Τελικά, it’s all about the money

Μπορεί κανείς να σκεφτεί διάφορους λόγους για τους οποίους κατάρρευσε η Σοβιετική Ένωση και ο κομμουνισμός. Ο κυριότερος από αυτούς ήταν η οικονομία.

Κανένας δεν περιμένει ότι θα δουλέψει ένα σύστημα στο οποίο υποτίθεται ότι όλοι είναι ίσοι και ότι εργάζονται για πάνω κάτω τα ίδια λεφτά.

Άπειρα εκατομμύρια επιχειρήματα, έτσι μετρά η κόρη Β κάτι το πολύ μεγάλο, να ακούσω τη γνώμη μου δεν την αλλάζω. Δεν είμαστε οι ίδιοι, δεν έχουμε τις ίδιες ικανότητες και δυνατότητες, δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές και την ίδια όρεξη για δουλειά.

Επομένως, το να μείνει ως ο μοναδικός δρόμος ο καπιταλισμός ήταν επόμενο. Γιατί, παρά τις ανισότητες που δημιουργεί, την εκμετάλλευση αφήνει ένα παράθυρο ανοικτό. Αν έχεις όρεξη και δουλέψεις, μπορεί να τα καταφέρεις, μπορεί να κερδίσεις περισσότερα χρήματα, μπορεί να κάνεις τη διαφορά.

Φυσικά και δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που δουλεύουν απλά για να επιβιώνουν.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα χρήματα αποτελούν μεγάλο κίνητρο. Αν ο άλλος αμείβεται καλά, υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να εργάζεται κιόλας και καλύτερα και περισσότερο. Του έκοψες το μισθό κόβεις και την απόδοση as simple as that.

Στο διά ταύτα. Η κόρη Α γράφει απαίσια γράμματα. Χάλι μαύρο. Μικρά, σχεδόν δεν διαβάζονται και όλα τα ίδια. Αφήνω στη μπάντα το ότι δεν βάζει τόνους. Για να διαβάσει ένας αυτά που γράφει πρέπει να διαθέτει κιάλια και υπομονή όπως οι αρχαιολόγοι που διαβάζουν τα ιερογλυφικά. Το «γράφε καλύτερα γράμματα» υπάρχει γραμμένο από τις δασκάλες της, σχεδόν παντού.

Ξεκίνησα με παραινέσεις «είσαι τόσο καλή μαθήτρια γράφε κιόλας καλύτερα γράμματα». Πέρασα στο να της σβήνω αυτά που γράφει και να την βάζω να τα ξαναγράψει. Έκανα μια στάση στον εκβιασμό «αν δεν γράφεις καλύτερα γράμματα δεν θα σου παίρνω αυτοκόλλητα» και στο καλόπιασμα «άντε γράφε καλύτερα γράμματα και το καλοκαίρι θα κάνουμε βόλτα με αερόστατο».

Τίποτα δεν δούλεψε.

Ώσπου μου ήρθε η έμπνευση. «Αν γράφεις καλύτερα γράμματα θα σου δώσω δέκα ευρώ να τα κάνεις ό,τι θέλεις».

Εδώ και τρεις μέρες, αν θέλετε το πιστεύετε ή όχι είδα διαφορά. Εντάξει, δεν πάει και για βραβείο

καλλιγραφίας, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί και γράφει μεγαλύτερα και πιο ευανάγνωστα γράμματα. Μεγάλη και σημαντική βελτίωση.

Και όταν στο τέλος της δώσω τα δέκα ευρώ και τα κάνει ό,τι θέλει, είμαι σίγουρη πως θα δούμε ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση.

Αναγνωρίζω πως η μέθοδός μου, εγκυμονεί κινδύνους. Να μάθει να συνδέει τα χρήματα με την προσπάθεια, να θέλει λεφτά για να κάνει κάτι.

Δεν θα διαφωνήσω. Παρόλα αυτά, όπως και να το κάνουμε το χρήμα κινεί τον κόσμο. Και αν δούλεψε η μέθοδος, γιατί όχι; Δεν ξέρω αν κινδυνεύει να θεοποιήσει το χρήμα, επειδή θα πάρει δέκα ευρώ επειδή προσπαθεί για καλύτερα γράμματα. Αμφιβάλλω. Ούτως ή άλλως υπάρχει τόση λατρεία για το χρήμα στην κοινωνία μας, που η δική μου συμβολή στη θεοποίησή του θα είναι ελάχιστη.

Από την άλλη όμως είναι και ένα μάθημα πως πρέπει να κοπιάσει για να αμειφθεί. Και μια ευκαιρία για να καταλάβει πως δεν πάμε απλά στο ΑΤΜ και βγάζουμε λεφτά, αλλά για να τα αποκτήσουμε πρέπει να δουλέψουμε.

Επομένως, μάλλον είναι ένα άλλο μάθημα ζωής σε μια win win situation, όπως είναι η έκφραση της μόδας. Όλοι κερδίζουμε και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι. Τελικά, ωραίο σύστημα ο καπιταλισμός…