Friday 4 May 2012

Σκύλος φύλακας άγγελος




Η ιστορία που θα σας πω είναι αληθινή.

Το Μεγάλο Σάββατο ο πατέρας του μοτορτζή (είδες Ασκάρ πέρασα στο μικρό από το κεφαλαίο) πήγε στο χωράφι του. Το χωράφι είναι το καταφύγιό του, φυτεύει, κλαδεύει, ποτίζει, καλλιεργεί, γίνεται ένα με τη γη. Ξέρει το κάθε φυτό που υπάρχει εκεί, την κάθε πέτρα, την κάθε σπιθαμή γης. Επίσης είναι και στη μέση του πουθενά. Ψυχή δεν υπάρχει τριγύρω για μερικά χιλιόμετρα.

Εκείνη τη μέρα, πήγε με μεγάλο ενθουσιασμό στο χωράφι και έδωσε με τα μούτρα στις γεωργικές του ασχολίες. Λίγο ο ήλιος, λίγο η νηστεία, λίγο η πολλή δουλειά σε κάποια φάση ο father in law σωριάστηκε φαρδύς πλατύς στο έδαφος και έχασε τις αισθήσεις του. Ο μόνος που υπήρχε εκεί κοντά του ήταν ο σκύλος του.

Ο οποίος σκύλος είναι ένας χαρισματικός, τρελλάρας, τεράστιος, υπέροχος, γλυκός μποξέρ. Υπάρχει μεγάλη αγάπη στο σόι με τους μποξέρ και δεν τους αλλάζουμε με τίποτα. Μόλις είδε τον παπά του στο έδαφος ο σκύλος έτρεξε από πάνω του και άρχισε να τον γλύφει. Στιγμή δεν τον άφησε, φαντάζομαι με τη γλώσσα που διαθέτει μάλλον μπάνιο θα έκανε τον άνθρωπο από τα σάλια.

Έτσι όμως ο πεθερός μου κατάφερε να αρχίσει να συνέρχεται. Αγκάλιασε το σκύλο του και όπως μας διηγήθηκε αργότερα, η αγκαλιά αυτή τον βοήθησε αφάνταστα. Ένιωθε την καρδιά του σκύλου του να χτυπά και πήρε δύναμη. Πιάστηκε πάνω του, είπαμε είναι τεράστιος, και με τη βοήθειά κατάφερε να πάει στο αυτοκίνητό του, όπου τηλεφώνησε για βοήθεια.

Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν ήταν μόνος του, αν δεν είχε το σκύλο του μαζί του. Ίσως και να συνέβαινε το χειρότερο σενάριο. Πάντως, τώρα δόξα σοι ο θεός είναι καλά.

Βλέποντας ένα μποξερόσκυλο το πιο πιθανόν να το θεωρήσει κάποιος άγριο και τρομερό. Δεν είναι καθόλου έτσι. Απλά έχουν μια αγριόφατσα και την καρδιά ενός μαρουλιού. Είναι ευαίσθητοι, γλυκούληδες και αναζητούν συνεχώς χάδια και αγκαλιά. Είναι μοναδικοί, αγαπώ να κρατώ την κεφάλα του δικού μας και να του πειράζω τα μαγουλάκια του που κρέμονται. Ο γλυκός μου είναι υπέροχος. 

Υγ. Για όσους έχουν ή αγαπούν τα λαμπραντοράκια προτείνω να γίνουν μέλη σε ένα γκρουπ στο facebook ειδικά αφιερωμένο σε αυτή την υπέροχη ράτσα. Ονομάζεται LABRADOR RETRIEVER CYPRUS και θα το βρείτε εδώ .

Απευθύνεται σε όσους αγαπούν τα λαμπραντόρ και γενικά τα σκυλιά. Είναι ευπρόσδεκτα σχόλια, συζητήσεις, ανακοινώσεις και γενικά ό,τι αφορά τα λαμπραντόρ. Σκοπός του γκρουπ είναι να παρέχονται πληροφορίες για θέματα φροντίδας, εκπαίδευσης, αναπαραγωγής της φυλής. Στα μελλοντικά σχέδια της ομάδας συμπεριλαμβάνεται και η διοργάνωση συναντήσεων των ιδιοκτητών με τα σκυλιά τους.

