Ας χασμουρηθούμε ντάρλινγκ

Με τα ρίχτερ μετράμε τους σεισμούς, με τα μποφόρ τους ανέμους, με τα βολτ ή τα αμπέρ το ρεύμα (ποτέ δεν κατάλαβα τη διαφορά) και πάει λέγοντας. Υπάρχει μέτρηση για όλα, αλλιώς δεν θα λέγαμε με νόημα size does matter. Sorry guys but it does.

Τα χασμουρητά όμως με τι τα μετράμε; Δεν είναι όλα τα χασμουρητά τα ίδια. Διαφορετικά ανοίγεις το στόμα σου το πρωί, μικρό διακριτικό χασμουρητό, άλλωστε σε περιμένει ο γολγοθάς μιας εργάσιμης μέρας και διαφορετικά, μεγάλο και ξεδιάντροπο χασμουρητό μισή ώρα πριν σχολάσεις.

Παίζει ρόλο μεγάλο η σημειολογία του χασμουρητού. Καθότι το πρωί κακά τα ψέματα, το χασμουρητό είναι πολυτέλεια. Επιπλέον δεν είναι και ότι καλύτερο να σε βλέπει ο διευθυντής σου πρωί πρωί να χασμουριέσαι. Ενώ το απόγευμα, είναι σαν να λες δεν ‘πα να γαμιούνται όλοι, εγώ θα χασμουρηθώ και σε λίγη ώρα φεύγω.

Ανάλογα ρε παιδί μου με το πώς το κάνεις, στέλνεις και τα κατάλληλα μηνύματα. Διανοείται για παράδειγμα κάποιος την ώρα του σεξ να ανοίγει αβέρτα το στόμα του και να χασμουριέται; Και άντε και το έκανε, ο άλλος θα έχει διάθεση να συνεχίσει; Χειρότερη χρονική στιγμή και από το σεξ για να πέσει ένα χασμουρητό είναι την ώρα που οδηγεί κάποιος. Ό,τι το χειρότερο μου.

Το σωστό όμως χασμουρητό δεν είναι μόνο θέμα χρόνου. Είναι και η διάρκεια του. Από κλάσματα δευτερολέπτου ως ολόκληρο λεπτό. Έχω δει άτομο να χασμουριέται σχεδόν για ένα λεπτό. Μαραθώνιος σκέτος.

Αξία στο χασμουρητό, δίνει επίσης και η όλη κινησιολογία. Άλλο πράγμα να το κάνεις διακριτικά, και άλλο να τεντώνεσαι ταυτοχρόνως, να ρίχνεις πίσω το κεφάλι και όλο σου το σώμα να παραδίνεται σε ένα μακρύ χασμουρητό. Και μετά αφού τελειώσει το χασμουρητό να κάνεις ένα stretching κουνώντας το κεφάλι δεξιά και αριστερά.

Η επιστήμη έχει και αυτή να πει κάτι. Ο λόξυγγας, το χασμουρητό και το φτάρνισμα μας αφορούν όλους, αλλά αποτελούν τρία από τα πιο μυστήρια φαινόμενα στην ιατρική, τα οποία δεν διερευνώνται ιδιαίτερα και δεν είναι πλήρως κατανοητά επειδή σπανιότατα απειλούν τη ζωή. Όλοι χασμουριόμαστε όταν είμαστε κουρασμένοι ή πλήττουμε, αλλά γιατί χασμουριούνται και όσοι βρίσκονται γύρω μας ή όσοι νιώθουν στρες;

Ενδιαφέρουσα είναι πάντως, η άποψη του ιταλού καθηγητή ψυχολογίας Πιέρο Σαλτσαρούλο. Το χασμουρητό προσφέρει μια ευεξία ανάλογη μ' εκείνη που προκαλεί ο οργασμός. Είναι, λέει απολύτως λογικό, να προσπαθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να νιώσουν κάτι που μοιάζει με οργασμό και για αυτό χασμουριούνται. Έτσι όσοι δεν γαμούν μπορούν κάλλιστα να το ρίξουν στο χασμουρητό.

Για τίτλο ήθελα να βάλω τον ήχο από το χασμουρητό. Αλλά δεν μου βγήκε Εεεεεεχ, ααααααααααχ θα μπορούσε να ήταν, αλλά δεν με ικανοποιεί.