκη.

      Delete
    2. Kai pws ksexorizei i arseniki? Giati skeftomoun kai egw tin teratsia.

      Delete
    3. Το μαστιχόδεντρο έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Μεγαλώνει πολύ γρήγορα αλλά όταν ανθίζει μαζεύει πολλές μύγες αντίστοιχα.

      Στο φυτώριο ξέρουν ποια τερατσιά είναι η αρσενική. Αλλά κάποτε κάνουν λάθος, πρέπει να βρεις κάποιον γνώστη και όχι καποιον αδαή υπάλληλο.

      Delete
  2. Και γω είμαι υπέρ των καινούργιων σχέσεων. Και αν είναι όπως λέει ο Νικος, φυτεψτε άμεσα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. η καλύτερη εποχή για να φυτέψεις λένε είναι Φλεβάρη. μέχρι τότε θα αποφασίσουμε και τι θα βάλουμε.

      Delete
  3. Συμφωνώ να φυτέψετε άλλη. Εν τόσο όμορφο δέντρο. Έχω πολλά ωραίες αναμνήσεις Είχε η γιαγιά μου στην αυλή της. Και επιάναμε τα τεράτσια και πουλούσαμε τα άμαν εψηνουνταν. Η Κύπρος μαζί με την Κρητη έχει τα καλύτερα τεράτσια στο κόσμο btw.

    Φιλιά Μάνα και σοβαρά φυτέψετε.

    υ.γ Τι ωραία η σκέψη σας για δεντρόσπιτο!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. οπως είπα τζαι του Νίκου δεν κάμνει ο τόπος τζαμε για χαρουπιά. θα βρω κάτι άλλο.

      Delete
  4. Εν χαρά το δέντρον που μεγαλώννει μαζί σου τζιαι τα παιθκιά σου, ξέρω το συναίσθημα, κρίμαν για την τερατσιάν, που εν που τα αγαπημένα μου δέντρα αλλά η ζωή συνεχίζεται τζιαι φυσικά πρέπει να την αντικαταστήσεις.
    Που τα αειθαλή, προτείνω τη λεμονιά, είναι μαγικό δέντρο, ειδικά όταν ανιθίζει, ενώ διά σου τζιαι παραγωγήν, μεν ξεχνάς ότι η Κύπρος εν η γη της λεμονιάς. Τζιαι της ελιάς. Οπότε η άλλη πρόταση αειθαλούς εν η ελιά. Κατά προτίμηση κυπριακή ή κάποια που τες "εισαγόμενες" με μεγάλες ελιές, όπως η πιγκουάλ, η μαζαλίνο τζιαι η καλαμόν. Τέλος θα σου προτείνω τζιαι μιαν "περίεργην" επιλογήν, την φοινιτζιάν, η οποία εν δέντρον πραγματικά σκληροτράχηλον, εν θέλει φροντίδαν αλλά έshιεις τον μπελάν του κλαδέματος άμα ψηλώσει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Λεμονιά έχουμε. μάλιστα κάμνει τόσο μεγάλα λεμόνια που τα περνάς για γκρέιπφρουτ. η ελιά ξιμαρίζει πολλά. και επιπλέον θέλει χώρο να κατεβούν οι ρίζες της. μάλλον προς το μαστιχόδεντρο πάμε. θα συναγωνιζόμαστε τη λεωφόρο Ελαιώνων χα χαχαχαχα.

      Delete
  5. Καταλαβαίνω πως νοιώθεις.
    Μεγάλωσα με ένα κυπαρίσσι στην αυλή μας που έφθασε το ύψος του διώροφου μας.
    Όταν μια μέρα επέστρεψα από το σχολείο και η θέση του ήταν άδεια- είχε φέρει άνθρωπο η μαμμα μου και το έκοψε γιατί οι ρίζες του είχαν "σηκώσει" το τσιμέντο της αυλής και επίσης απλώνονταν επικίνδυνα παντού- ένιωσα το πρώτο κρακ στην καρδούλα μου και την πρώτη προεφηβική έχθρα προς την μαμμα μου!

    Η ελιά είναι μια καλή σκέψη.
    Αλλά όχι πάλι πάνω που τους λάκκους αποχέτευσης. Θα έχετε πάλι το ίδιο πρόβλημα με τις ρίζες.

    ReplyDelete
    Replies
    1. α με το κυπαρίσι το ζήσαμε το σκηνικό στο σπίτι των πεθερικών μου. πάλι με την ίδια δικαιολογία...

      Delete
  6. :-( Εφύλαξες τεράτσια για εθύμιον; Κάμνουν τζιαι για διακοσμητικά. Κρίμα ρε, αλλά νομίζω είσαι έτοιμη για καινούριο δέντρο, που να κάμνει για τζιαμέ! Καλό φύτεμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. είχαμε παραγωγή μια τσέντα τεράτσια. δυστυχώς μια μέρα πλάκωσαν οι λύμπουροι και τα πετάξαμε... ευχαριστώ για τις ευχές.

      Delete
  7. Μάνα μου, εγώ που έχω δει φλόγες γύρω από το σπίτι μου (και τα δέντρα αποκαϊδια, εννοείται), μόνο υπερβολική δεν σε βρήκα, αντιθέτως :( Σε φιλώ γλυκά :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κάτι τέτοια διαβάζω και λέω υπάρχουν και χειρότερα. Φαντάζομαι πόσο άσχημα ένιωσες...

      Καλά χριστούγεννα σου εύχομαι και καλές γιορτές.

      Delete
  8. Δένουμαι τζιαι γω με έτσι πράματα. Εγώ όι μόνο ήταν να συγκινηθώ αλλά ήταν να κλαίω όπως το μωρό. New tree A.S.A.P.!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Προσπάθησα να το αποφύγω να κλάψω. αλλά σχεδόν κάθε βράδυ συναφέρνουμε τη φοινιτζιά με το Μοτορτζή σαν να τζαι κάμνουμε της μνημόσυνο :(

      Delete
  9. Είναι όντως μεγάλη απόλυα , είναι σαν να χάνεις έναν δικό σου ανθρώπων αφού τόσα χρόνια οικοδομήσετε μια τόσο όμορφη σχέση με την τερατσιά
    και έχετε ανάμνησης

    Αν έχεις την δυνατότητα να παράκαμψης τους λάκκους του αποχετευτικού να φυτέψεις και πάλε τερατσιά σε άλλο σημείο της αυλής

    Καλές γιορτές

    ReplyDelete
    Replies
    1. σκέφτηκα κάθε πιθανό δέντρο να φυτέψω και δεν σκέφτηκα το αυτονόητο να φυτέψω άλλη μια τερατσιά λίγο πιο κάτω.

      καλή ιδέα σε ευχαριστώ.

      Delete
  10. καταλαβω τι εννοεις. θυμουμαι καποτε που ειχαμε ηλιοτροπια στον κηπο τζιε εμετρουν το υψος μου μαζι τους επειδη ψηλωνουν γλιορα. τζιε τους φικους στο πεζοδρομιο που αναγκαστικα εφκηκαν ειχαμε ουλλοι εταυτισαμεν τους με το σπιτι, τζιε τη φοινιτζια στην προσοψη. ε τωρα, λαλω στον κοσμο το σπιτι με την μπανανια. ως παρακατω.

    ReplyDelete