Wednesday 3 February 2010

Λάμπει ο ήλιος; Λάμπει, λάμπει

Σχόλασα από τη δουλειά και έτρεξα για το συνηθισμένο παιδομάζωμα. Η κόρη Α δεν είχε κοιμηθεί καθόλου το απόγευμα. Σκέφτηκα αυτό είναι και καλό θα κοιμηθεί νωρίς απόψε. Δεν σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η ώρα ύπνου μεσολαβούσε κανένα δίωρο τρίωρο.

Μέσα στο αυτοκίνητο προσπάθησα να κάνω ατμόσφαιρα. Τι θέλεις να τραγουδήσουμε, της είπα για να μου απαντήσει πως δεν ήθελε τραγούδι. Δεύτερο σημάδι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η θυγατέρα είναι από τα μωρά που όταν είναι ξύπνια δεν σταματούν να κινούνται λεπτό. Μισή ώρα να ακολουθήσει κάποιος το πρόγραμμα της αν δεν είναι του γυμναστηρίου, θα βρεθεί στην εντατική. Οι στιγμές που την είδα να κάθεται και να μην κάνει τίποτε είναι ελάχιστες.

Και τότε είχαμε τον εξής διάλογο.
Κ: «Θέλω την Κοκκινοσκουφίτσα μου τωρά»

Μ. «Αγάπη μου όταν θέλουμε κάτι λέμε σε παρακαλώ. Επίσης η Κοκκινοσκουφίτσα είναι στο καπό του αυτοκινήτου, όταν φτάσουμε σπίτι, να την πάρουμε να την διαβάσουμε».

Κ: «Θέλω την Κοκκινοσκουφίτσα μου τωρά»

Μ: «Δεν μπορώ τώρα οδηγώ»

Κ: «Θέλω την Κοκκινοσκουφίτσα μου τωρά»

Μ: «Αγάπη μου δεν μπορώ να σου δώσω την Κοκκινοσκουφίτσα τωρά, οδηγώ»

Κ: «Θέλω την Κοκκινοσκουφίτσα μου τωράαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα»

Εννοείται πάρκαρα με την πρώτη ευκαιρία, άνοιξα το καπό και της έδωσα την Κοκκινοσκουφίτσα (που ίσσιαλα να τη φάει ο λύκος να ησυχάσουμε)

Πέρασαν μερικά λεπτά.

Κ: «Μάμα είναι μέρα τωρά;» (ώρα γύρω στις 5.30 σούρουπο)

Μ: «Όχι αγάπη μου δεν είναι μέρα, ο ήλιος έδυσε και θα πάει να κοιμηθεί (πλήρης επιστημονική εξήγηση).

Κ: «Μάμα ο ήλιος λάμπει τωρά; (μια μανία με το τωρά την έχει πάντως)

Μ: Όχι αγάπη μου ο ήλιος δεν λάμπει τωρά, είναι σχεδόν νύχτα.

Κ. «Μάμα ο ήλιος λάμπει» (δήλωση πλέον, όχι ερώτηση)

Μ: «Ρε μωρό, ο ήλιος δεν λάμπει »

Κ. «Μάμα ο ήλιος λάμπειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι».

Η έρμη μάνα αναγκάστηκε να συμφωνήσει ότι ο ήλιος λάμπει και ας είχε αρχίσει το σκοτάδι. Και μεσάνυχτα να ήταν πάλι θα έλεγα ότι λάμπει.

Φτάνοντας σπίτι τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν. Ευτυχώς η κόρη Β ήταν ήσυχη και μπόρεσα να ασχοληθώ με την πρωτότοκη. Έτσι διαβάσαμε την Κοκκινοσκουφίτσα, είδαμε Ζουζούνια ξανά και ξανά και ξανά και έφτασε η ώρα να κοιμηθεί (αν υπάρχει γονιός που δεν κάνει πάρτι τέτοιες στιγμές να μου τρυπήσετε τη μύτη).

