Tuesday 24 February 2015

Μάνα υπό αμφισβήτηση



Η μάνα μου διηγείται μια ιστορία. Όταν ήμουν μικρή γύρω στα τέσσερα, αν υπολογίζω καλά, ζούσαμε σε ένα ορεινό χωριό. Εκείνο το χειμώνα έβαλα στο μάτι την ξυλόσομπα. Ντε και καλά ήθελα να την ακουμπήσω.

Ο παππούς και η μάνα μου προσπάθησαν να με αποτρέψουν, εξηγώντας μου πως θα κάψω τα δάχτυλα μου, πως θα πονέσω. Εννοείται, πως τους έγραψα κανονικά και με την πρώτη ευκαιρία που η σόμπα, ήταν αφύλαχτη την ακούμπησα.

Φυσικά και κάηκα. Και όπως περιγράφει η μάνα μου για πολύ καιρό απέφευγα συστηματικά ακόμη και να περάσω από κοντά στην ξυλόσομπα, έκανα ολόκληρους ελιγμούς μέσα στο σπίτι για να μην βρεθώ κοντά της.

Θυμάμαι αυτή την ιστορία κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι ανάλογο με τις μικρές. Λέω, εξηγώ, φέρνω παραδείγματα, το μόνο που μου λείπει είναι παρουσίαση με power point και ανάλογη μουσική υπόκρουση. Αν δεν δοκιμάσουν μόνες τους και αν δεν την πατήσουν δεν σταματούν. 

Την αμφισβήτηση που τρώω, δεν την έφαγε ούτε ο Χριστόφιας μετά το Μαρί.

Ακόμη, και για το πιο απλά πράγματα είναι σαν να μην με πιστεύουν. Παράδειγμα. Η μεγάλη ρωτά αν έχουμε ποπ κορν από την προηγούμενη μέρα. Της απαντώ αρνητικά γιατί τα έχω πετάξει, για να μην γεμίσει ο πάγκος μυρμηγκάκια. Δεν με πιστεύει και πάει να κοιτάξει μόνη της.

Καλά της λέω, είναι δυνατόν, να είχαμε και να μην στα έδινα; Τι στο καλό, είμαι από τις μάνες που αφήνουν νηστικά τα παιδιά τους; Εντάξει, είπαμε κάτι σοκολάτες τις τρώω κρυφά, αλλά ποπ κορν είναι, αν είχα γιατί να μην στο δώσω;

Και φυσικά αυτό είναι το λιγότερο.

Από τη μια μου αρέσει που δεν δέχονται αβίαστα ό,τι τους πω, που το ζυγίζουν, που ρωτούν και που αμφισβητούν.

Αλλά η πολλή η αμφισβήτηση άρχισε να μου τη δίνει. Μια φορά θέλω κάτι να πω και να το δεχτούν αμέσως. Χωρίς γιατί, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς να το κοσκινίσουν πρώτα εκατό φορές.

Και δεν έχω πρόβλημα να αμφισβητούν τις ιδέες, τις πεποιθήσεις μου. Τα αυτονόητα είναι που με χαλούν. Θέλει, πάλι η μεγάλη, να φορέσει τις καινούριες της γαλότσες και να πάει να περπατήσει στη λίμνη. Ύστερα από πέντε λεπτά διάλεξης ότι στις λίμνες δεν κολυμπάμε και ότι οι άνθρωποι πνίγονται εκεί λόγω λάσπης το μόνο που είχε να πει ήταν το εξής: Αν πάω και πατήσω μέχρι το γόνατο θα πάθω κάτι;

Ο Μοτορτζής λέει ότι δίνω πολλές εξηγήσεις και ότι ανοίγω συζητήσεις. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, όμως έτσι έμαθα να λειτουργώ. Είμαι παιδί του ορθολογισμού και καταλήγω να φτάνω στα όρια του παραλογισμού εξαιτίας των παιδιών μου.

Θέλω να ελπίζω πως αυτά που τους λέω καρφώνονται κάπου στο τρελό τους κεφαλάκι και πως όταν θα έρθει η ώρα θα τα θυμούνται και θα τα εφαρμόζουν. Μέχρι τότε, εξοπλίζομαι με υπομονή, με κουράγιο και συνεχίζω να δίνω λογικές απαντήσεις σε τρελές ερωτήσεις, ελπίζοντας πως μεγαλώνοντας θα συνεχίσουν να είναι το ίδιο περίεργες, να αμφισβητούν με τον ίδιο ρυθμό και να έχουν το γιατί στο στόμα συνεχώς.


