Και η ζωή συνεχίζεται

Ξύπνησα. Ετοιμάστηκα ετοίμασα και δύο κόρες, ήπιαμε το γάλα μας βιαστικά, αποχαιρετήσαμε το σκύλο, τις άφησα στο σχολείο, είμαι στο γραφείο μου, πίνω τον καφέ μου, τρώω το σάντουιτς μου, κάποιος ξάφρισε τις Maltesers από το συρτάρι, διαβάζω την Guardian, κάνω sync το iPad και το κινητό και για να μην πολυλογώ ΚΑΝΩ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΚΑΝΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

Τζάμπα έλεγαν οι κερδισμένοι των εκλογών ότι σήμερα θα ξημέρωνε μια καινούρια μέρα. Θα μου πεις ηλίθια είσαι μωρή και πιστεύεις ότι μαλακία ξεφουρνίζουν οι πολιτικοί;

Ωραία θα ήταν να μπορούσε να ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Καταστάσεις που δεν μας αρέσουν, που μας πονούν να εξαφανίζονταν διά μαγείας. Όμως, το τι φέρνει η κάθε μέρα έχει να κάνει με το τι έγινε τις προηγούμενες. Απλά τα πράγματα.

Έτσι μέχρι την ερχόμενη Κυριακή θα ακούμε υποσχέσεις, λόγια μεγάλα. Και την ερχόμενη Δευτέρα, απλά θα διαπιστώσουμε και πάλι πως τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μοιρολατρικό ίσως ακούγεται. Αλλά το πολιτικό σύστημα έχει δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο που πάνω από όλα να αυτοπροστατεύεται. Εξαιρετικά δύσκολα αφήνει να εισέλθουν παίκτες που το απειλούν. Εξαιρετικά δύσκολα αφήνει να δημιουργηθούν ρωγμές, που μπορεί να του προκαλέσουν προβλήματα. Εξού και η γενική διαπίστωση πως όλοι είναι ίδιοι, και όλοι τα ίδια κάνουν.

Δεν ξέρω αν ακούγεται παθητική στάση. Δεν θέλω να έχω να κάνω τίποτε με τους πολιτικούς και την πολιτική. Οι αποφάσεις τους καθορίζουν μεν τη ζωή μου σε μεγάλο βαθμό, αλλά ως εκεί.

Χτες πήγα βόλτα με τα κορίτσια και τον σκύλο στα χωράφια κοντά μας. Όνειρο η κυπριακή φύση τέτοια εποχή. Οι μικρές έκοψαν λουλούδια και στόλισαν τα μαλλιά τους, ο σκύλος έτρεχε πάνω κάτω. Φυσούσε ένα κρύο αεράκι, που μας αναζωογονούσε. Περπατήσαμε, μιλήσαμε ό,τι καλύτερο για ένα κυριακάτικο πρωινό.

Και μετά πήγαμε στη θάλασσα. Εκεί τράβηξα τη φωτογραφία που έβαλα στην αρχή. Όπως κάναμε τη βόλτα μας στο λιμανάκι στο Ζύγι, το μάτι μου πήρε ένα ψαρά, που ψάρευε. Τον έβγαλα φωτογραφία.

Δεν γύρισε ούτε λεπτό να μας κοιτάξει. Κάπνιζε, προσηλωμένος στο αγκίστρι του. Μου άρεσε η τόση του αφοσίωση, ειδικά την ημέρα των εκλογών. Ήταν σαν να έλεγε σε όλους δεν πα να κουρεύεστε εγώ, κάνω αυτό που αγαπώ.

Τέτοια στάση θέλω να κρατώ στη ζωή μου. Να βγάζω απέξω να μην δίνω σημασία σε ό,τι με χαλά, σε ό,τι δεν είναι καλό, σε ό,τι είναι άσχημο να κρατώ τα όμορφα, τα καλά και να συνεχίζω.