Thursday 19 August 2010

Keeping secrets

Χθες βγήκα με τις κολλητές. Βρήκαμε αυλή στη Λευκωσία που φυσούσε και το απολαύσαμε το αεράκι και τη νυχτερινή δροσιά. Στην κουβέντα η μια μας ανάφερε ένα περιστατικό, που του ρίξαμε καμπόση συζήτηση. Ένας γνωστός της έπασχε από μια σοβαρή ασθένεια. Ασθένεια με πόνο, με τρεχάματα, με θεραπείες. Για εφτά χρόνια δεν είπε τίποτε στην οικογένειά του (σημείωση δεν είναι αποξενωμένοι μεταξύ τους, το αντίθετο μάλιστα) για να μην τους ταράξει! Τους το ανακοίνωσε όταν τελικά δεν πήγαινε άλλο και τους είπε ότι το κρατούσε μυστικό για να μην τους αναστατώσει, να μην τους βγάλει από το πρόγραμμά τους και να μην τους στεναχωρήσει.

Απίστευτο. Να ζεις στο ίδιο σπίτι με κάποιον, να είναι ο σύντροφός σου μια ζωή και εσύ να μην του λες κάτι τόσο σημαντικό. Είχε τους λόγους του υποθέτω, αλλά όσο και να το σκεφτόμασταν χτες δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε αυτούς τους λόγους.

Ήταν σαν να είχε διπλή ζωή, σαν να έλεγε ψέματα. Δεν θα πω ότι μοιάζει με απιστία, γιατί ο άνθρωπος είναι αρκετά άρρωστος, αλλά δημιουργείται μια υποκριτική κατάσταση. Με τον σύντροφό σου μοιράζεσαι τα πάντα. Και τα καλά και τα κακά, τις αρρώστιες, τις υγείες, τα δύσκολα, τα εύκολα.

Τι σημαίνει δεν ήθελε να τους αναστατώσει; Είναι σαν να τους έβγαζε έξω από τη ζωή του. Τους στέρησε μια ευκαιρία να του δείξουν πόσο τον αγαπούν, να του συμπαρασταθούν. Να σταθούν κοντά του και να τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα με την παρουσία τους. Κάπου το έξω ξαναπεί, στα δύσκολα δοκιμάζονται οι σχέσεις. Στα εύκολα μια χαρά περνάμε όλοι.

Ίσως να νόμιζε ότι η γυναίκα του δεν είχε τη δύναμη να το αντέξει. Αλλά δεν της έδωσε την ευκαιρία να δείξει τη δύναμή της. Θα μπορούσε αυτή η γυναίκα, μέσα από αυτή την εμπειρία , μέσα από τον πόνο και τις δυσκολίες να κερδίσει σημαντικά πράγματα. Να ξεπεράσει τους φόβους της και τα εμπόδια που η ίδια ίσως να έβαζε στον εαυτό της.

Συνάχι να έχει ο Μοτορτζής θέλω να το ξέρω. Θέλω να μου το λέει. Μετά είναι δική μου απόφαση τι θα κάνω. Μπορεί να του κάνω σούπα και να τον ακούω που θα γκρινιάζει ή να πάω για καφέ και να τον αφήσω μόνο του. Θέλω να έχω την επιλογή. Δεν χωρούν μυστικά σε μια σχέση, την σκοτώνουν. Όπως και με τις κολλητές μου επίσης. Θέλω να ξέρω τι γίνεται στη ζωή τους, θέλω να είμαι μέρος της ζωής τους. Δεν γουστάρω να με "προστατεύουν" οι άλλοι. Μια χαρά έχω αναπτύξει τους μηχανισμούς μου να προστατεύω τον εαυτό μου. Ό,τι έχουν να μου πουν να μου το λένε χωρίς φόβο.

