Friday 6 May 2011

To post της πεθεράς



Το θέμα πεθερά είναι ανεξάντλητο. Εδώ κότζαμ σήριαλ στο Mega και κράτησε 4 ή 5 σεζόν. Ο καθένας ανάλογα με το τι θα του τύχει, έχει να πει πολλά. Κάποιοι συμπλόγκερς μπορούν να πουν ακόμα πιο πολλά. Μα, όχι, Αχάπαρη πως σου πέρασε η ιδέα ότι σε φωτογραφίζω; Για όνομα.

Την αφορμή για αυτό το ποστ την πήρα από τη Sike. Το ερώτημα είναι... Εσείς πως φωνάζετε την πεθερά σας; Της μιλάτε στον πληθυντικό ή στον ενικό; Αν και η ερώτηση θα ήταν θέλετε να της μιλάτε; Τέσπα.

Τη δική μου εγώ τη γνώρισα προτού αποκαταστήσω το Μοτορτζή. Και τη φώναζα με το όνομά της. Κυρία τάδε. Φυσικά της μιλούσα και στον πληθυντικό. Έτσι με έμαθε η μάνα μου, στους μεγαλύτερους να μιλώ με το σεις και με το σας. Στην πορεία προέκυψε σχέση σοβαρή. Πάλι έμεινα στο κυρία. Ε, μετά το γάμο δεν μου έβγαινε να το αλλάξω.

Το να την πω με το όνομά της σκέτο μου είναι αδύνατο. Το να την πω μητέρα το βρίσκω πολύ γελοίο, γιατί μητέρα φωνάζω για πλάκα τη μάνα μου, επειδή το αρχαίο το κατέχει φαρσί. Παράδειγμα: «Δεν μου λες μητέρα, κάρι βάζουμε στο φασολάκι;» Και μου απαντά: «Ουχί θυγατέρα, μόνο ντομάτα». Ρωτήστε την να σας πει οποιοδήποτε κανόνα, να σας κλείνει συνηρημένα σε –αω και σε –έω, να βρει τη δοτική του βυξ. Μια χαρά συνομιλίες θα έκανε με τον Πλάτωνα. Σάρωνα στα αρχαία όταν ήμουν λύκειο.

Πίσω στην πεθερά τώρα. Μια άλλη επιλογή θα ήταν να μην την φωνάζω. Να περιμένω να με φωνάξει πρώτη και να της απαντώ. Υπάρχουν όμως πρακτικές δυσκολίες. Τρώμε οικογενειακώς και θέλω τρίτη μερίδα από τη μους σοκολάτα. Αν δεν γυρίσει να με δει, θα μείνω με δκυο σσείλη καμένα.

Και έτσι καταλήξαμε στο κυρία. Που ακούγεται ιδιαιτέρα γελοίο. Επιπλέον όποιος με ακούσει να την αποκαλώ κυρία, μου ρίχνει και μια παρατήρηση. «Την πεθερά σου λες κυρία κοπέλα μου; Γιατί δεν τη λες μητέρα;»

Οι σχέσεις μας, πάντως, είναι άριστες, την αγαπώ πάρα πολύ και τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Όχι ότι δεν με εκνευρίζει κάποιες φορές, αλλά εδώ έχω issues με τη μάνα μου, δεν θα έχω με την πεθερά μου; Το μόνο της παράπονο ότι δεν μουρμουρώ αρκετά του Μοτορτζή να κόψει το ρημάδι το κάπνισμα.

29 comments:

  1. μια μανα κι ενα πατερα εχω.. οπως όλοι μας αρα οι συναφείς προσφωνήσεις είναι μόνο γι αυτους! Την πεθερα και τον πεθερο ( και αφου δεν επροκειτο ΠΟΤΕ να τους αποκαλέσω "μαμα" και "μπαμπά") μετά απο δική τους παροτρυνση τους φωναζω με τα ονοματα τους "να φυγει τουλάχιστον ο πληθυντικός" οπως ειπε ο πεθερος μου.

    Η δική μου πεθερα στο τραπεζι με τη μους σοκολάτα, αν δεν της μιλούσα εγω.. θα με κοιτούσε καταματα και θα καταβρόχθιζε μετα μανιας το τελευταίο κομμάτι έτσι για να μου πέι κόντρα!
    Την καλημέρα μου!

    ReplyDelete
  2. Ο πληθυντικός είναι πάντοτε appropriate για άτομα που δεν ξέρεις, δεν θέλεις να μάθεις και δεν θέλεις να σου γίνουν οικεία :)

    Εμείς έχουμε να μιλήσουμε 5 χρόνια (true story).

    ReplyDelete
  3. και γω την πεθερά μου εγνώρισατην πριν που τον άντρα μου και εφώναζατην με το όνομα της,εν της αρέσκει να την λαλείς κυρία,και έτσι έμεινε της,που αραβωνιαστήμακε είπε μου που μόνη της να μεν την φωνάζω μητέρα γιατί εν της αρέσκει και έτσι εγλήτωσα και γω..έθα μου έφκενε πάντος να την πω μητέρα.

