Friday 5 March 2010

Slipping through my fingers

Την ώρα ψες που αγκομαχώντας ανέβαζα κοιμισμένο το πουλάκι μου να τη βάλω στο κρεβάτι της, μου πέρασε από το νου ότι σε λίγα χρόνια θα νοσταλγώ αυτές τις στιγμές. Θα πεθυμώ τα χρόνια που είναι μικρές και εξαρτώνται απόλυτα από εμάς. Τα ματάκια τους να με κοιτούν με λατρεία, τα χεράκια τους να με σφίγγουν να μην φύγω από κοντά τους.

Ίσως προτρέχω, ο χρόνος όμως κυλά και δεν μας ρωτά. Προσπαθώ να ζούμε το τώρα και να μην χάνουμε στιγμή. Ξέρω όμως ότι χάνω στιγμές. Η δουλειά, οι έννοιες οι καθημερινές. Πολλά τα εμπόδια.

Πώς να είναι άραγε να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν και να αποκτούν τη δική τους ζωή; Πως τα καταφέρνεις να κρατάς και αποστάσεις και την ίδια στιγμή να βρίσκεται κοντά τους; Λεπτές ισορροπίες και εύθραυστες.

Τις βλέπω μέρα με τη μέρα να μεγαλώνουν, να διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Η μεγάλη είναι πολύ ανεξάρτητο και αποφασιστικό παιδί. Χαράσσει πορείες. Αποφασίζει τι θέλει, σκέφτεται πως θα τα καταφέρει και τίποτα δεν τη σταματά. Παιδί έξω καρδιά. Στην Κίνα να την πάρω θα έρθει πίσω και θα ξέρει όλους τους Κινέζους, είναι και πολλοί με το όνομά τους. Η μικρή, στα όσα μας έδειξε μέχρι τώρα, είναι διπλωμάτισσα και ναζιάρα. Τους κατακτά όλους με το χαμόγελό της. Δεν της αρέσουν οι ξένοι, σίγουρα δεν θα την έστελνα στην Κίνα, μάλλον το σνομπ Παρίσι της ταιριάζει.

Τόσο διαφορετικές μεταξύ τους. Κοντή, μελαχρινή, λεπτή η μια. Ψηλή, ξανθή, γαλανομάτα, παχουλή η δεύτερη. Έκαναν πάρτι τα γονίδια. Πήραν όλες τις αντιθέσεις από τους γονείς και δημιουργήθηκαν οι πιο απίθανοι συνδυασμοί. Οι μονάκριβες μου.

Έχουμε πολλά να ζήσουμε. Σχολείο, εφηβεία, φιλίες, παιχνίδια, έρωτες, απογοητεύσεις, σπουδές, καριέρα. Μεγάλος ο κατάλογος. Ο πατέρας τους, από τώρα τρέχουν τα μάτια του και συγκινείται όταν θα τις αποκαταστήσει. Το ξαναείπα, ο νους προτρέχει. Τόσο που κάποτε δεν μας αφήνει να ζήσουμε τη στιγμή, το τώρα.

12 comments:

  1. όπως καταλάβατε, είμαι ψηλός, μελαχροινός, γαλανομάτης... και λεπτός!!!!!!!

    εσυγκίνησες με μάνα των παιδιών μου...

    ReplyDelete
  2. @Ktino: ΧΑΧΑΧΑ! Εσμίξασιν τζιαι για σέναν τα γονίδια???
    Μάνα, πολλά ωραία τζιαι σωστά τούθτα που γράφεις. Η κάθε ηλικία έσιει τες χαρές της, αλλά τζιαι τα βάσανα της. Τα πρώτα όμως εν πολλά παραπάνω που τα δεύτερα...

    ReplyDelete
  3. Mana mouououou...
    polla wraio post, tziai gw esygkinithika...

    (Kala panayrka ponna ftasoun sthn efhveia:-D)

    ReplyDelete
  4. Πατέρα των παιδιών μας. μου αφήνεις το κοντή (καλά για αυτό δεν θα παραπονεθώ) το ξανθή και το παχουλή. έλεος. ούτε το ένα είμαι ούτε το άλλο.

    ReplyDelete
  5. "ο νους προτρέχει. Τόσο που κάποτε δεν μας αφήνει να ζήσουμε τη στιγμή, το τώρα". Σωστό, πολύ σωστό

    ReplyDelete
  6. μα τί όμορφο!

    Καλημέρες!

    ReplyDelete
  7. Απόλαυσε τες τωρά ώσπου μπόρεις. Τζαι ρώτα τζαι τη μάνα μου που την έπιασε η κατάθλιψη που εξιπαίθκιωσε έτσι απότομα (είμαστε 4 αδέρφια αλλά κοντά ηλικιακά). Για να καταλάβεις, εζήτησε μου το λουλουδάκι μου για του χρόνου που ο μιτσής μας εν να πάει στρατό τζαι εν να μείνει μόνη της...

    ReplyDelete
  8. Κάτι που τούτα εσκεφτόμουν τζι εγώ εψές τζαι όι μόνο, απλά εψές έσκάλιζα παραπάνω τες σκέψεις. Το να ζήσω τες στιγμές του μωρού, ο χρόνος να τζυλά να φεύκει, πως θα είναι μετά που χρόνια τα πράματα, αν θα είναι καλά, πως θα μεγαλώσει, τι θα μάθει που μας, αν θα έσhει αδέλφι, η αποκατάσταση της, αν, πως, τι ... ερωτήματα πολλά .

    Εν πολλά τα εμπόδια, ναι, δουλειά, ευθύνες υποχρεώσεις, κούραση, μα θέλω που τα τωρά να κρατώ τη σχέση με την κόρη μου τζαι τη γυναίκα μου στενή. Αν δεν το καταφέρνει κάποιος τούτο εν τζιαμαί που πάσιν ούλλα πούκουππα

    ReplyDelete
  9. διαβάζοντας το ποστ αυτό που σκέφτηκα ήταν:
    ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΆΝΑ

    εναλλακτικά: θοδωρή, εγώ, πότε θα γίνω μάνα;

    ReplyDelete
  10. "Την ώρα ψες που αγκομαχώντας ανέβαζα κοιμισμένο το πουλάκι μου να τη βάλω στο κρεβάτι της..."

    Καλά ρε Κτηνό, πάλαι έπαιζες playstation οξά σιασιάρει η Μάνα να τες βάλει στο κρεβάτι?

    ReplyDelete
  11. oh my god ξέρω ένα ζευγάρι ψηλού μελαχρινού με γαλάζια μάτια και κοντής παχουλής ξανθιάς!!!


    σας έχω λύση: μόλις πάει η κόρη Β γυμνάσιο κάντε ακόμα ένα παιδί!

    ReplyDelete
  12. Ούφφου κάτι τέθκοια μου ελάλεν τζαι η μάνα μου προχτές στο Σκάιπ τζαι εθύμησες μου την τωρά.. Να δούμεν σε ίντα ήπειρο γυρίζει έτσι μέρες. Τέλοσπαντων..
    Πλις μεν γίνεις που τζίνες τες μάνες που άμαν μιαλίνουν τα κοπελλούθκια τους λαλούν τους "Μάνα μου κόρη μου τζαι νομίζεις επέρασεν πολύς τζαιρός που σε εκράτουν μες την αγκάλη μου τζαι επότιζα σε με το πιπερό?". Λαλέι μου το η δική μου πάντως.. Σπάζει μου τα νεύρα μου!!χαχαχα

    ReplyDelete