30 comments:

  1. Αγαπητή φίλη,

    δεν ξέρουμε μερικές φορές πόσο δύσκολα αντιμετωπίζει ο άλλος τα προβλήμματα του και με ποιά λογική αντιδρά όπως αντιδρά. Συμφωνώ κι εγώ πως στον σύντροφο της ζωής σου, δεν μπορείς να κρύβεσαι, να λες ψέματα. Αλλά από την άλλη, γιατί να πρέπει να ανακοινώνεις τα δυσάρεστα και τα δυσκόλα και στην ευρύτερη οικογένεια σου? Σε κάποια δύσκολη φάση της δικής μου ζωής, το είχα βρει πολύ δύσκολο να μιλάω για αυτό ακόμα και στα ίδια τα αδέλφια μου. Στους κολλητούς μου. Είναι δύσκολο να πρέπει να δίνεις εξηγήσεις, να πρέπει να αναλύεις το πρόβλημμα, να μιν είσαι σίγουρος αν ο άλλος σε βλέπει με οίκτο, με λύπηση, αν μπορεί να αντιληφθεί τις διαστάσεις του προβλήμματος... πίστεψε με...

    ReplyDelete
  2. καταλαβαίνω αυτό που λες γιατί είναι φορές που ούτε εγώ ανοίγομαι εύκολα. Όμως πήγαινε για θεραπεία στο εξωτερικό και τους έλεγε ότι πήγαινε σε συνέδρια, ήταν χάλια και τους έλεγε πως δεν πήγαιναν καλά οι δουλειές. Έβαζε μέσα στην καθημερινότητά τους ψέματα. όλοι έχουμε περάσει δύσκολες φάσεις που θέλαμε να μην μιλούμε σε κανένα, αλλά έφτά χρόνια; είναι πολύς καιρός.
    ίσως να είναι σε τέτοιες στιγμές που εκτιμούμε τους πολύ κοντινούς μας ανθρώπους που μπορούμε απλά να τους πούμε το πρόβλημα μας, χωρίς πολλές εξηγήσεις και αναλύσεις και να το δεχτούν το θέμα και να περιμένουν ώσπου να νιώσεις έτοιμος να δώσεις λεπτομέρειες. η αλήθεια να λέγεται όμως σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι.

    ReplyDelete
  3. Ναι, εφτά χρόνια είναι πολλά... σίγουρα... απλά τελικά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τόσοι κοντίνοί μας... εγώ επιμένω πως αν δεν ζήσεις κάποια παρόμοια εμπειριά με τον άλλο δεν μπορείς να καταλάβεις το δράμα του... είσαι απλώς παρατηρητής... και όταν ο άλλος πονά δεν θέλει παρατηρητές... πάντως να τα βιώσε όλα αυτά τόσο καιρό μόνος τους... πολύ δύσκολο... και παράξενο...

    ReplyDelete
  4. 7 χρόνια εν πολύς καιρός. Αλλά εν ξέρεις τι κρύβει μέσα του ο καθένας. Ούτε πόσο δύσκολο ήταν για τον ίδιο να τα περάσει μόνος του. Ποιος ξέρει πως το σκέφτηκε. Μπορεί να μεν ηθελε να τον λυπούνται, να μεν ήθελε ειδική μεταχείριση επειδή εν άρρωστος. Μπορεί μπορει

    ReplyDelete
  5. Χμ... καταλαβαίνω απόλυτα τι λέει η Ελένη, αλλά σε δικό μου προσωπικό πρόβλημα ένιωσα ανακούφιση όταν το μοιράστηκα με τα στενά μου τουλάχιστον πρόσωπα. Την οικογένειά μου. Μου έδωσαν πολλή δύναμη. Σίγουρα, όσοι είναι απέξω, καλύτερα να μην ξέρουν, αν πιστεύεις ότι δεν μπορούν να καταλάβουν. Από την άλλη, θύμωσα πολύ με την κολλητή μου, που πέρασε ένα σοβαρό πρόβλημα και με ενημέρωσε μόνο αφού αυτό είχε σχεδόν τελειώσει, γιατί δεν ήθελε να με αναστατώσει. Μου στέρησε αυτό ακριβώς που είπε η μάνα: την ευκαιρία να σταθώ δίπλα της, έστω και σιωπηρά.