    Μαρία

    ReplyDelete
  4. όλα κι όλα μα να φάει το τελευταίο κομμάτι μους; απαράδεκτη πεθερά Ποδηλάτρισα.

    Δρακούνα από το γάμο το υπολογίζω να έχετε να μιλήσετε...

    τούτο το μητέρα ρε συ Μαρία δεν ξέρω μου βγάζει κάτι αρνητικό, κάτι το ψεύτικο.

    ReplyDelete
  5. Αχάπαρη6 May 2011 at 12:42

    Μόλις έκλεισα το τηλ που ένα απίστευτο μπέρδεμα made by χούντα τζιαι θωρώ το ποστ σου.
    To cut the long story short, στον πληθυντικό της μιλούσα ως τωρά τζιαι αποκαλούσα την κυρία χούντα. Πλέον εν πρόκειται να της ξανααπευθύνω το λόγο.

    (thank you μόλις με απέτρεψες που το να γράψω ποστ)

    ReplyDelete
  6. Άμαν τους εγνώρισα εμιλούσα τους στον πληθυντικό. Κυρία Τάδε, κύριε Δείνα.
    Επεράσαν χρόνια, ήμουν νια τζιαι εγέρασα, περνούμε τέλεια μαζί, περιπαίζουμεν ο ένας τον άλλον, αλλά εν μπορώ να το γυρίσω στον ενικό, ούτε να κόψω την προσφόνηση κυρία/κύριε.
    έχω αρχές:)

    ReplyDelete
  7. Αχάπαρη λαλώ σου. επερίμενα παραπάνω που λόου σου όϊ απλά να σταματήσεις να της μιλάς :)

    Ωραία Αππωμένη μου, είμαστε της ίδιας κατηγορίας. κοπέλες με αρχές :))

    ReplyDelete
  8. Ντέμιτ Μάνα! Εμείναμεν δίχα ποστ που την Αχάπαρη τωρά! Ούφφου!

    ReplyDelete
  9. υποστηρίζω το σχόλιο του ινβίκτους.
    αφού εν έχω πεθερά να πω πώς τη φωνάζω.
    πάντως αν είχα ποττέ μάλλον κυρία τάδε θα την ελάλλουν ή θα επερίμενα να μου πει όι κυρία μάνα μου, σκέτο τάδε να με λαλείς.

    ReplyDelete
  10. Invictus και Moonlight πραγματικά πιστεύετε ότι η Αχάπαρη θα αντέξει να μεν κάμει post για τη χούντα;

    ReplyDelete
  11. she demon

    ego ipa na po kalo savatokiriako tze kani.

    ReplyDelete
  12. ούτε εγώ έχω πεθερά..αλλά δαμέ την μάνα μου τις πιο πολλές φορές I address her με το όνομα της σιγά να μεν γυρίσω να πώ της πεθεράς μητέρα.

    ReplyDelete
  13. H μάνα μου την πεθερά της την έλεγε γιαγιά και ο πατέρας μου τη δικιά του τη λεει ψιτ!

    ReplyDelete
  14. tziai egw ta idia... Kyria tade kyrie tade.
    alla thn giagia tou shaolin lalw thn giagia:-)

    ReplyDelete
  15. Α πολύ μου άρεσε το ψιτ του Αμερικλάνου. και αν στο ψιτ απαντούσαν περίσσοτεροι, πως διευκρίνιζε ότι μιλούσε στην πεθερά του;

    Ποστ και εγώ το ίδιο. τη γιαγιά του μοτορτζή τη λέω γιαγιά.

    Μητέρα μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα σενιορίτα Ράνια

    ReplyDelete
  16. Πειράζει που εγώ την αγαπούσα;;; Πειράζει που και εκείνη με λάτρευε σαν την κόρη που δεν είχε;;; Πειράζει που όταν την μελετάω δακρύζω;;; Πειράζει που την έλεγα "μαμά" και το εννοούσα;;; Γιατί μπορεί να μη με γέννησε αλλά ώρες-ώρες με καταλάβαινε περισσότερο από τη μάνα μου!

    ReplyDelete
  17. Την δική μου με το σεις και με το σας...
    Δεν έχω παράπονο, από τότε που παντρευτήκαμε είναι παραπάνω από άψογη και επίσης... αόρατη αν δεν τους καλέσουμε εμείς!!! (πριν έκανε κάτι απελπισμένες αηδίες για να προλάβει να αρραβωνιάσει, χωρίς επιτυχία, την ακόμη ανύπαντρη αδερφή του άντρα μου σύμφωνα με τα παλιά αρβανίτικα έθιμα... που περισσότερο πλήγωσαν τον άντρα μου παρά εμένα...).
    Από τότε που έκανα παιδιά, έγιναν η γιαγιά και ο παππούς και συνήθως αναφέρομαι σ' αυτούς στο 3ο πρόσωπο... "Μήπως η γιαγιά θέλει καφέ;" κοιτάζοντας μια εκείνη, μια τα παιδιά... Ή περιμένω να με δουν για να τους απευθύνω το λόγο στον πληθυντικό. Κυρία και κύριο δε μου πάει να τους πω... ούτε όμως και μητέρα - πατέρα!

