Δεν το έχω, δεν το έχω

Ψες είχαμε κόσμο, και όταν λέω κόσμο εννοώ ένα ζευγάρι φίλων με το δίχρονο παιδί τους. Ο husband έψησε σουβλάκια. Εγώ έκαμα πατάτες ογκρατέν στο φούρνο (πολλά ωραίες), πουργούρι ανατολίτικο (επίσης πολλά ωραίο, θα βάλω τη συνταγή στα ιστομαγειρέματα) και για το τέλος άφησα σοκολατίνα λάβα.

Ευτυχώς που τα παιδιά έφεραν μαζί τους γλύκό, γιατί για επιδόρπιο θα μοιραζόμασταν τις 2 μπάλες παγωτό που είχα στο ψυγείο. Εδώ να πω ότι τα κατάφερα και πήρα το δωρεάν παγωτό από το Pahit Ice. Cross my fingers να κερδίσω και το ταξίδι στην Ιταλία.

Πάω να βγάλω το γλύκισμα από τη φόρμα, ακούω ένα υπόκωφο σπλας και νιώθω κάτι υγρό και ζεστό να κυλά στα δάχτυλα μου. Ναι, ναι κάτι θυμίζει η περιγραφή καμία σχέση όμως... Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Σηκώνω και άλλο τη φόρμα και η καταστροφή ολοκληρώθηκε. Η σοκολατίνα έσπασε, διαλύθηκε, έλιωσε. Διαλέξτε όποιο ρήμα θέλετε, ταιριάζει. Μετατράπηκε σε μια άμορφη σούρτα. Έχω και αποδείξεις.

Με τη ζαχαροπλαστική δεν τα πάω καλά. Εξάλλου με τη φίλη μου την Κατερίνα να φτιάχνει αριστουργήματα, δεν χρειάζεται να ασχολούμαι ιδιαίτερα.

Η μεγαλύτερη μου καταστροφή ήταν μόλις γνώρισα το Μοτορτζή, ελπίζω να μην έχω πει ξανά την ιστορία, και ήθελα να του φτιάξω το αγαπημένο του γλυκό για να τον εντυπωσιάσω, γαλακτομπούρεκο. Βρήκα μια υπέροχη συνταγή από μια θεία μου, την έκανα με πολύ καμάρι και ακόμη μεγαλύτερη αγάπη και τον φώναξα να έρθει ότι του είχα μια έκπληξη. Έρχεται προετοιμασμένος για κάτι καλό και με ενθουσιασμό του ανακοινώνω ότι του έφτιαξα γαλακτομπούρεκο. Πάει στο φούρνο να το δει, εγώ πάω στο ψυγείο να το βγάλω. Πότε πρόλαβε να κρυώσει; Με ρώτησε. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε.

Πάω στο ψυγείο βγάζω ένα άσπρο πράμα. Πως θα ήταν ένα γαλακτομπούρεκο αλμπίνικο; Ακριβώς έτσι ήταν. Τι είναι τούτο; Ρώτησε απορημένος. Γαλακτομπούρεκο, απάντησα πάντα με το ίδιο καμάρι. Γιατί είναι άσπρο; Έπεσε η δεύτερη απορία. Δεν θυμάμαι τι του απάντησα. Για να μην πολυλογώ, το τελευταίο μέρος της συνταγής που έγραφε το ψήνουμε στο φούρνο για μισή ώρα δεν το εφάρμοσα. Πάνω στη φούρια μου δεν το είδα. Έτσι όταν το τέλειωσα, του έχυσα το σιρόπι και επειδή μου φάνηκε κάπως νερουλό, το έβαλα στο ψυγείο να πήξει!

Το θεωρώ τη μεγαλύτερη μου αποτυχία όσον αφορά τη ζαχαροπλαστική. Και από τότε πέρασε αρκετός καιρός, χρόνια για να επιχειρήσω να φτιάξω ξανά γλυκό. Δεν το έχω όμως. Με τίποτα δεν το έχω. Δεν κατάφερα να φτιάξω τη λάβα που θεωρείται από τα πιο εύκολα. Που να περάσω στα δύσκολα.