Νταηλίκια στους δρόμους

Δεν είμαι σίγουρη αν το αυτή η ανάρτηση είναι λάθος, εννοώ αν πρέπει να την κάνω ή όχι. Όμως όπως λέει όμως και ο πρόεδρος μας θα με κρίνει η ιστορία…

Πριν από λίγο στη λεωφόρο Ελαιώνων. Ο τυπάς με το μαύρο αυτοκίνητο, που βλέπετε στη φωτογραφία με προσπέρασε με πολύ μεγάλη ταχύτητα μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Ήμουν εγώ πάνω στο όριο οπόταν υπολογίζω ότι τα 100 χλμ τα είχε στο τσεπάκι του, εννοώ στο μιλίμετρό του.

Φυσικά μου έκοψε το δρόμο για να επανέλθει στη λωρίδα του. Την οποία αμέσως εγκατέλειψε για να πάει δεξιά.

Στάθηκε εκεί, όπως τον βλέπετε στη φωτογραφία μερικά δευτερόλεπτα, εμποδίζοντας την κυκλοφορία από τα αυτοκίνητα που διέσχιζαν τη λεωφόρο Μακεδονίτισσας. Δεν του ήταν αρκετό.

Και ενώ στα φανάρια το φως ήταν κόκκινο και από την αντίθετη λωρίδα άρχισαν τα αυτοκίνητα να βάζουν μπρος για να στρίψουν δεξιά, θεώρησε καλό να βάλει μπρος.

Και όχι για να στρίψει δεξιά, όπως κανονικά θα έπρεπε λόγω της θέσης που ήταν αλλά για να διασχίσει τη λεωφόρο, να κάνει κάπως αριστερά και να βρεθεί και να συνεχίσει να τρέχει λες και ήταν στην πίστα του Μονακό. Μάλιστα, εκείνη τη στιγμή παραλίγο να τρακάρει με το ασημένιο αυτοκίνητο, που επιχειρούσε τη στροφή δεξιά. Ο οδηγός του μαύρου αυτοκινήτου δεν πτοήθηκε όμως και λες και ήταν σε άδειο δρόμο συνέχισε να γκαζάρει.

Πρόλαβα και τον έβγαλα φωτογραφία, όχι για να το παίξω νηπιαγωγείο, κοίτα κυρία τι έκανε ο Κωστάκης, αλλά γιατί με θύμωσε. Εξαιτίας του κινδύνεψαν ένα σωρό άνθρωποι, που απλά πήγαιναν στις δουλειές τους. Ο καθένας μπορεί να είναι όσο μαλάκας θέλει όταν αφορά τον εαυτό του. Αλλά όταν οι πράξεις μας αφορούν και άλλους τα πράγματα αλλάζουν.

Αναρωτιέμαι ήταν τόσο βιαστική άραγε η δουλειά του που έπρεπε να τρέχει τόσο πολύ; Άσε που στα επόμενα φανάρια τον πρόλαβα κάτι αυτοκίνητα πιο μπροστά από μένα. Εδώ είναι Λευκωσία, μια κατοικημένη πόλη με στενούς δρόμους. Που να τρέξεις και που να πας.

Τέσπα. Οι νταήδες στους δρόμους με εκνευρίζουν. Θέλεις κύριε μου να κάνεις μαλακίες φτιάξε δικούς σου δρόμους και οδήγα όπως θέλεις. Σε δρόμους που κυκλοφορούν και άλλοι φρόντισε να οδηγείς με σεβασμό, λαμβάνοντας υπόψη και τη δική τους ασφάλεια.

Και δεν μπορείς κιόλας να πεις τίποτα σε αυτούς τους τύπους. Παίρνουν ένα ύφος και αμέσως βγαίνουν επίθεση. Το θεωρούν μαγκιά τους που οδηγούν έτσι.  Έχουν ένα αέρα λες και πήραν το βραβείο νόμπελ, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο γελοίοι είναι.

Και τώρα που τα είπα ηρέμησα.