    ReplyDelete
  6. Μάνα, συμφωνώ με τις κοπέλες. Είναι άδικο να κρίνεις μια πράξη όταν καλά-καλά δεν έχεις τα δεδομένα. Αν μπορούσε (κι αν ήθελε) ο άνθρωπος αυτός να απαντήσει, ίσως να μας έδινε μια εντελώς διαφορετική γωνία για το θέμα.

    ReplyDelete
  7. ...ερμ... οπτική γωνία εννοούσα :-)...

    ReplyDelete
  8. Ίσως ενόμισε ότι εμπορούσε να τους προστατέψει, να μεν τους αναγκάσει να τραβήσουν το φορτίο μαζί του. ίσως, όπως είπε και η Ελένη, να μεν έθελε να αλλάξει ο τρόπος που τον αντιμετώπιζαν. Μπορεί να εν λάθος, αλλά εν ξέρεις πως αντιμετωπίζει ο καθένας ένα πρόβλημα που έσιει, πως του την διά. Πολλές φορές κάμνουμε έναν κύκλο γυρώ μας καιεν αφήνουμε κανένα να κοντέψει.

    ReplyDelete
  9. Ο άνθρωπος σήκωσε μόνος του μεγάλο σταυρό, και δεν πρέπει να τον κατακρίνουμε.
    Αν φοβόταν πως οι άλλοι δεν θα άντεχαν την "κακή είδηση", μάλλον εκείνοι θα ευθύνονται για την εντύπωση που του δημιούργησαν.
    Αν, πάλι, το έκανε επειδή τους αγαπούσε τόσο ώστε να μην θέλει να τους στενοχωρήσει, είναι κι αυτό μια ηρωική πράξη, που δεν μπορεί να το κάνει ο ακθένας μας.
    Απλά, σ' αυτή την περίπτωση "αδίκησε" τους δικούς του μη δίνοντάς τους τη δυνατότητα, όπως κι εσύ λες, να του αποδείξουν την αγάπη τους...

    ReplyDelete
  10. Μάνα νομίζω εν άδικο να κρίνεις έτσι...εγώ βλέπω ότι αγάπα πολλά την οικογένεια του και δεν ήθελε με τίποτε να την στεναχωρίσει, ήθελε να την προστατέψει που τις θεραπείες που τα νοσοκομεία που τούτα όλα τα άσχημα! Και μπράβο του που μπόρεσε μόνος του τόσα χρόνια να περάσει ότι πέρασε. Μακάρι ο άνθρωπος να είναι καλά τζε όλα τα άλλα εν μικρότητες!

    ReplyDelete
  11. Δεν έχω μιλήσει μαζί του για να ξέρω τι ακριβώς σκεφτόταν. όμως ξέρω ότι η οικογένειά του πληγωθηκε από ό,τι έγινε. δηλαδή και να το έκανε για να τους προστατεύσει, στην ουσία η πράξη του "στράφηκε" εναντίον του.

    επίσης, αυτό που με προβλημάτισε ήταν το ότι δεν ήθελε να το μοιραστεί με την οικογένεια του. και όταν λέω οικογένεια δεν το είπε της γυναίκας του και των παιδιών του. Πως θα ένιωθε αν συνέβαινε το αντίθετο, αν δεν τον ενημερώναν για κάτι τόσο σοβαρό;

    και στο κάτω κάτω για αυτό είναι οι οικογένειες. να μοιράζονται πόνους, αγωνίες, έννοιες, βάσανα. για να μπορούν μετά να απολαμβάνουν καλύτερα τις χαρές. εξάλλου το λέει η ίδια η λέξη. σύζυγος. κάτω από τον ίδιο ζυγό, κάτω από το ίδιο βάρος.