Αν σε αυτές τις συναντήσεις πετύχετε μποξέρ θηλυκό και διαθέσιμο ενημερώστε με. Ακόμη ψάχνουμε νύφη.

25 comments:

  1. Latrevoume ta boxer sthn oikogeneia..einai akrivws opws ta perigrafeis:) fantastikoi epishs me ta koutsouvella. H dikia mas dustuxws efuge prin ena xrono se hlikia 12 xronwn. ek peiras na sou pw oti ta 8ulhka boxer einai akomh pio partsakla kai den ka8ontai eukola stous gamprous, xixixi:))

    ReplyDelete
  2. Δεν είχαμε ποτέ, αλλά γενικά τα σκυλιά είναι τεράστιες καρδιές. Μισώ να ακούω να λεν υπερβολές τύπου προτιμώ να πάθει κάτι άλλος άθρωπος παρά σκύλος, αλλά τα σκυλιά είναι πιο ψυχές από κάποιους από εμάς...

    Να τα χαίρστε, και μακάρι όλα τα σκυλιά να είχαν οικογένειες σαν εσάς να τα αγαπάτε και να τα ζείτε καλά και σωστά...

    ReplyDelete
  3. Εγώ τους τρέμω όσο τίποτα και δεν μπορώ να σε νιώσω. Αν έπεφτα στο έδαφος και ερχόταν να με γλύψει θα πέθαινα από ανακοπή.


    (Υ.Γ. θυμάσαι ότι για να κάνω facepainting ο σκύλος θα πάει στη γειτόνισσα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χρειάζεται ο κατάλληλος σκύλος, την κατάλληλη στιγμή για να το ξεπεράσεις. Been there! :)

      Delete
  4. τι ομορφη η ιστορια σου! και ηταν τοσο ομορφη επειδη ηταν αληθινη! σα ταινια φανταζε! χαιρομαι που πηγαν ολα καλα!

    ReplyDelete
  5. Επιτέλους! Ενα γκρουπ για λαμπραντορ. Thanx μάνα!

    ReplyDelete
  6. Ανώνυμε ιδιαίτερα με τα κουτσούβελα. Οι μικρές συνέχεια είναι με τον σκύλο μας, τον λατρεύουν. Του φορούν τα ρούχα των κούκλων τους, κάθονται μαζί στο τραμπολίνο, είναι το άλογό τους όταν παίζουν πριγκίπισσες. Τον πατούν, κάθονται δίπλα του πάνω του και αυτός τις αφήνει να του κάνουν ό,τι θέλουν.

    Moonlight σίγουρα τα σκυλιά δεν είναι πάνω από τους ανθρώπους, έλα όμως που υπάρχουν σκύλοι που αποδεικνύονται καλύτεροι από τους ανθρώπους;

    Brenda καλά σου λέει ο Invictus. Τζαι εγώ έκοφκα κούρβες μόλις έβλεπα σκύλο αλλά μετά που απέκτησα το δικό μας κατάλαβα πόσο λάθος είχα.

    Σε ευχαριστώ Εκφράσου. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

    Ανώνυμε you are welcome. Ελπίζω να βρεις τις πληροφορίες που χρειάζεσαι.

    ReplyDelete
  7. Μανα εγραψες τον Μοτορτζη με μικρο τζαι τον Ασκαρ με κεφαλαιο?
    Ακου την ενσταση του Μοτορτζη που ερκεται ;Ρ

    ReplyDelete
  8. Η Ζίνα, ροδεσιανό τσοπανόσκυλλό (rodesian ridgeback) με μπρακ, πριν έξι χρόνια γλίτωσε τον πατέρα μου από επίθεση φίνας, μπαίνοντας ανάμεσα τους, και δέχτηκε αυτή το δηλητηριώδες δάγκωμα. Γλύτωσε τότε το θάνατο μετά από τρομερή προσπάθεια που κάναμε μαζί με τον κτηνίατρο μας, αλλά μας άφησε παραμονές Χριστουγέννων 2011 σε ηλικία 11 ετών, μετά από εγκεφαλικό.