Κ: «Μάμα θέλω γάλα»

Μ: «Δεν είπαμε να λέμε τη μαγική λέξη όταν θέλουμε κάτι;»

Κ: «Μάμα θέλω γάλα».

Μ: «Πάμε στην κουζίνα να σου κάνω»

Κ: «Έβαλες πολύ γάλα»

Μ: «Δεν έβαλα πολύ, κάθε νύχτα το ίδιο γάλα σου κάνω»

Κ: «Έβαλες πολύ γάλα»

Μ: «Δεν έβαλα πολύ γάλα, άντε πιες το να τελειώνουμε»

Κ: «Έβαλες πολύ γάλα»

Μ: «Κόρη δεν έβαλα πολύ γάλα»

Κ: «Έβαλες πολύ γάλα»

Μ: «Δεν έβαλα»

Κ: «Έβαλες πολύ γάλαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
ααααααααααααααααααααααααααααααααα»

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Μέχρι να μετρήσω ως το δέκα οι αντοχές μου είχαν εξαντληθεί. «Πάρε το γάλα σου τωρααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
ααααααααααα».

Μπορώ να παίζω μαζί τους με τις ώρες, να βλέπω τα Ζουζούνια δεκάδες φορές, να αφήνω τη δουλειά μου και να κάθομαι στο πάτωμα, να τις κρατώ και να γυρίζω. Δεν αντέχω την γκρίνια. Δεν μπορώ το αααααα, το κλαψιάρικο ύφος, να λένε συνέχεια το ίδιο πράγμα. Με σκοτώνει η γκρίνια, με διαλύει. Να γκρινιάζεις μόνο πάψε, δεν μπορώ να το ανεχτώ, λέει ένα γνωστό τραγούδι. Ποιος να το έγραψε; Είμαι σίγουρη ότι εκτός από την γκόμενα που του τα έχει πρήξει, στο πίσω μέρος του μυαλού του, είχε υπόψη του και τα παιδιά του. Εβίβα.

14 comments:

  1. Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός?
    Εν γαλανός ο ουρανός τωρά ?
    Ναι, εν γαλανός τωρά που βλέπω έξω, τζαι ο ήλιος λάμπει !!!

    ReplyDelete
  2. Ou kartera allo kana thkio xronia tziai to "twra" enna antikatastathei pou "giati":
    - mamma en mera?
    - oi agaph mou
    -giatiiiii???

    -ti einai touton?
    -glastra
    -giatiiii???

    Sinithws stes hlikies 6-9:-D
    Thn epanalhsph en thn glytoneis!:-)

    ReplyDelete
  3. μαλιστα. Προσπαθησα να φανταστω τον εαυτο μου σε λιγα χρονια.
    Δεν ξερω που ειναι ο συζυγος, αλλα σιγουρα θα βοηθουσε να μοιραστει αυτο το βασανο. Επισης ελπιζω να ηταν κατι παρωδικο, γιατι αν αυτο ειναι το συνηθισμενο τοτε κατι τρεχει με την διαπαιδαγωγιση :[