    ReplyDelete
  12. Ότι κι αν πούμε λάθος θα είναι.
    Συμφωνώ ότι με την οικογένεια σου μοιράζεσαι τα πάντα...χαρές, λύπες, πόνο, θλίψη, δοκιμασίες.
    Όλοι εμείς τώρα όμως μιλάμε εκ του ασφαλούς.
    Όταν βρεθείς σε μια τέτοια θέση ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να αντιδράσεις και τί μπορεί να περάσει από το μυαλό σου. Κι αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος έκρινε ότι ήθελε με αυτή του την πράξη να προστατεύσει την οικογένεια του κρατώντας όλο τον πόνο, όλοτ ο βάρος κι όλο το σταυρό για τους δικούς του ώμους, ποιός στ' αλήθεια μπορεί να τον αδικήσει;

    ReplyDelete
  13. Μάνα, υπάρχει μια ταινία που πραγματεύεται αυτό το θέμα. Νομίζω ότι θα σου άρεσε πολύ. Ονομάζεται Everybody´s fine (2009) με τους Robert De Niro, Kate Beckinsale, Drew Barrymore και Sam Rockwell.

    ReplyDelete
  14. isxuei tziai to na kratas to blog sou mistiko pou syntrofo kai oikogeneia?

    ReplyDelete
  15. agapi ponw to mitsi mou to daktyloui

    ReplyDelete
  16. και γω το ίδιο θα έκανα! είναι καλύτερα έτσι. Δεν αναστατώνεις κανέναν, δεν στεναχωρείς κανέναν. Μη πω πως ούτε όταν δεν πήγαινε άλλο θα έλεγα τίποτα.

    ReplyDelete
  17. να συμπληρώσω κάτι που μου ήρτε τωρά.
    Γιατί να αναγκάσεις κάποιον να αποδείξει ότι σε αγαπά; Στην ουσία να τον "εκβιάσεις" να σου δείξει ότι εν δίπλα σου; "είμαι άρρωστος, αγάπα με"
    Μπορεί να το λαλώ λάθος αλλά...

    ReplyDelete
  18. Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αγαπούν και συμπονούν τον άνθρωπο που έχει το πρόβλημα, μόλις μάθουν τα καθέκαστα, θα στενοχωρηθούν μάλλον πάρα πολύ για το στενό τους πρόσωπο που υποφέρει. Όλη αυτή η στενοχώρια και η λύπη, κατά πάσα πιθανότητα, θα πέσει επάνω στον ασθενή, αφού όλοι θα προσπαθούν να του σταθούν. Και εάν η ασθένεια οδηγεί ανεπιστρεπτί προς το θάνατο, η στενοχώρια θα είναι ακόμη μεγαλύτερη κι ο ασθενής θα υποφέρει διπλά, έχοντας και τη θλίψη των γύρω του να τον πλακώνει. Ουσιαστικά λοιπόν, εκτός από τους άλλους, προστατεύει και τον εαυτό του.

    ReplyDelete
  19. i ikogenia tou stenahorethike outos i allos. Ginete na min stenahorethis? Omos tous piraxe poli pou tous afise ektos den to idan os endixi agapis oti ithele na tous prostatefsi alla os endixi mi empistosinis.

    ReplyDelete
  20. Λοιπον, εγω να τη βρασω την οικγενεια αυτη...
    Μου λες δεν ηταν απομακρυσμενοι...Και ομως ηταν.
    Ηταν απομακρυσμενοι ανθρωποι που..μενανε κοντα...
    Και ο αλλος ο καρα εγωισταρος...Ο μοναχος μονομαχος...Για τι την εκανε την οικογενεια, για να βγαζουνε..φωτογραφιες χαμογελαστοι;;;
    Ελα καρδια μου στη θεση σου...
    και καλα τα παιδια, λεω τωρα, εκεινη η γυναικα..
    7 χρονια κοιμοντουσαν μαζι...Κανανε σεξ και δεν
    πηρε ειδηση;;;
    Και μετα, τα σκατωνει και χειροτερα...Οταν φτανει
    στο ΑΜΗΝ το λεει σε ολους...Και κανει τη γυναικα του και τα παιδια του...Ρομπες ξεκουμπωτες...
    Ολοι οι υπολοιποι συγγενεις, λενε αυτα που γραφω εγω τωρα και χειροτερα..Και εχουνε και δικιο...
    Μονο σε μια περιπτωση θα τον δικαιολογουσα τον..
    κυριο...Αν επασχε απο πολυ μεταδοτικο νοσημα που μετα απο θεραπεια δεν κολλαει{λεπρα ΠΧ} η...
    Αν επασχε απο νοσημα ΤΑΜΠΟΥ {ψυχασθενεια,ψυχωση,
    παρανοια} και φοβηθηκε οτι θα...χαρακτηριζοταν
    ολη η οικογενεια του...
    Παντως, αν με ρωτουσατε εμενα...μαλλον και αλλες
    ασθενειες πρεπει να ...κοιταξει...

