Monday 29 March 2010

Πάσχα στο χωριό

Τέτοιες μέρες ο νους μου γυρίζει στα παλιά. Είχα την τύχη οι παππούδες μου να ζουν σε χωριά. Μόλις έκλειναν τα σχολεία, παίρναμε το λεωφορείο με την αδερφή μου και ανηφορίζαμε. Τι αλησμόνητες εποχές, τι ωραία που περνούσαμε. Υπήρχε μια ξεγνοιασιά, ένας αέρας ελευθερίας. Πρωί φεύγαμε από το σπίτι βράδυ, γυρνούσαμε κουρασμένοι, κάναμε μπάνιο και δίναμε ραντεβού ξανά στην εκκλησία.

Παντού υπήρχαν μυρωδιές, υπέροχα όμορφες μυρωδιές. Το κάθε σπίτι είχε τον κήπο του, γεμάτο λουλούδια, τα χωράφια ήταν γεμάτα από ανθισμένα δέντρα. Όλοι καθάριζαν, δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε σε ένα σπίτι και να μην δούμε τη μάνα ή τη γιαγιά σκαρφαλωμένες κάπου να καθαρίζουν.

Το πιο ωραίο μου ήταν όταν οι γιαγιάδες ζύμωναν τα ψωμιά και τις φλαούνες τους. Κυρίως τα ψωμιά που έκανε η μια η γιαγιά ήταν απόλαυση, ακόμη και τώρα να κλείσω τα μάτια, μπορώ σχεδόν να γευτώ το αχνιστό ψωμί, που μόλις έχει βγει από το φούρνο. Φούρνος παραδοσιακός, με ξύλα για να εξηγούμαστε.

Ολόκληρη διαδικασία, έπρεπε να σηκωθούμε πρωί, να ζυμώσουμε, να πυρώσουμε το φούρνο, να φουρνίσουμε. Ολόκληρο το χωριό ήταν στο πόδι, δεν υπήρχε γειτονιά που να μην έψηναν. Θυμάμαι μια χρονιά εκεί που παίζαμε περιμένοντας τα ψωμιά να «μπουν» χάσαμε την ξαδέλφη. Πάνω κάτω δεν ήταν πουθενά, στο τέλος την βρήκαμε να κοιμάται πάνω από τα ψωμιά. Οι γιαγιάδες δεν της είπαν τίποτα. Την έβαλαν σε άλλο κρεβάτι, έφτιαξαν τα ψωμιά και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Η Μεγάλη Παρασκευή ήταν δε η μέρα της ξαδέλφης. Πρωί πρωί σηκωνόταν πήγαινε να στολίσει τον Επιτάφιο. Εγώ προτιμούσα να μένω σπίτι με τη γιαγιά για τις τελευταίες ετοιμασίες. Τη νύχτα ήταν μυροφόρα, έψελνε (βεβαίως μέχρι και σήμερα σπάμε πλάκα για αυτό) μαζί με τις άλλες κοπέλες το Έραναν τον τάφο.

Και μετά ερχόταν το Πάσχα. Φορούσαμε τα καλά μας, γιατί τότε ήταν εποχές που τα παιδιά δεν είχαν ολόκληρα ερμάρια με ρούχα γεμάτα. Αγοράζαμε τα καλά μας και περιμέναμε το Πάσχα να τα φορέσουμε. Και σπάζαμε αυγά. Η μια μου η γιαγιά, έβαφε καμπόσες δωδεκάδες αυγά, μόνο και μόνο για να έχουμε να σπάζουμε. «Άσε τα παιδιά να σπάσουν όσα θέλουν», θύμωνε στον παππού κάθε φορά που πήγαινε να πει κάτι. Δεν αφήναμε ούτε ένα.

Το απόγευμα έβρισκε όλο το χωριό μαζεμένο στην κεντρική πλατεία για τα παραδοσιακά παιχνίδια. Ώ ρε γλέντια… Τρέξιμο, σχοινί, ποδόσφαιρο, ζίζιρο, τα μέντα μέντα, κάμηλο. Α στον κάμηλο ήμουν περιζήτητη, λόγω μεγάλης ευλυγισίας. Παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσεως.