19 comments:

  1. Με την τελευταία σου παράγραφο δίνεις τις απαντήσεις σου.

    Εμένα με γράφουν κανονικότατα και μου μιλούν άμα με χρειάζονται.
    Επειδή για μένα είναι σημαντική η ανεξαρτησία. Έτσι μεγάλωσαν.

    Οπόταν, όσο εκνευριστικό κι αν είναι κάποιες φορές, απλά τους καμαρώνω!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και για μένα είναι σημαντική η ανεξαρτησία. Αλλόπως εν για τούτο που τώρα τελευταία εκτός του ότι με γράφουν κρατούν τα Mp3 players τζαι ακούν συνέχεια μουσική.

      Delete
  2. Νομίζω τα κοπελλούθκια γράφουν μας που την ώρα που εν μες την κοιλιά μας.
    Μεν κλοτσάς την κύστη μου!
    Γύρισε να φκεις κανονικά!
    Κοιμήθου!
    Οκ μεν κοιμηθείς, αλλά άσε με εμένα να κοιμηθώ!
    κτλ

    ναι ο καθένας με τον πόνο του.

    ReplyDelete
    Replies
    1. έσσεις δίκαιο. 9 μήνες έπρεπε να μας προϊδέαζουν για το τι θα ακολουθήσει.

      τζαι εν θέλω να σου το χαλάσω αλλά η πραγματικά δύσκολη περίοδος είναι όταν αρχίσουν τζαι μιλούν τζαι απαντούν σου πίσω.

      Delete
  3. Γεναίτζιες! Τέλος! Be proud που εν έτσι τζιαι έννεν άβουλες. Και όπως είπες να εύχεσαι και όταν μεγαλώσουν να συνεχίσουν να είναι έτσι!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Proud είμαι. αντοχές δεν έχω πολλές να λαλώ τζαι να ξαναλαλώ τα ίδια πράματα :)

      Delete
  4. Μέχρι τότε, εξοπλίζομαι με υπομονή, με κουράγιο και συνεχίζω να δίνω λογικές απαντήσεις σε τρελές ερωτήσεις, ελπίζοντας πως μεγαλώνοντας θα συνεχίσουν να είναι το ίδιο περίεργες, να αμφισβητούν με τον ίδιο ρυθμό και να έχουν το γιατί στο στόμα συνεχώς.

    Απάντησες!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ποθεν να πάρουν τζαι τα κοπελούθκια μου. μόνη μου ρωτώ μόνη μου απαντώ χα χα χαχα.

      Delete
  5. καλημερα καλη μου!
    ε ο καθε γονιος ειναι και διαφορετικος! :)
    καλη σαρακοστη να εχουμε!
    φιλακια πολλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. έτσι είναι ο καθένας με τις αντιδράσεις του. προχωρούμε και ευχόμαστε να έχουμε κάμει το καλύτερο :)

      Delete
  6. μανα κουράγιο!

    πάντως εν καλό σημάδι, σήμερα αμφισβητούν εσένα, άυριο θα αμφισβητούν την καθηγήτρια, τον προιστάμενο, τα πάντα.

    αμφισβητούν εσένα επεισή είσαι η μόνη εξουσία που μπορούν να αμφισβητίσουν την δεδομένη στιγμή

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και εγώ το θεωρώ καλό ότι αμφισβητούν. αλλά εν κουραστικό. τέσπα ίσως είναι το τίμημα για κριτικά κοπελούθκια τι να σου πω. στο κάτω κάτω, η εκδίκηση θα έρθει όταν κάμνουν τζαι τζείνες μωρά χα χαχαχα.

      Delete
  7. Εγώ άλλαξα τακτική σε έτσι θέματα. Προτιμώ παρά να εξηγώ του τοίχου να τους αφήσω να δοκιμάσουν μόνοι τους και να δουν οτι έχω δίκιο. Τζιαι ξέρεις κάτι; Εν πολλά ωραία να έσιεις δίκιο :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Συμπεθερά στο τέλος της ημέρας τζαμέ καταλήγουμε. όπως είπα τζαι με το παράδειγμα το δικό μου έβαλα νου όταν έκαψα το χέρι μου. στο βαθμό που γίνεται αφήνω τες τζαι τζείνες να καούν.

