Το θέμα πεθερά είναι ανεξάντλητο. Εδώ κότζαμ σήριαλ στο Mega και κράτησε 4 ή 5 σεζόν. Ο καθένας ανάλογα με το τι θα του τύχει, έχει να πει πολλά. Κάποιοι συμπλόγκερς μπορούν να πουν ακόμα πιο πολλά. Μα, όχι, Αχάπαρη πως σου πέρασε η ιδέα ότι σε φωτογραφίζω; Για όνομα.
Την αφορμή για αυτό το ποστ την πήρα από τη Sike. Το ερώτημα είναι... Εσείς πως φωνάζετε την πεθερά σας; Της μιλάτε στον πληθυντικό ή στον ενικό; Αν και η ερώτηση θα ήταν θέλετε να της μιλάτε; Τέσπα.
Τη δική μου εγώ τη γνώρισα προτού αποκαταστήσω το Μοτορτζή. Και τη φώναζα με το όνομά της. Κυρία τάδε. Φυσικά της μιλούσα και στον πληθυντικό. Έτσι με έμαθε η μάνα μου, στους μεγαλύτερους να μιλώ με το σεις και με το σας. Στην πορεία προέκυψε σχέση σοβαρή. Πάλι έμεινα στο κυρία. Ε, μετά το γάμο δεν μου έβγαινε να το αλλάξω.
Το να την πω με το όνομά της σκέτο μου είναι αδύνατο. Το να την πω μητέρα το βρίσκω πολύ γελοίο, γιατί μητέρα φωνάζω για πλάκα τη μάνα μου, επειδή το αρχαίο το κατέχει φαρσί. Παράδειγμα: «Δεν μου λες μητέρα, κάρι βάζουμε στο φασολάκι;» Και μου απαντά: «Ουχί θυγατέρα, μόνο ντομάτα». Ρωτήστε την να σας πει οποιοδήποτε κανόνα, να σας κλείνει συνηρημένα σε –αω και σε –έω, να βρει τη δοτική του βυξ. Μια χαρά συνομιλίες θα έκανε με τον Πλάτωνα. Σάρωνα στα αρχαία όταν ήμουν λύκειο.
Πίσω στην πεθερά τώρα. Μια άλλη επιλογή θα ήταν να μην την φωνάζω. Να περιμένω να με φωνάξει πρώτη και να της απαντώ. Υπάρχουν όμως πρακτικές δυσκολίες. Τρώμε οικογενειακώς και θέλω τρίτη μερίδα από τη μους σοκολάτα. Αν δεν γυρίσει να με δει, θα μείνω με δκυο σσείλη καμένα.
Και έτσι καταλήξαμε στο κυρία. Που ακούγεται ιδιαιτέρα γελοίο. Επιπλέον όποιος με ακούσει να την αποκαλώ κυρία, μου ρίχνει και μια παρατήρηση. «Την πεθερά σου λες κυρία κοπέλα μου; Γιατί δεν τη λες μητέρα;»
Οι σχέσεις μας, πάντως, είναι άριστες, την αγαπώ πάρα πολύ και τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Όχι ότι δεν με εκνευρίζει κάποιες φορές, αλλά εδώ έχω issues με τη μάνα μου, δεν θα έχω με την πεθερά μου; Το μόνο της παράπονο ότι δεν μουρμουρώ αρκετά του Μοτορτζή να κόψει το ρημάδι το κάπνισμα.
μια μανα κι ενα πατερα εχω.. οπως όλοι μας αρα οι συναφείς προσφωνήσεις είναι μόνο γι αυτους! Την πεθερα και τον πεθερο ( και αφου δεν επροκειτο ΠΟΤΕ να τους αποκαλέσω "μαμα" και "μπαμπά") μετά απο δική τους παροτρυνση τους φωναζω με τα ονοματα τους "να φυγει τουλάχιστον ο πληθυντικός" οπως ειπε ο πεθερος μου.
ReplyDeleteΗ δική μου πεθερα στο τραπεζι με τη μους σοκολάτα, αν δεν της μιλούσα εγω.. θα με κοιτούσε καταματα και θα καταβρόχθιζε μετα μανιας το τελευταίο κομμάτι έτσι για να μου πέι κόντρα!
Την καλημέρα μου!
Ο πληθυντικός είναι πάντοτε appropriate για άτομα που δεν ξέρεις, δεν θέλεις να μάθεις και δεν θέλεις να σου γίνουν οικεία :)
ReplyDeleteΕμείς έχουμε να μιλήσουμε 5 χρόνια (true story).
και γω την πεθερά μου εγνώρισατην πριν που τον άντρα μου και εφώναζατην με το όνομα της,εν της αρέσκει να την λαλείς κυρία,και έτσι έμεινε της,που αραβωνιαστήμακε είπε μου που μόνη της να μεν την φωνάζω μητέρα γιατί εν της αρέσκει και έτσι εγλήτωσα και γω..έθα μου έφκενε πάντος να την πω μητέρα.