    ReplyDelete
  18. Η πρώην πεθερά μου, με είχε αναγκάσει να τη λέω μητέρα (φτού!) μπροστά σε κόσμο. Επειδή όμως μου είχε κάνει τη ζωή πατίνι, όταν είμασταν οικογενειακά κι εγώ "έϊ ψιτ" τη φώναζα!!!!
    (απαλλάχτηκα Χριστούλη μου, δεν έχεις ιδέα!0

    ReplyDelete
  19. Μαρίνα περιγράφεις μια πραγματική και ουσιαστική σχέση. με συγκίνησες. και εγώ την αγαπώ την πεθερά μου και το ξέρω ότι θα μου λείπει...

    τελικά ρε συ Χριστιάνα όσο γνωριζόμαστε τόσο μαθαίνω πράγματα για σένα που μου αρέσουν. για τα αρβανίτικα έθιμα μιλώ :))

    ReplyDelete
  20. λοιπόν η Ευαγγελία θα μου λύσει την απορία με το ψιτ. αν στο εϊ ψιτ γυρνούσαν και άλλοι, πως διευκρίνιζες ότι σε αυτήν μιλούσες;

    ReplyDelete
  21. egw thelw post apo axapari kai drakouna, twra.

    το δικό μου σκεπτικό εξήγησα το ποτζεί. "Μητέρα" και ενικός. Θυμούμαι την επομένη που "ελογιαστήκαμε" που με επιάσαν τηλέφωνο τζιαι εκάμαν χαρά που τους είπα "πατέρα" τζιαι "μητέρα". Μου ήταν πολλά δύσκολο να αρθρωθεί αλλά τζείνον ήταν, έκτοτε φεύκει shιονωτό. Plus, εν έθελα να λαλώ "κυρία" και πληθυντικό στη γιαγιά των μωρών μου! Τζείνα να της μιλούν οικεία τζι εγώ πληθυντικό?! Ακούεται μου γελοίο (που τη στιγμή που τα πάμε καλά και είμαστε αγαπημένοι εννοείται - αν ήταν χούντα ένηξέρω αν και πώς θα της εμίλουν).

    ReplyDelete
  22. υ.γ. τζιαι "κόρη μητέρα" καμιά φορά, τζιαι τον πεθερό "πεθερέ".

    ReplyDelete
  23. Εγω δεν εχω προς το παρόν, αλλά αν είχα πιστεύω πως ουτε εγω θα την ελεγα μητερα!

    Ο πατερας μου έλεγε την πεθερά του: Καλέ!!!
    χαχαχαχα

    ReplyDelete
  24. Είναι αυτά προβλήματα με πεθερά τώρα;Σοβαρολογείς;
    Μια χαρά είσαι,αν και προτείνω να λες κυρία τη μητέρα σου(ως καθηγήτρια) και μητέρα την πεθερά και φυσικά να κρατήσεις τον πληθυντικό!!!
    Αστειεύομαι,κι εγώ δε νομίζω ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ενικό ή να λέω μητέρα την μέλλουσα πεθερά μου!
    Έλλειψα λίγο καιρό από τα ιντερνετικά δρώμενα και πάω να διαβάσω τώρα τις παλιές σου αναρτήσεις!

    ReplyDelete
  25. Εγώ παώ, μπαίνω μες τα μούτρα της τζαι μιλώ της. Αν χρειαστεί όμως να τη φωνάξω νομίζω θα πω το μικρό της.

    ReplyDelete
  26. Τη σκουντούσα κιόλας!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  27. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ,ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ Κ ΣΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑΥΤΟ ΕΧΩ ΧΑΘΕΙ ΛΙΓΟ,ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ,ΠΑΝΤΩς ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΝ ΡΙΧΝΩ ΒΙΑΣΤΙΚΑ.ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ.

    ReplyDelete
  28. Σαν εσένα και εγώ, την γνώρισα πριν κάνω σχέση με το γιο της. Οπότε έμεινε το "κυρία ..."
    Ευτυχώς δεν την φώναξα ποτέ μαμά, γιατί όταν χωρίσαμε με το γιο, μου έκοψε και την καλημέρα.
    Φιλιά και καλησπέρες.

    ΥΓ Όλες οι μαμάδες, μιας άλλης ηλικίας, έμαθαν τόσο καλά αρχαία στο σχολείο? χαχα

    ReplyDelete
  29. Θα σε απογοητεύσω αν σου πω πως εγώ δεν είμαι αρβανίτισσα?
    Από έθιμα έχω πολλά... καλά και κακά!
    Τα φιλιά μου!

    ReplyDelete