Προεδρία

Για να τελειώνουμε με το θέμα. Έτσι Ευρωπαϊκή Ένωση που κατάντησε, έτσι προεδρία της αξίζει.

Όταν η ΕΕ αποφασίσει να γίνει αυτό που θα έπρεπε να είναι, μια ένωση κρατών στο επίκεντρο της οποίας θα βρίσκεται ο άνθρωπος και όχι τα διάφορα συμφέροντα να συζητήσουμε ξανά το θέμα.

Όταν θα διασώζονται οι τράπεζες και όχι οι άνθρωποι, τότε να δούμε ποιος αξίζει να είναι πρόεδρος.

Όταν στο βωμό πολιτικών και συμφερόντων δεν θα θυσιάζονται ολόκληρες χώρες και λαοί, τότε ναι, μπορεί και να έχει σημασία ποιος είναι επικεφαλής.

Δεν είμαι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά με στεναχωρεί πως κατάντησε σήμερα, που κάθε άλλο παρά ένωση είναι.

Πολιτικά δεν υπάρχει ευρωπαϊκός προσανατολισμός. Οικονομικά; Άστα να πάνε. Μερικοί κανόνες για κοινό εμπόριο ή για δασμούς δεν κάνουν οικονομική ένωση. Κοινωνικά; Ακόμη χειρότερα.

Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ξεφτίσει και δεν προκαλεί ενδιαφέρον. Γιατί η ηγεσία της προσπάθησε να την πουλήσει πρωτίστως ως οικονομική ενοποίηση και μετά ως ένωση των λαών.

Μόνο που ήρθε η κρίση, αποτέλεσμα και αυτής των κακών επιλογών και των πολιτικών, για να καταδείξει με τον πιο απλό τρόπο, όσο εύθραυστο ήταν το οικοδόμημα. Είναι κακό στην άμμο να κτίζεις παλάτια, λέει το τραγούδι και δυστυχώς αυτό κάναμε τόσα χρόνια. Με μια ψευδαίσθηση, που δημιούργησε η καλή μας ζωή, πιστεύαμε ότι το όνειρο θα διαρκούσε για πάντα. Ήρθε όμως ο βοριάς και όλα έγινα κομμάτια.

Το οικοδόμημα της Ευρώπης ήταν ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. Έσπασε. Μπορεί να κολληθεί ξανά, αλλά όλοι ξέρουμε πως είναι όταν κάτι απλά το κολλούμε, είτε να δημιουργηθεί στη θέση του κάτι καινούριο, είτε απλά τα πράγματα να τραβήξουν το δρόμο τους.

Μέχρι να γίνει κάτι όμως, η Κύπρος είναι η καλύτερη προεδρία και δεν δέχομαι κουβέντα για αυτό.