    ReplyDelete
  4. Γενικά εν μου αρέσκει να ανακατώνουμε σε θέματα ανατροφής παιδιών. Θεωρώ ότι ο καθε γονιός έσσιει τον δικό του τρόπο. Αλλά, αν θέλεις μια συμβουλή, άμα τα μωρά γκρινιάζουν τζιαι εν παράλογα, εν πρέπει να υποκύπτεις. Πρέπει να κάμεις υπομονή, όσο δύσκολο τζιαι αν ένι, τζιαι να "δείξεις χαρακτήρα." Αν της πεις ότι πρέπει να περιμένει για να της δώσεις την κοκκινοσκουφίτσα επειδή οδηγάς, τότε όσο τζιαι να φωνάξεις, πρέπει να περιμένει μέχρι να μπορείς να της δώσεις την κοκκινοσκουφίτσα. Ξέρω το ότι εν δύσκολο να το κάμεις τούτο, αλλά αν το κάμεις μερικές φορές, μετά εν θα ξανατολμήσει να γκρινιάξει χωρίς λόγο. Αν υποκύπτεις, τότε κατήσσιη σου. Εν να σε πάρει χαπάρι τζιαι εν θα σε αφήκει ήσυχη. Τα μωρά ττεστάρουν τα όρια τους τζιαι τα δικά μας για να δουν ως που τα παίρνει. Τζιαι τούτο εν φυσιολογικό. Εν γι' αυτό όμως που εν σημαντικό εμείς ως γονιοί να μεν υποχωρούμε μπροστά σε παράλογα αιτήματα, διαφορετικά τούτο εν να γίνει ο κανόνας...

    ReplyDelete
  5. Post Babylon: ήδη άρχισε τα γιατί, αλλά αυτά δεν με ενοχλούν. μου αρέσει να της απαντώ.

    Yiannidakis: Γκρινιάζει όταν νυστάζει, ευτυχώς όχι πολύ συχνά. ο συνδιασμός όμως γκρίνια -νύστα είναι άστα να πάνε. ο πατέρας βοηθά, αλλά υποθέτω εγώ έχω περισσότερη υπομονή.

    Hecate: Έχεις δίκαιο ότι δεν πρέπει να υποκείπτουμε. έχεις δίκαιο ότι τεστάρουν τα όρια μας. τα μωρά είναι ανελέητα και ξέρουν που να χτυπήσουν. αλλά είναι φορές που δεν αντέχεις να κρατάς χαρακτήρα. απλά δεν αντέχεις.

    ReplyDelete
  6. Πετά ο γάδαρος? Πετά, πετά!!
    Τζείνου εμοιάσαμεν. Καλήν τύχη, τζιαι ο Θεός να σου διά πολλήν υπομονήν!

    ReplyDelete
  7. Mana

    egw mazi sou

    enas ...pateras...

    ReplyDelete
  8. αγάπη όπως την έφερνα σπίτι έθελε να της δωσω την κοκκινοσκουφίτσα, τζιαι άμαν της είπα ότι εν μπορώ επειδή οδηγώ, είπε μου ότι είμαι κακός γιατί η μάμμα έδωσεν της την, τζιαι γω τότε άνοιξα το παράθυρο τζιαι επέταξα την κοκκινοσκουφίτσα πόξω, τζιαι έγινε το έλα να δεις τζιαι τωρά εν μου μιλα....

    ReplyDelete
  9. Ε σοβαρομιλάς πατέρα, έκαμες έτσι πράμα;

    ReplyDelete
  10. Hahaha! Tha ithela polla na matho kai parakato. :) Pantos einai gegonos, to exo akousei oti sinithos o enas einai sto rolo bad cop kai o allos ston good cop.

    ReplyDelete
  11. μάνα είμαστε μαζί σου
    οι θεωρίες κάνουν κριτσ κρατσ στα δόντια των παιδιών

    όι ρε ντάξει, άμαν είσαι στες καλές σου πετυχαίνουν

    ReplyDelete
  12. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ POST!! Μάνα, κουράγιο!

    ReplyDelete
  13. Προτιμώ την γκρίνια που τες ερωτήσεις:
    "Που παν τα κακά μας άμα τραβήσουμε το καζανάκι?"
    "Γιατί ο ήλιος εν κίτρινος?"
    "Γιατί τα αγόρια κουρέφκουν τα μαλλιά τους?"
    "Γιατί χαιρέτησες τζιήνη την κυρία?"
    "Γιατί υπάρχει το φεγγάρι?"
    Ατε έδωσα σας τροφή για σκέψη!

    ReplyDelete
  14. Μπράβο Πατέρα!!!

    ReplyDelete