Αποδράσεις

Λίγο το καλοκαίρι, λίγο τα μαύρα μαντάτα στην οικονομία, τώρα τελευταία περνούν από το μυαλό μου σκέψεις μετανάστευσης. Όχι ότι πραγματικά διάθεση ή ανάγκη να φύγω, άλλωστε αγαπώ τον τόπο μου και είμαι χαρούμενη εδώ. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, έτσι κρατούμε και μια πισινή.

Λοιπόν, αν αποφασίσω να τα βροντήξω και να φύγω θα πάω στην Κούβα. Δεν έχω γνωρίσει πιο ευλογημένο τόπο. Παντού πράσινο, υπέροχες παραλίες, το ρούμι και η καλή διάθεση ρέουν άφθονα. Ειδικά τώρα που έχουν ανοίξει τις πόρτες τους στον καπιταλισμό, δεν το συζητώ. Θα ανοίξω ένα μπαράκι στο Τρινιτάτ, εννοείται πάνω στο κύμα και θα περνώ ζωή και κότα.

Ο Μοτορτζής παίζει να μην μας ακολουθήσει. Στην αρχή του καλάρεσε η ιδέα, κατέληξε όμως να φλερτάρει με την Οσάκα στην Ιαπωνία. Και τεχνολογικά χίλια χρόνια μπροστά (θα δεινοπαθούσε στην Κούβα αυτό είναι σίγουρο στον τομέα αυτό) και του άρεσε ο δήμαρχος με τις πρωτοποριακές του ιδέες.

Ο Defiance, καλά είναι στέλνει χαιρετίσματα, θα πάει Ανδόρα. Μεταξύ Γαλλίας και Ισπανίας πολύ κοντά στην αγαπημένη του Βαρκελώνη. Δεν πάει εκεί όμως για την Μπάρσα. Η ανεργία είναι ελάχιστη, οι μισθοί πολύ καλοί, το βιοτικό επίπεδο ψηλό και οι φόροι ελάχιστοι. Δεν τον νοιάζει που δεν έχει θάλασσα. Έχει βουνά και λίμνες.

Ένας άλλος συνάδελφος ήθελε να την κάνει για το Τζιμπουκτού. Μετά από συζητήσεις και αφού του κατέβασα τον παγκόσμιο χάρτη, συνειδητοποίησε πως ένωσε το Τιμπουκτού και το Τζιμπουτί… Άλλαξε γνώμη και θα καταλήξει στο Πράσινο Ακρωτήρι στον Ατλαντικό Ωκεανό. Γουστάρει να ψαρεύει και να την βγάζει όλη μέρα αραχτός.

Ο φίλος μου από την Γκάνα, αν και ζει σε μια πράσινη χώρα γεμάτη φυσικές ομορφιές δίπλα από τη θάλασσα, προτιμά το Ομάν. Εκεί η κυβέρνηση δίνει ευκαιρίες σε νέους που θέλουν να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους και το κυριότερο δεν υπάρχουν φόροι. Εντάξει οι ντόπιοι δεν πληρώνουν φόρους, για τους ξένους υπάρχει ένα 12% επί των εισοδημάτων τους. Αλλά μόνο αυτό. Ούτε ΦΠΑ, ούτε μεταβιβαστικά, ούτε τίποτε. Επιπλέον το Ομάν διαθέτει καταπληκτικές παραλίες και από τους καλύτερους τόπους παγκοσμίως για καταδύσεις.

Η ξαδέρφη σκέφτηκε να πάει Σκανδιναβία. Στην πορεία άλλαξε γνώμη και δηλώνει φανατική των Σεϋχέλλων. Υποστηρίζει πως όλοι οι Σεϋχελιανοί κινούνται με αργούς ρυθμούς, είναι χαλαροί, κάθονται στις παραλίες και κοιμούνται. Κανένα άγχος, καμία βιασύνη. Όλα στο ρελαντί. Και σκέφτομαι ότι πραγματικά είναι η χώρα, που της ταιριάζει.

Η κολλητή προτιμά Νέα Υόρκη, υποψιάζομαι λόγω Sex and the City. Είναι του πολιτισμού αυτή δεν κάνει για ακρογιαλιές και ερημιές. Θέλει κόσμο, καταστήματα, τζερτζελέ και κοκτέιλ Cosmopolitan.

Γενικώς είναι ωραίο να κάνεις όνειρα. Κλείνεις τα ματιά και ζεις μια ζωή διαφορετική, ξεκούραστη και ονειρεμένη. Έστω και αν ξέρεις πως μόλις τα ανοίξεις, η πραγματικότητα σε περιμένει. Δεν πειράζει, ας είναι. Μια χαρά είμαστε με τα πάνω και τα κάτω μας. Απλά κάποτε δεν το συνειδητοποιούμε.

Εσείς, για πού θα φεύγατε;