    ReplyDelete
  21. Διαφωνώ μαζί σου.
    Δικαίωμα του και μαγκιά του να μεν το πει κανενιού ειδικά αν δεν είναι μεταδοτικό.
    Γιατί αν το έλεε έστω τζαι ενός άλλου πλασμάτου (οικογένεια ή μη) ήταν να εγίνετουν θέμα σε κάθε κουτσομπολίστικη κυπριακή παρέα, όπως πολύ πετυχημένα το απέδειξες. Η γυναίκα ήταν να πάθει αμόκ ως συνήθως τζαι να κλαίεται συνέχεια.
    Καταλαβαίνω τον απόλυτα.

    ReplyDelete
  22. δύσκολο το θέμα σου σήμερα φιλενάδα. ότι και να πούμε είναι λάθος. κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι περνά από το μυαλό του έρμου. μακάρι να είναι όλα περαστικά. η κοράσα πως πάει; έχασα λίγα ποστς τα ευλοημένα. όλα καλά;;

    ReplyDelete
  23. Δουλεύω στο χώρο της υγείας εδώ και κάποια χρόνια, και σε όλες τις περιπτώσεις με σοβαρά προβλήματα υγείας που είδα βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα κενά επικοινωνίας και σχέσεων μεταξύ του ασθενή και της οικογένειας, κενά τα οποία μπορεί με μαεστρικό τρόπο να έκρυβαν ή τα χειρίζονταν όχι με παραγωγικό τρόπο. Σε μια μεγάλη πρόκληση στη ζωή όπως είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας οι ισορροπίες αυτές ανατρέπονται και πολλές φορές είναι μεγαλύτερη πρόκληση για εμάς στα επαγγέλματα αυτά να βοηθήσουμε στον χειρισμό των προβλημάτων επικοινωνίας που υπήρχαν για χρόνια και λιγότερο για το πρόβλημα υγείας καθ'αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τουλάχιστο απο τα γραφόμενα, αυτό που βγαίνει είναι το 'εγώ' της οικογένειας και πως πληγώθηκε απο την στάση του ανθρώπου τους. Είναι πιο εύκολο να επιρρήπτουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον παρά να εξετάσουμε τη δική μας στάση και την πιθανή συνδρομή στη κατάσταση που βιώνουμε.

    ReplyDelete
  24. Κάτι παρόμοιο είχα και εγω στην οικογένεια της γυναίκας μου.
    Είχε καρκίνο ο θείος και δεν είπε τίποτα σε κανένα. Το μάθαμε όταν ήταν στο τέλος του.
    Δεν ηθελε να τον πιέζουν για θεραπείες και έξοδα.
    Αποφάσισε ότι έζησε τη ζωή του και ήταν έτοιμος να δεκτεί το θάνατό του.
    Όλα ήθελε να πεί τα έγραψε σε βιβλίο που μόλις και πρόλαβε να τελειώσει.
    Ίσως να έχει εχει σχέση με την επικοινωνία στην οικογένεια, αλλά έχει και πολλά να κάνει και με την ψυχολογικό βάρος που θα φορτωθεί ο/η σύντροφος και τα παιδιά. Το σηκώνουν ?

    ReplyDelete
  25. Η οικογένεια έχει δικαίωμα να ξέρει. πόσες και πόσες αρρώστιες δεν είναι και θέμα κληρονομικότητας; να έχει ο πατέρας καρκίνο και να μην το πει στα παιδιά του για παράδειγμα, να ξέρουν, να κάνουν εξετάσεις; Απαράδεκτο.