ReplyDeleteΜαρία
όλα κι όλα μα να φάει το τελευταίο κομμάτι μους; απαράδεκτη πεθερά Ποδηλάτρισα.
ReplyDeleteΔρακούνα από το γάμο το υπολογίζω να έχετε να μιλήσετε...
τούτο το μητέρα ρε συ Μαρία δεν ξέρω μου βγάζει κάτι αρνητικό, κάτι το ψεύτικο.
Μόλις έκλεισα το τηλ που ένα απίστευτο μπέρδεμα made by χούντα τζιαι θωρώ το ποστ σου.
ReplyDeleteTo cut the long story short, στον πληθυντικό της μιλούσα ως τωρά τζιαι αποκαλούσα την κυρία χούντα. Πλέον εν πρόκειται να της ξανααπευθύνω το λόγο.
(thank you μόλις με απέτρεψες που το να γράψω ποστ)
Άμαν τους εγνώρισα εμιλούσα τους στον πληθυντικό. Κυρία Τάδε, κύριε Δείνα.
ReplyDeleteΕπεράσαν χρόνια, ήμουν νια τζιαι εγέρασα, περνούμε τέλεια μαζί, περιπαίζουμεν ο ένας τον άλλον, αλλά εν μπορώ να το γυρίσω στον ενικό, ούτε να κόψω την προσφόνηση κυρία/κύριε.
έχω αρχές:)
Αχάπαρη λαλώ σου. επερίμενα παραπάνω που λόου σου όϊ απλά να σταματήσεις να της μιλάς :)
ReplyDeleteΩραία Αππωμένη μου, είμαστε της ίδιας κατηγορίας. κοπέλες με αρχές :))
Ντέμιτ Μάνα! Εμείναμεν δίχα ποστ που την Αχάπαρη τωρά! Ούφφου!
ReplyDeleteυποστηρίζω το σχόλιο του ινβίκτους.
ReplyDeleteαφού εν έχω πεθερά να πω πώς τη φωνάζω.
πάντως αν είχα ποττέ μάλλον κυρία τάδε θα την ελάλλουν ή θα επερίμενα να μου πει όι κυρία μάνα μου, σκέτο τάδε να με λαλείς.
Invictus και Moonlight πραγματικά πιστεύετε ότι η Αχάπαρη θα αντέξει να μεν κάμει post για τη χούντα;
ReplyDeleteshe demon
ReplyDeleteego ipa na po kalo savatokiriako tze kani.
ούτε εγώ έχω πεθερά..αλλά δαμέ την μάνα μου τις πιο πολλές φορές I address her με το όνομα της σιγά να μεν γυρίσω να πώ της πεθεράς μητέρα.
ReplyDeleteH μάνα μου την πεθερά της την έλεγε γιαγιά και ο πατέρας μου τη δικιά του τη λεει ψιτ!
ReplyDeletetziai egw ta idia... Kyria tade kyrie tade.
ReplyDeletealla thn giagia tou shaolin lalw thn giagia:-)
Α πολύ μου άρεσε το ψιτ του Αμερικλάνου. και αν στο ψιτ απαντούσαν περίσσοτεροι, πως διευκρίνιζε ότι μιλούσε στην πεθερά του;
ReplyDeleteΠοστ και εγώ το ίδιο. τη γιαγιά του μοτορτζή τη λέω γιαγιά.
Μητέρα μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα σενιορίτα Ράνια
Πειράζει που εγώ την αγαπούσα;;; Πειράζει που και εκείνη με λάτρευε σαν την κόρη που δεν είχε;;; Πειράζει που όταν την μελετάω δακρύζω;;; Πειράζει που την έλεγα "μαμά" και το εννοούσα;;; Γιατί μπορεί να μη με γέννησε αλλά ώρες-ώρες με καταλάβαινε περισσότερο από τη μάνα μου!
ReplyDeleteΤην δική μου με το σεις και με το σας...
ReplyDeleteΔεν έχω παράπονο, από τότε που παντρευτήκαμε είναι παραπάνω από άψογη και επίσης... αόρατη αν δεν τους καλέσουμε εμείς!!! (πριν έκανε κάτι απελπισμένες αηδίες για να προλάβει να αρραβωνιάσει, χωρίς επιτυχία, την ακόμη ανύπαντρη αδερφή του άντρα μου σύμφωνα με τα παλιά αρβανίτικα έθιμα... που περισσότερο πλήγωσαν τον άντρα μου παρά εμένα...).