    ReplyDelete
  9. Α ρε Γρούτα ήβρα τον μπελά μου με τα κεφαλαία. εν μέρη ο Ασκάρ έχει δίκαιο γιατί το Μοτορτζής είναι, τι είναι τώρα επίθετο δεν είναι, ουσιαστικό μάλλον δεν είναι επιθετικός χαρακτηρισμός ίσως; και όχι όνομα επομένως δεν πρέπει να είναι με κεφαλαίο.
    από την άλλη το ασκαρδαμυκτί είναι επίρρημα και ούτε αυτό είναι με κεφαλαίο.
    Εόλικα που είσαι να δώσεις λύση;

    Ανώνυμε όμορφη και η δική σου ιστορία. για τα σκυλιά ακούμε τις πιο απίστευτες ιστορίες αυτοθυσίας. και τα μποξεράκια κάπου σε εκείνη την ηλικία τα αποχαιρετούμε συνήθως είτε από καρδιά είτε από εγκεφαλικό...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τζαι στες δυο περιπτωσεις, ομως, ειναι ψευδωνυμα τζαι νομιζω πρεπει να γραφουνται με κεφαλαιο :)

      Delete
  10. Δεν είμαι φιλόλογος αλλά εγώ θα έλεγα να το γράφεις με κεφαλαίο διότι (α) δεν χρησιμοποιείται σαν επίθετο αλλά σαν προσωνύμιο, δηλαδή όνομα που αντικαθιστά το όνομα και (β) το στεφάνι μας το σεβόμαστε χαχαχα

    ReplyDelete
  11. τέλεια ιστορία. και υπάρχουν πολλές παρόμοιες ιστορίες με σκύλους που έσωσαν τους "γονείς τους" σε δύσκολες στιγμές. μεγάλη αξία οι σκύλοι.εντομεταξύ τώρα τι κάμνετε με τον λεβέντη και τις ορμές του? ο Δούκας την προηγούμενη βδομάδα έκαμε καταδρομικές επιχειρήσεις για να πάει να βρει μια σκύλα αδιάθετη..εκούτσενε 3 μέρες!:P

    ReplyDelete
  12. Αχ αρεσκει μου να ακούω ετσι ιστορίες. Ευτυχως ολα καλα με τον πεθερό.
    Εμενα η φαμίλια στην Κυπρο εσhει τουτο το λαμπραντόρ που εχω δαμε στην φώτο μου διπλα. Τοτε βεβαια ηταν βρεφος. Τωρα εν τεραστιος, πανεμορφος, πανεξυπνος, αγαπησιάρικος τον οποιον υπεραγαπώ τζαι επεθύμησα τον!! Ετσι σε νοιωθω!

    ReplyDelete
  13. Αχάπαρη4 May 2012 at 15:54

    It's a sweet story τζιαι καταλάβω τον συναισθηματισμό που αναπτύσσεται αλλά δεν με πείθεις sorry :)
    Eιδικά κάτι πρωινά που πάω στο αυτοκίνητο τζιαι χρειάζεται σοβαρή προσπαθεια για να αποφύγω τα κακκά του κάθε σκύλλου της γειτονιάς θέλω να πάω να έβρω τους ιδιοκτήτες τζιαι να τους τα κάμω λιλιτσια. Τζιαι μεν μου αρκέψετε εσείς οι ζωόφιλοι, αν είσασταν τόσο ευαίσθητοι ήταν να καθαρίζατε τούντες αηδίες.

    Ελπίζω να μεν έτρωεν κανένας τωρά.