      Delete
  8. Τούτο που λαλεί η Αχαπαρ πιο πάνω, το έχω κάνει και πράγματι δουλεύει. Και όχι σε απλά θέματα όπως τις λάσπες της λίμνης. Το παιδί πόνεσε, έκλαψε αφού κατάλαβε ότι η φιλενάδα δεν της έκανε καλό - για να το πω σεμνά - και τώρα την έχει σε (συναισθηματική) απόσταση μεν, χωρίς ωστόσο να έχει παρεξηγηθεί μαζί της, δε. Κατάλαβε με τον δύσκολο τρόπο ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι απέναντί μας με τις καλύτερες προθέσεις.

    Διότι τελικά "το πάθημα, σου γίνεται μάθημα", δεν είναι καθόλου τυχαία κουβέντα. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε σαν γονείς, είναι να είμαστε εκεί για να σανιδωθούν αν το χρειάζονται και πάλι να συνεχίζουν.

    Εξάλλου, θα συμφωνήσω με τον Μοτορτζή: "Τα πολλά λόγια, εν φτώσσια." και "οι πραξεις μετρούν".

    Το έχω παραχέσει με τα αποφθέγματα σαν να;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ιντα Κολώνα εδκιάβασες κανένα βιβλίο με γνωμικά τζαι αποφθέγματα τζαι κάμνεις μας επίδειξη;

      και εννοείται ότι συμφωνώ με το πάθημα που γίνεται μάθημα.

      Υγ. Έχω καινούριους Imagine Dragons, θέλεις;

      Delete
  9. Ξέρεις τι γίνεται φίλη μου; Είναι της ηλικίας. Μετά θα περάσετε σε άλλη φάση που είναι πιο επικίνδυνη: θα δέχονται -επειδή τους βολεύει κατά κύριο λόγο- οτιδήποτε τους πεις. Και γιατί είναι αυτό επικίνδυνο; Γιατί θα πρέπει να προσέχεις τότε διπλά τι τους λες, αφού μετά (στην εφηβεία) περνάμε στη φάση: "θυμάσαι τι μου έλεγες εκείνη τη μέρα; ε, βλακείες έλεγες!" -για να μην πω χειρότερη λέξη!- Και δεν ξεχνούν ποτέ! Θα στο χτυπάνε μέχρι να γεράσεις! άστα σε λέω, από όπου και να την πιάσεις την μητρότητα κάτι θα βρεις...
    Φιλί σου στέλνω!

    ReplyDelete
    Replies
    1. αυτό το κάνουν ήδη φίλη μου. Λέω πάντα στη μεγάλη Τέλειωνε αυτό που κάνεις πριν ξεκινήσεις κάτι άλλο. Προχτές την ώρα που έπρεπε να πάει για ύπνο ζωγράφιζε. Στο έλα να πάμε να κοιμηθείς που της είπα μου απάντησε ότι της είπα να τελειώνει κάτι πριν κάνει κάτι άλλο και ότι θα τέλειωνε τη ζωγραφιά της. Σλανγκ.