Από τότε που έκανα παιδιά, έγιναν η γιαγιά και ο παππούς και συνήθως αναφέρομαι σ' αυτούς στο 3ο πρόσωπο... "Μήπως η γιαγιά θέλει καφέ;" κοιτάζοντας μια εκείνη, μια τα παιδιά... Ή περιμένω να με δουν για να τους απευθύνω το λόγο στον πληθυντικό. Κυρία και κύριο δε μου πάει να τους πω... ούτε όμως και μητέρα - πατέρα!
Η πρώην πεθερά μου, με είχε αναγκάσει να τη λέω μητέρα (φτού!) μπροστά σε κόσμο. Επειδή όμως μου είχε κάνει τη ζωή πατίνι, όταν είμασταν οικογενειακά κι εγώ "έϊ ψιτ" τη φώναζα!!!!
ReplyDelete(απαλλάχτηκα Χριστούλη μου, δεν έχεις ιδέα!0
Μαρίνα περιγράφεις μια πραγματική και ουσιαστική σχέση. με συγκίνησες. και εγώ την αγαπώ την πεθερά μου και το ξέρω ότι θα μου λείπει...
ReplyDeleteτελικά ρε συ Χριστιάνα όσο γνωριζόμαστε τόσο μαθαίνω πράγματα για σένα που μου αρέσουν. για τα αρβανίτικα έθιμα μιλώ :))
λοιπόν η Ευαγγελία θα μου λύσει την απορία με το ψιτ. αν στο εϊ ψιτ γυρνούσαν και άλλοι, πως διευκρίνιζες ότι σε αυτήν μιλούσες;
ReplyDeleteegw thelw post apo axapari kai drakouna, twra.
ReplyDeleteτο δικό μου σκεπτικό εξήγησα το ποτζεί. "Μητέρα" και ενικός. Θυμούμαι την επομένη που "ελογιαστήκαμε" που με επιάσαν τηλέφωνο τζιαι εκάμαν χαρά που τους είπα "πατέρα" τζιαι "μητέρα". Μου ήταν πολλά δύσκολο να αρθρωθεί αλλά τζείνον ήταν, έκτοτε φεύκει shιονωτό. Plus, εν έθελα να λαλώ "κυρία" και πληθυντικό στη γιαγιά των μωρών μου! Τζείνα να της μιλούν οικεία τζι εγώ πληθυντικό?! Ακούεται μου γελοίο (που τη στιγμή που τα πάμε καλά και είμαστε αγαπημένοι εννοείται - αν ήταν χούντα ένηξέρω αν και πώς θα της εμίλουν).
υ.γ. τζιαι "κόρη μητέρα" καμιά φορά, τζιαι τον πεθερό "πεθερέ".
ReplyDeleteΕγω δεν εχω προς το παρόν, αλλά αν είχα πιστεύω πως ουτε εγω θα την ελεγα μητερα!
ReplyDeleteΟ πατερας μου έλεγε την πεθερά του: Καλέ!!!
χαχαχαχα
Είναι αυτά προβλήματα με πεθερά τώρα;Σοβαρολογείς;
ReplyDeleteΜια χαρά είσαι,αν και προτείνω να λες κυρία τη μητέρα σου(ως καθηγήτρια) και μητέρα την πεθερά και φυσικά να κρατήσεις τον πληθυντικό!!!
Αστειεύομαι,κι εγώ δε νομίζω ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ενικό ή να λέω μητέρα την μέλλουσα πεθερά μου!
Έλλειψα λίγο καιρό από τα ιντερνετικά δρώμενα και πάω να διαβάσω τώρα τις παλιές σου αναρτήσεις!
Εγώ παώ, μπαίνω μες τα μούτρα της τζαι μιλώ της. Αν χρειαστεί όμως να τη φωνάξω νομίζω θα πω το μικρό της.
ReplyDeleteΤη σκουντούσα κιόλας!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ,ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ Κ ΣΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑΥΤΟ ΕΧΩ ΧΑΘΕΙ ΛΙΓΟ,ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ,ΠΑΝΤΩς ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΝ ΡΙΧΝΩ ΒΙΑΣΤΙΚΑ.ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ReplyDeleteΣαν εσένα και εγώ, την γνώρισα πριν κάνω σχέση με το γιο της. Οπότε έμεινε το "κυρία ..."
ReplyDeleteΕυτυχώς δεν την φώναξα ποτέ μαμά, γιατί όταν χωρίσαμε με το γιο, μου έκοψε και την καλημέρα.
Φιλιά και καλησπέρες.
ΥΓ Όλες οι μαμάδες, μιας άλλης ηλικίας, έμαθαν τόσο καλά αρχαία στο σχολείο? χαχα
Θα σε απογοητεύσω αν σου πω πως εγώ δεν είμαι αρβανίτισσα?
ReplyDeleteΑπό έθιμα έχω πολλά... καλά και κακά!
Τα φιλιά μου!