12 comments:

  1. Έν έσιει καλλίττερον πράμαν που το Πάσκαν στο χωρκόν. Όπως λαλείς τζιαι συ Μάνα, εμυρίζαν ούλλα υπέροχα, υπήρχαν πράματα που εκάμναμεν τζιαι απολαμβάναμεν τα συνέχεια...
    Προσπαθούμεν τζιαι μεις τωρά να τα μεταδώσουμεν στα μωρά΄. Έτο, ώσπου ζιουν οι γιαγιάδες τους, εν καλά...

    ReplyDelete
  2. Thimizeis mou to pasxa pou epernousa se ena xwrkouin ths Pitsil´lias... allou en myrizei pasxa...

    ReplyDelete
  3. "Πάσχα στο χωριό, συγκέντρωση μετοίκων..."

    ζηλεύκω σε, εμείς τα προσφυγόπουλα εν εκάμναμε ψωμιά με τις γιαγιάδες στους συνοικισμούς

    αλλά εσύ που ξέρεις πρέπει να περάσεις την παράδοση στις κόρες
    άτε στρώστες κάτω για δουλειά!

    ReplyDelete
  4. It's my life
    Ακουγόμαστε 200 χρονών, αλλά είναι σαν να έχουν περάσει τόσα χρόνια. είναι γεύσεις, μυρωδιές, απολαύσεις που τα παιδιά μας μόνο μέσω των αναμνήσεων μας θα γνωρίσουν.

    Post Babylon
    Δεν απέχεις και πολλά. Για τη Σολιά μιλώ.

    Neerie
    Ήμουν από τους τυχερούς, γιατί αν και πρόσφυγες οι γιαγιάδες μαζεύτηκαν σε χωριά... Αλλά έχεις δίκαιο, από του χρόνου οι κόρες θα μάθουν να ζυμώνουν φλαούνες.

    ReplyDelete
  5. αναμνήσεις όμορφες,και οι μυρωδιές που δεν φεύγουν από τη μνήμη.να είσαι καλά ,καλή εβδομάδα.

    ReplyDelete
  6. Eν τούτα που εθυμήθηκα εχτές προχτές, τζαι αρκετές φορές κατά τζιαιρούς. Πόσο ωραία επερνούσαμε μιτσιοί με τούτα ούλλα που εκάμναν τες γιορινές μέρες να μυρίζουν πραγματικά γιορτές ! Με τις γιαγιάδες όπως λαλείς Μάνα που εζυμώναν ψωμιά τζαι φλαούνες με μεράκι αλλά τζαι αγάπη πάνω απ' όλα. Ολα τόσο απλά μα συνάμα τζαι όμορφα ... τι δε θά δινα να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές?

    ReplyDelete
  7. ΑΧ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΧΡΥΣΟΜΗΛΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

    ReplyDelete
  8. Εγώ μένω 5 λεπτά απόσταση από το κέντρο της Λευκωσίας και κάθε χρόνο ζυμώνουμε ψωμιά, ελιόπιτες, φλαούνες και τις ψήνουμε στο φούρνο με τα ξύλα που έχουμε στην αυλή μας! Και κάμνουμε και κανένα σινί νηστίσιμο ψητό με αγκινάρες, πατατούες, κρεμμύδια και άλλα λαχανικά. Και οφτά αυγά για να έχουμε να φάμε την Κυριακή.
    Κοπιάστε!! :))

    ReplyDelete
  9. Ευτυχώς πάω Κύπρο σύντομα για Πάσχα αλλιώς ήταν να μελαγχολήσω πολλά με τούτα ούλλα που λαλείτε!! Οι μυρωθκιές εφτάσαν δακάτω με τες περιγραφές σας. Σσιαίρουμαι πολλά που έχω τζιαι εγώ τέθκοιες αναμνήσεις... "μυρίζει Πάσχα στο χωρκό"

    ReplyDelete
  10. Δαμέ εν εκατάλαβα τίποτε.. Με μυρωθκιές, με γεύσεις! Να περάσετε καλά για ούλλους μας όσοι είσαστε Κύπρο!

    ReplyDelete
  11. αχ όμορφα, γραφικά, παραδόσεις και παιδιά

    ReplyDelete
  12. Πάσχα στο χωριό, ωραίο μοιάζει :-)

    ReplyDelete