Αποφάσεις

Την ξέρω πολλά χρόνια, από τότε που φορούσαμε και οι δυο τις ασπρόμαυρες ποδιές μας και πηγαίναμε σχολείο. Βίοι παράλληλοι. Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, από το γάμο μέχρι τα παιδιά. Ένας από τους πιο χαρούμενους και ζωντανούς ανθρώπους που ξέρω. Έτοιμη πάντα να βοηθήσει, να βρει λύσεις. Δίνει τα πάντα στην παρέα, στην οικογένεια, στη δουλειά.

Τώρα βλέπω το πρόσωπό της να είναι συννεφιασμένο, γκρίζος ουρανός και δεν μου αρέσει. Θέλω πίσω τη φίλη μου που γελά, που αψηφά καταστάσεις και ρίχνεται μέσα σε όλα. Θέλω να ακούσω το γέλιο της, αβίαστο, γεμάτο.

Περνά δύσκολες καταστάσεις και θέλω να τη βοηθήσω. Δεν μπορώ όμως. Πρέπει να πάρει τις αποφάσεις της, να τις χωνέψει ότι τις πήρε και να ζήσει με τις συνέπειες τους. Ξέρει ότι είμαι δίπλα της και ότι θα τη βοηθήσω όπως μπορώ. Μια αγκαλιά, μια κουβέντα, ένα mojito.

Όταν είσαι μόνος σου, είναι πιο εύκολο να κάνεις μεγάλα βήματα, να τολμάς, να ρίχνεσαι σε κάθε μάχη, χωρίς να υπολογίζεις τις συνέπειες. Λες θα το κάνω και ας φάω το κεφάλι μου. Όταν όμως στις αποφάσεις σου, πρέπει να χωρέσεις παιδιά, οικογένεια, ισορροπίες, δημιουργείται ένας μύλος, που κινδυνεύεις να σε λιώσει.

Τι θα βάλεις στη ζυγαριά; Το συμφέρον των παιδιών σου ή το δικό σου; Ποιο θα είναι το οικονομικό κόστος; Που θα σε βγάλει η απόφαση πήρες; Έχεις το δικαίωμα να παίζεις με το μέλλον τους;

Και εντάξει την πήρες τη ρημάδα την απόφαση. Όπως συμβαίνει συνήθως, έβαλες τα θέλω σου, τα όνειρά σου, τις φιλοδοξίες σου σε δεύτερη μοίρα. Δυσκολεύεσαι να το χωνέψεις, να το καταπιείς. Ποιος είναι αυτός άραγε που κάνει κέφι να βλέπει τα όνειρά του να τον προσπερνούν; Πονεί, η κάθε απόφαση ματώνει.

Όπως και αν γινόταν το ανάποδο, να διεκδικήσεις τα θέλω σου και να ξέρεις ότι αυτό σημαίνει λιγότερο χρόνο με τα παιδιά σου. Οι γονείς εύκολα γεμίζουμε ενοχές όταν δεν τους δίνουμε αυτό που πρέπει, αυτό που θέλουν. Και συνήθως αυτό που θέλουν είναι χρόνος μαζί μας. Να αφήνουμε τα πάντα και να παίζουμε μαζί τους.

Στο τέλος της ημέρας, δεν θα ξέρεις ποτέ ποια απόφαση ήταν η σωστή. Η ζωή δεν είναι videogame ώστε, όταν γράψει game over να το παίζεις ξανά και να αποφεύγεις όσα λάθη έκανες την προηγούμενη φορά. Ακόμη και αν νομίζεις ότι πήρες τη σωστή απόφαση, ποτέ δεν θα μάθεις πως θα ήταν τα πράγματα, αν ακολουθούσες άλλο μονοπάτι.

Σήμερα το Kite. Όσο ακούω τα παλιά τους τραγούδια, τόσο περισσότερο σκέφτομαι ότι είναι καλύτερα από τα καινούρια.