    ReplyDelete
  26. @ Ανώνυμος 11.42
    ο θείος σου πρόλαβε και τα έγραψε αυτά που ήθελε να πει στην οικογένεια. η οικογένεια όμως πρόλαβε, τους έδωσε χρόνο να του μιλήσουν, να του πουν αυτά που ένιωθαν, ίσως να τους κάμει να νιώσον καλύτερα μετά το χαμό του; έχασα ένα δικό μου άνθρωπο, πολύ απότομα. θα ήθελα να είχα έστω και λίγο χρόνο περισσότερο. λίγο. αν αυτός ο άνθρωπος τους στέρησε το χρόνο που ήθελαν;

    @ She
    δοξα σοι ο θεός όλα καλά με την κόρη. έκανε την εγχείρηση και τώρα είναι άλλος άνθρωπος το μωρό.

    @ Α
    θα τον κουτσομπόλευε η ίδια του η οικογένεια; τα παιδιά η γυναίκα του; για όνομα. θα μπορούσε να τους πει να μην το πουν σε κανένα, αλλά μαζί τους να το μοιραστεί αν φοβόταν τα κουτσουμπολιά. αλλά δεν ήταν αυτό που τον κράτησε να μην το πει. το έκανε όπως είπε για να μην τους πληγώσει.

    @ Μαχαίρης
    και εμένα ως κίνηση μου φάνηκε εγωιστική. αλλά έχουν δίκαιο όσοι λένε πως δεν ξέρουμε ποτέ πως ένιωσε αυτός ο άνθρωπος.

    ReplyDelete
  27. Aναμφιβολα εχεις δικιο, μανα για οσα ενοιωσε ο
    ανθρωπος αυτος...Ομως εμενα με πειραξαν οσα..δεν εννοιωσε...Η οικογενεια για μενα, δεν ειναι ουτε
    εταιρια, που ειμαι εργοδοτης, ουτε στρατοπεδο που ειμαι δοιηκητης..
    Ειναι..ΕΣΤΙΑ...Μια κατσαρολα μεγαλη γεματη..αγαποσουπα...Αγαπω την οικογενεια μου, και
    θελω να τους τα δινω ολα σε καθε περιπτωση..
    Αλλα θελω, ταυτοχρονα και αυτοι να με αγαπουν και να μου το δειχνουν κι ολας...
    Αν αυτο το παρε δωσε συναισθηματων δεν γινεται,
    η προστασια που προσφερω, μαλλον παει προς τον
    εγκλεισμο σε γυαλα...

    ReplyDelete
  28. Ίσως η οικογένεια του να μην ήταν έτοιμη να το δεχτεί και να το γνωριζε καλα!

    Ίσως να υπήρχαν άλλα προβλήματα στην οικογένεια και να μην ήθελε να φορτώσει ένα ακόμη!

    Όμως όπως και να έχει κι εγώ θα ηθελα να ξέρω ίσως έτσι αυξάνονταν και οι άμυνες της οικογένειας.

    Καλημέρα Μάνα, δες τα μέιλ σου, έχεις μια πρόσκληση!

    :)))

    ReplyDelete
  29. Πράγματι ούτε εγώ κατανοώ αυτή τη δήθεν "προστασία"...

    ReplyDelete
  30. Εμένα μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο σχετικά με ένα πρόβλημα που είχα. Δεν το είχα πει στην οικογένειά μου γιατί δεν άντεχα (ο σύντροφός μου το ήξερε) μετά όμως τους το είπα και μου συμπαραστάθηκαν πολύ. Καθένας έχει την προσωπική του ζωή και δικαιούται να κρατήσει κάποια πράγματα για τον εαυτό του και οφείλουμε να το σεβαστούμε έστω κι αν δε συμφωνούμε. Είδα μια γαλλική ταινία κάπότε στο θέμα αυτό, ο τίτλος της ηταν "ο χρόνος που απομένει", "le temps qui reste" για κάποιον που είχε καρκίνο και αποφάσισε να μην πει τίποτε σε κανένα, ήταν πολύ δυνατή ταινία, τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

    ReplyDelete