      Φιλιά πολλά

      Delete
  10. Αγαπητή Μάνα αγαπώ σας!! Γλουμπήσω σας!! Άκου να σου πω, ακόμα και για μένα θα μιλήσουμε ακαδημαϊκά στο σχόλιο αυτό, και θα χρησιμοποιήσω παραδείγματα από το περιβάλλον όπως και το ότι δεν γνωρίζω αν τα παιδιά σου πηγαίνουν ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο, έτσι θα εκμεταλλευτώ προσωπικές μου εμπειρίες όχι για να σου απαντήσω αλλά για να σου "δείξω" πράγματα. Κάποιοι μπορούν να πανε τα παιδιά τους σε ιδιωτικό κάποιοι άλλοι όχι. Εσύ όμως απόσο σε διαβάζω, είναι λάθος να κρίνεσαι και είναι λάθος να θεωρείς ότι κάτι τρέχει με τα παιδιά σου, αν αποκτήσεις το προσωπικό μου "δείγμα" θα καταλάβεις. Ο έφηβος έχει εξάρσεις, επαναστατεί, όπως επίσης υπάρχουν και γονείς με περισσότερα ή λιγότερα χρήματα. Τα παιδιά δεν ξεστρατίζουν με το ζεστό, φτωχό, δημόσιο αλλά και ιδιαίτερα αποτελεσματικό σκολειό. Η μεγαλύτερη αλητεία βρίσκεται κάπου στη μέση. Βρίσκεται στο γιο του εισαγγελέα, στην κόρη του καθηγητή, η αλητεία ξεκινάει από τα υποτιθέμενα σαλόνια, αν τα προηγούμενα είναι θέμα σαλονιού. Δεν μου άρεσε ποτέ μου ένας ενδιάμεσος πλούτος όπου κάνει τους ανθρώπους να άγονται και να φέρονται γύρω από ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΑ. Η πικρή, φτωχή μου διαπίστωση είναι ότι τα χρήματα και μία οικονομική διευκόλυνση που γνωρίζουν οι έφηβοι, αντί να τους συνετίζουν τους κάνουν να αποζητούν το κοινωνικό ξεκαθάρισμα, τουλάχιστον αυτές είναι κάποιες backstage αιτίες, ποτέ δεν είναι αυτό που φαίνεται, είναι εμείς ΕΙΜΑΣΤΕ. Παιδιά που δεν μπορούν να περάσουν τις εξετάσεις και να μπουν σε ένα φυσιολογικό ελληνικό πανεπιστήμιο, εκμηδενίζονται γιατί σου λέει θα κάνουμε Bachelor Management στο Deree, και φυσικά με τέτοια άθλια άρχη, παρονομαστές ΜΗΔΕΝ! Παιδιά που κρίνουν τα πανεπιστήμια από τα Campus, τα κτίρια και τις καλοκαιρινές πισίνες, και σε πληροφορώ δεν μπορείς να φανταστείς το πως έχουν αυτοκαταστραφεί και τι αλητεία κυκλοφορεί σε τέτοια σχολεία. Παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία στο Γυμνάσιο Λύκειο, κάθε 3 και λίγο μεταξύ αποβολής και Γυμνασιάρχη γιατί φυσικά...δεν είναι ευθύνη των δασκάλων! Χρησιμοποιήθηκε ράβδος, τιμωρία, αυστηρότητα αλλά και στρατιωτική πειθαρχία εκεί που δεν έπρεπε, εκεί που έπρεπε ο δάσκαλος να εκφραστεί και να κοιτάξει μέσα στο παιδί. Απαιτήσεις για υπεραποδόσεις στη σφαίρα του φαίνεσθαι τη στιγμή που τα παιδιά μέσα τους βράζουν και σπάνε. Πρέπει να μάθεις να αμφισβητείς το μοντέλο σκέψης σου. Τα παιδιά θέλουν ελευθερία και όπως είπε η Νεράιδα να απομακρυνθούν από τους γονείς τους και να στηριχτούν όπως έλεγε η μητέρα μου στις δικές τους δυνάμεις. Νομίζω είστε ζεστοί και αξιόλογοι άνθρωποι και νομίζω αυτά που αναφέρεις αντιμετωπίζονται όχι με στρουθοκαμηλισμό, τόλμησε να επικοινωνήσεις όπως δεν επικοινώνησες ποτέ σου. Μάθε σε ότι ηλικία και αν βρίσκονται, τον κόσμο του έφηβου, εγώ δεν άκουσα ποτέ το παραμικρό, ήμουν ο μόνος που δεν δέχτηκα παρεμβάσεις και που αγάπησα αυτό που έκανα. Περνάτε σε άλλο επίπεδο και δεν είναι όλα θέμα οικογένειας. Δεν νομίζω ότι τα έχετε τα παραπάνω, για σένα απλά είναι θέμα marketing και καπατσοσύνης, διαπραγμάτευσης να το πω αλλιώς και νομίζω είστε πολιτισμένη οικογένεια. Δεν νομίζω ότι αντιμετωπίζετε τα κραυγαλέα ψυχαναγκαστικά και υπαρξιακά προβλήματα στα οποία βλέπεις τα παιδιά στα ιδιωτικά να γίνονται μηχανάκια κολεγίων νομίζοντας ότι είναι ήρωες, αυτά έρχονται αργότερα, πολύ αργότερα. Η οικογένειά σου νομίζω ότι έχει ή και χρειάζεται βάσεις που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μπορείτε να αποκτήσετε. Καλή συνέχεια σου εύχομαι!!

    ReplyDelete