Δολοφόνος επιδειξίας

Ψες το βράδυ την ώρα που έβλεπα τις ειδήσεις έριξα τρελό γέλιο. Όχι με την Τροϊκα και τις άλλες οικονομικές ειδήσεις που μας έρχονται βαριές στο στομάχι, και ακόμη πιο βαριές στην τσέπη.

Απόλαυσα όσο τίποτα άλλο τις αποκαλύψεις για το σχέδιο δολοφονίας του γενικού εισαγγελέα και του κάτσε να δεις, νομίζω αρχηγού αστυνομίας και απαγωγής του εγγονού του προέδρου της Δημοκρατίας.

Μην μου πείτε η πλοκή θυμίζει τουλάχιστον αστυνομική ταινία, άντε το λιγότερο επεισόδιο του CSI (που δεν είναι το ίδιο από τότε που έφυγε ο Grissom).

Στην αρχή θορυβήθηκα. Ώσπου ανακάλυψα ότι πίσω από το εγκληματικό σχέδιο κρύβεται ένας φυλακισμένος, ένας πρώην στρατιωτικός, που καταδικάστηκε για εκρηκτικά και ένας λαχειοπώλης!

Ξέρω, πως το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο νου, είναι πως δένει αυτή η ομάδα. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω απάντηση. Υποθέτω, πως ο λαχειοπώλης ενώ περνούσε από τις φυλακές, πέρασε να πουλήσει την πραμάτεια του, συνάντησε τους άλλους. Αντί να αγοράσουν κανένα ξυστό, κανένα κρατικό λαχείο είπαν δεν σκοτώνουμε μερικούς αξιωματούχους;

Το πιο ωραίο είναι το σχέδιο που βρήκαν για τις δολοφονίες. Σχεδίαζαν να αγοράσουν ένα αντιαρματικό, με το οποίο θα τους ανατίναζαν. Και κάπου εκεί πιάστηκαν στη φάκα.

Σοβαρά τώρα. Ούτε ένα μακελειό της προκοπής δεν μπορούμε να οργανώσουμε σε τούτο τον τόπο. Είμαστε τόσο ματαιόδοξοι, τόσο επιδειξίες που δεν αρκεί απλά να κάνουμε τη δουλειά μας. Πρέπει να το κάνουμε φαντασμαγορικά, με τρόπο μοναδικό, με τα μέσα ενημέρωσης παρόντα.

Με αυτό τον τρόπο, λειτουργούν οι περισσότεροι. Δεν τους αρκεί να κάνουν τη δουλειά τους. Κατ’ ακρίβεια τώρα που το σκέφτομαι η αποτελεσματικότητα είναι το τελευταίο που επιδιώκουν. Πρώτος στόχος είναι η επίδειξη. Όλοι να τους συζητούν, όλοι να τους ξέρουν. Η ύψιστη ηδονή να τους δείχνουν και να λένε χαμηλόφωνα, ξέρεις ποιος είναι αυτός;

Το γενικό εισαγγελέα τον έχω πετύχει μόνο του σε υπεραγορά να ψωνίζει. Φαινόταν ένας συμπαθητικός ηλικιωμένος που έβαζε στο καροτσάκι χόρτα και ζαρζαβατικά. Ένας συνάδελφος τον βλέπει τις Κυριακές στην εκκλησία. Με τη γυναίκα του μόνους, χωρίς φρουρά. Ακόμη και στη δουλειά του, πήγαινε χωρίς φρουρούς.

Αν πραγματικά, ήθελαν να τον σκοτώσουν, θα μπορούσαν να του έστηναν ενέδρα, μπαμ και κάτω. Το μόνο που χρειάζονταν ένα απλό όπλο. Από τις σκάλες να επιχειρούσαν να τον ρίξουν, θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα από το σχέδιο που σκαρφίστηκαν. Αλλά όχι. Έπρεπε να τον σκοτώσουν με αντιαρματικό, θεαματική εκτέλεση. Και ευτυχώς για τον άνθρωπο και τις οικογένειες τους, που τα έκαμαν σκατά.