Ακριβά μου σουβλάκια

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τον σουβλιτζή μας.

Πρώτα, να αναφέρω όμως ότι ο Μοτορτζής ψήνει πολλά ωραία σουβλάκια, προχωρεί ακάθεκτος στο να γίνει ένας μάστρος της φουκούς. Θα έρχονται ύστερα από καμπόσα χρόνια οι συμπέθεροι να τρώμε και θα του λένε, "α μα έτσι σουβλάκια ρε συμπέθερε εν εξανάφαα"...  Εγώ στο μεταξύ, θα κάμνω με τη συμπεθέρα τη σαλάτα και θα παραγγέλλω γλυκό, εκτός αν όντως συμπεθερέψω με την Αχάπαρη, που θα το κάμνουμε μαζί.

Πίσω στα σουβλάκια όμως. Τώρα με το κρύο και τις βροχές δεν είναι πάντοτε εύκολο να βάλει μπρος στα κάρβουνα. Έτσι πάμε στα έτοιμα.

Ο πρώτος σουβλιτζής που πηγαίναμε, όταν μετακομίσαμε ήταν ο Στέρακας. Ωραιότατα σουβλάκια, καλοψημένα, γευσάτες σιεφταλές. Ώσπου πριν κανένα χρόνο έριξε σημαντικά την ποιότητά του. Εκεί που άλλοτε έβρισκες καναδυό μιλλούδες για τη γεύση και έκανε χαρές ο λεβέντης, ξαφνικά βρίσκαμε εμείς κααδυό σουβλάκια, με αποτέλεσμα να κάνει πάρτι ο λεβέντης. Παραπονιόταν ότι ο κόσμος έφυγε λόγω κρίσης. Η αλήθεια είναι ότι οι πελέτες έφυγαν γιαο τον ίδιο λόγο που φύγαμε και εμείς. 

Έτσι, βρήκαμε τον Ήρω. Ωραία σουβλάκια, με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, μια χαρά. Ο Ήρως όμως άρχισε να ανεβάζει τιμές. Με αποτέλεσμα να φτάσουμε μια ενισχυμένη μιξ να είναι 6.40 ευρώ και η απλή 6. Ξέρω ότι οι τιμές δεν απέχουν από άλλους σουβλιτζήδες, αλλά για όνομα. Να θέλουμε 20 ευρώ για τρεις πίτες σουβλάκια, υπερβολικό δεν είναι; Που να έχουμε φίλους για παράδειγμα ή μια παρέα;

Τέσπα. Πλάκωσε και η κρίση, και ο Ήρως πρέπει να κατάλαβε ότι οι πελάτες του την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Νομίζω, είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του τόπου μας. Μπορεί να μην ξεσηκωνόμαστε, να μην αντιδρούμε εύκολα, αλλά στο φαγητό κορόιδα δεν είμαστε.

Έτσι ο Ήρως είδε και απόειδε και αποφάσισε να χαμηλώσει τις τιμές του. Έβγαλε και φυλλάδια, το έκαμε γνωστό ότι λόγω συνεννόησης με τους προμηθευτές του, αποφάσισε να ρίξει τις τιμές του.

Καλή κίνηση σκεφτήκαμε με το Μοτορζή και παραγγείλαμε σουβλάκια. Ανοίγω τη μια την πίττα και αρχίζω να τη μοιράζω στις κόρες. Έβαλα στη μικρή την ανάλογη ποσότητα, πήγα μετά να βάλω και της μεγάλης. Άφαντα τα σουβλάκια. Κοιτάζω μήπως το παράκαμα με τη μικρή. Καμία σχέση, της έβαλα τα σουβλάκια, που τρώει πάντα. Κάτι δεν πάει καλά, σκέφτηκα. Ανοίγω τη δική μου πίττα, μια από τα ίδια, θα έλειπαν τουλάχιστον τα μισά σουβλάκια από μέσα…Το ίδιο και η ενισχυμένη του πατέρα φαμίλια.

Εν ολίγοις, για να μην το κάμω μυθιστόρημα, η περιβόητη μείωση τιμών, σήμαινε αυτόματα και μείωση της ποσότητας. Και αυτό το ονομάζουν τάχα μου ανταπόκριση στην κρίση και συνεννόηση με τους προμηθευτές. Μπούρδες. Αυτό είναι κοροϊδία στα μούτρα του πελάτη. Δηλαδή, τι δεν θα το καταλάβω ότι έβαλαν λιγότερα σουβλάκια; Ηλίθια είμαι;

Όλοι ξέρουμε ότι ζούμε δύσκολες εποχές. Μαγαζιά κλείνουν, επιχειρήσεις βάζουν λούκετο. Για κανένα δεν είναι εύκολα τα πράματα. Ό,τι έχει να κάνει με το φαί όμως έχει μια ιδιατερότητα. Χωρίς βιβλία ζούμε, με τα περσινά μας τα ρούχα ζούμε, χωρίς καινούρια παπούτσια ζούμε, χωρίς το κουκλόσπιτο της Barbie επίσης επιβιώνουμε. Χωρίς φαί όμως δεν ζούμε. 

Και όσοι το καταλάβουν αυτό και προσαρμοστούν θα βγουν κερδισμένοι. Η προσαρμογή όμως δεν σημαίνει να προσπαθείς να ξεγελάσεις τον πελάτη. Σημαίνει να είσαι τίμιος σε αυτό που κάνεις, να βγάζεις το κέρδος σου σε λογικά πλαίσια και να μην βλέπεις τον άλλο ως ένα πορτοφόλι. 

Τώρα, ψάχνουμε καινούριο σουβλιτζή. Αν έχετε κανένα καλό να προτείνετε στις περιοχές μας, ονοματίστε τον σας παρακαλώ.