Αγοράζω, αγοράζεις, αγοράζει

Χθες το απόγευμα πέρασα από το Lidl. Ξεμείναμε από καθαριστικά και μπισκότα. Και εντάξει μέσα στη βρωμιά μπορούμε να ζήσουμε, χωρίς ζάχαρη και σοκολάτα όχι.

Κάνοντας βόλτες είδα ότι είχαν μίξερ… Αμέσως «ξύπνησε» μέσα μου η νοικοκυρά που είναι αφέντρα και κυρά. Πραγματικά έφτασα πολύ κοντά στο να το αγοράσω, γιατί άρχισα να φαντασιώνομαι ότι τα απόγευμα του Σαββάτου, θα φορούμε με τες κόρες τις ποδιές μας και χαρούμενα όλες μαζί θα βάζουμε τα υλικά μέσα στο μίξερ να φτιάξουμε ένα κέικ, και μέχρι να ανοίξουμε το φούρνο να το βγάλουμε ροδοψημένο και νόστιμο θα τραγουδούμε. Μετά μην σου πω ότι θα καλούμε την Αχάπαρη να μας πει τη γνώμη της και να δώσει συμβουλές για το επόμενο γλύκισμα…

Το παραδέχομαι, στα νιάτα μου έβλεπα τις παλιές οικογενειακές ταινίες της Disney.

Τελικά έκαμα πίσω, γιατί θυμήθηκα ότι στο ψηλό το ράφι έχουμε μίξερ και ότι δεν το χρησιμοποίησα ποτέ.

Το κεντρικό μήνυμα αυτής της ανάρτησης είναι ότι είναι πολύ εύκολο να αγοράσουμε πράγματα που πραγματικά μας είναι αχρείαστα. Seriously woman, που λαλεί τζαι ο φίλος μου από την Γκάνα. Δηλαδή, να είμαστε ειλικρινής, τι στο καλό να κάνω εγώ το μίξερ; Και όμως κόντεψα να το αγοράσω.

Τελικά, αντί για το μίξερ, αγόρασα μπισκότα morning coffee να κάνουμε τρούφες. Να θυμηθώ όμως να βάλω λιγότερο γάλα γιατί την προηγούμενη φορά, δεν στέκονταν και πολύ καλά στη θέση τους. Εντάξει, δεν στέκονταν καθόλου καλά στη θέση τους και επιπλέον επειδή δεν είχα κονιάκ, τους έβαλα ρούμι. Αλλά μπορώ να πω ότι η γεύση τους ήταν πολύ ωραία. Λίγη μέντα να τους έριχνες από πάνω και είχες τις πιο ωραίο mojito-τρούφες, που φτιάχτηκαν ποτέ.

Και επανέρχομαι στο θέμα μου, το οποίο είναι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η εκλογική διαδικασία στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι άχρηστες αγορές. Ακόμη και σε καιρούς δύσκολους, όπως τώρα, σου περνούν ιδέες από το νου για άχρηστες αγορές. Βεβαίως, ο δρόμος μέχρι την υλοποίηση της ιδέας ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά και πάλι. Κανονικά, δεν έπρεπε να θέλουμε να αγοράζουμε άχρηστα πράγματα.

Και σκέφτομαι ότι έχω αγοράσει αρκετά άχρηστα πράγματα στη ζωή μου. Βιβλία, που οι κριτικές τα εκθείαζαν ενώ ήταν χάλια, ρούχα που δεν φορέθηκαν ποτέ, παπούτσια, μικροαντικείμενα, ένα μάρσιμο για τα μωρά, συσκευές.

Έχω για παράδειγμα rice cooker. Λες και είναι πολύς κόπος να ψήσω το ρύζι, λες και αυτό δεν κάνω στο τέλος γιατί βαριέμαι να καθαρίζω τη συσκευή. Αλλά όταν σπούδαζα, οι συγκάτοικες μου από Ταϊβάν είχαν εκπληκτικούς rice cooker δεν ξέρω γιατί τους θεωρώ ότι είναι γένους αρσενικού. Εντυπωσιάστηκα. Δεν πιστεύω να μου έκανε κάτι άλλο τόση εντύπωση όσο o rice cooker. Και έτσι με την πρώτη ευκαιρία αγόρασα ένα. Και τον έχω χρησιμοποιήσει μια φορά.

Κάπου διάβαζα ότι ο τρόπος που βάζουν τα καταστήματα τα προϊόντα τους, ο τρόπος που στήνουν τα ράφια, τις βιτρίνες τους είναι ολόκληρη επιστήμη. Με όπλο την ψυχολογία και το marketing, προσπαθούν να μας δελεάσουν να αγοράσουμε πράγματα που δεν έχει σημασία αν μας είναι χρήσιμα ή όχι. Δεν ξέρω αν είναι αυτό ή το ότι είμαστε άπληστοι και τα θέλουμε όλα. Πάντως τις περισσότερες φορές, δίνουμε αγώνα να καταλάβουμε ποιες είναι πραγματικά οι ανάγκες μας και τι ακριβώς θέλουμε ή δεν θέλουμε.