    ReplyDelete
  14. τα λατρευω τα σκυλια! ειχα ενα χασκεη 14 χρονια απο τα 13 εως τα 27 μου
    οταν εφυγε επεσε πολυ λυπη στο σπιτι
    ακομη τη νιωθω να γυρναει στο κηπο κασι να με ακουμπαει με την ουρα της

    ReplyDelete
  15. ohh..that's so sweet..

    έχουμε και εμείς ενα τέρας λαμπρατόρ και είναι λατρεία:))

    ReplyDelete
  16. Αχ μανα τι γλυκια ιστορια...μονο καποιος που εχει σκυλο μπορει να καταλαβει τιδεσιμο και σχεση ζωης δημιουργειται...ελπιζω να βρειτε τη νυφη και για τον κανακαρη σας. Εμεις ακομα ψαχνουμε για τον δικο μας παρολο που ειναι λαμπραντορ που κυκλοφορουν πολλα...δυσκολο να βρουμε νυφες για τους γιουδες μας ;-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ξερω καποιον με θηλυκη λαμπραντορ στην Λεμεσο. Περιμενει την να αδιαθετησει πρωτη φορα, γιατι εν μικρη. Μαλλον σε 2-3 μηνες θα ειναι ετοιμη. Αν ενδιαφερεσαι μπορω να σας φερω σε επαφη :)

      Delete
    2. Ευχαριστώ Grouta...Φυσικά και με ενδιαφερει, αν και καλυτερα θα ηταν να γινει 2 χρονών η σκυλιτσα και μετα, διοτι αν αν εινα πολυ μικρή ισως προκυψει προβλημα στην εγκυμοσύνη/ γεννα...anyway θα περιμενω νεότερα...xxxx

      Delete
  17. Οταν είσαι αχάπαρος... ε ‚ είσαι αχάπαρος...

    ReplyDelete
  18. Daffodil η αλήθκεια είναι ότι δεν κάμνουμε. Απλά ελπίζουμε ότι όταν μας ξεφεύγει που και που να έχει κανονίσει κάτι….

    Πρασινάδα άτε βάλε μπρος τις αδερφές σου να γίνουν μέλη στο γκρουπ. Δεν είναι τέλειοι οι τεράστιοι οι σκύλοι; Τους αγκαλιάζεις και χάνεσαι.

    Αχάπαρη τούτο που περιγράφεις είναι γαουροσύνη. Άλλο όμως να αφήνεις τα κακκά του σκύλου χαμέ τζαι άλλο η αγάπη που σου δίνουν.

    Ασωτε όσα χρόνια και να περάσουν τους νοσταλγούμε τους σκύλους που χάνουμε. Όπως ακριβώς με τους ανθρώπους.

    Ράνια άτε τζαι εσύ βουρ για το γκρουπ.


    Πουρέκα σιγά που θα βρούμε. Έξι χρόνια έχει που ψάχνουμε, σκέψου έχεις πρόβλημα με λαμπραντόρ, εμείς με τον μποξέρ τι να πούμε;


    Ανώνυμε τι ακριβώς εννοείς;

    ReplyDelete
  19. Πολύ συγκινήθηκα από την ιστορία σου!! Δεν έχω σκύλο γιατί τους φοβάμαι υπερβολικά αλλά το έχω καημό να αποκτήσω έναν γιατί όντως πιστεύω πως είναι πλάσματα που αγαπούν με ανιδιοτέλεια! Πώς ξεπέρασες εσύ το φόβο σου και αποδέχτηκες το δικό σου σκύλο, που είναι και bοxer μάλιστα;

    ReplyDelete
  20. Εγώ δεν ξέρω πολλά από σκυλιά δεν ξέρω αλλά και το καναρινάκι μου για μένα είναι η καλύτερη παρέα μου και βέβαια ξέρει ν' ακούει χωρίς να μιλάει (και είμαι τρελός παρλαπίπας)!

    ReplyDelete
  21. Προσωπικά προτιμώ τα ημίαιμα του δρόμου, την "αλαναρία"!

    Αλλά μου αρέσουν και τα σκυλιά με κρεμασμένα μάγουλα κι αυτιά, και με τις δίπλες στο σώμα...

    ReplyDelete