Επιστροφή στη λίρα

Και δεν μου λες πόσο κάνει αυτό το φόρεμα; 60 λίρες. Όχι σκηνή από το παρελθόν, αλλά σκηνή από το μέλλον. Που όμως δεν πρόκειται να ζήσουμε γιατί δεν πρόκειται να απαρνηθούμε το ευρώ.

Μου κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση. Οι Έλληνες τα σπάνε στην Αθήνα ζητώντας επιστροφή στη δραχμή. Κατανοητό με όλα όσα τράβηξαν επί ευρώ, το έχουν δαιμονοποιήσει.

Επιστροφή στη λιρέτα, όμως ζητούν και οι Ιταλοί. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον αυτοί που σκέφτονται να ψηφίσουν τον Πέπε Γκρίλο και το Κίνημα των Πέντε Αστεριών. Και μην βιαστείτε να πείτε είναι λίγοι, οι δημοσκοπήσεις λένε ότι ο blogger και δημοφιλής κωμικός μπορεί να χτυπήσει και ένα 20% στις εκλογές της Κυριακής.

Δεν συζητούμε πόσο έχουν πεθυμήσει τις πεσέτες τους οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι το εσκούδο. Δάκρυα χύνουν που το έχασαν.

Αλλά για να μην μιλούμε μόνο για τους φτωχούς πλην τίμιους Νοτίους της Ευρώπης, να πούμε ότι και οι Γερμανοί θέλουν πίσω το μάρκο τους. Το γεγονός ότι γέμισαν τα θησαυροφυλάκιά τους με την αλλαγή νομίσματος δεν κάνει καμία διαφορά. Παρόλες τις τεράστιες ωφέλειες που είχαν από το κοινό νόμισμα, το 35% θα προτιμούσε να πληρώνει με το γερμανικό μάρκο παρά με ευρώ, σύμφωνα έρευνα που πραγματοποίησε ο Nürnberger GfK -Verein.

Εμείς εδώ τίποτα. Έχουν ακουστεί τα πάντα σε τούτο το νησί. Από τα πιο κουφά μέχρι τα πιο παλαβά και από τα πιο ρεαλιστικά μέχρι τα πιο αναγκαία σχέδια. Έχουμε ακούσει σενάρια, εικασίες, δοξασίες, θεωρίες. ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Δεν ακούστηκε κιχ για επιστροφή στη λίρα. Ένα νόμισμα που το είχαμε τιμή μας και καμάρι μας. Που ήμασταν περήφανοι για την υψηλή του αξία, που με ό,τι και να το ανταλλάσσαμε παίρναμε αρκετά χρήματα. Καλά καλά δεν έχουν περάσει πέντε χρόνια που ανταλλάξαμε την κυπριακή λίρα με το ευρώ και την έχουμε ξεχάσει.

Σκέφτομαι όμως πως θα ήταν αν αύριο, λέμε τώρα, υποχρεωνόμασταν να επιστρέψουμε στις λίρες. Από οικονομικής πλευράς δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα, αφήνω την ανάλυση σε κανένα ειδικό.

Από πρακτικής άποψης, το να γυρίσουμε ξανά στη λίρα, θα είναι όπως τα ζευγάρια εκείνα που μετά από ένα χωρισμό καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο και επανενώνονται. Για καλό ή για κακό δεν είμαι σίγουρη. Ξέρουν πως είναι ο άλλος, ξέρουν τα χούγια του, τις αρετές του και μέσα σε μια βδομάδα, τα πράγματα είναι σαν να μην μεσολάβησε ο χωρισμός.

Έτσι και με τη λίρα, σε μια βδομάδα, ούτε που θα θυμόμαστε πως υπήρξε στη ζωή μας το ευρώ.

Εννοείται όμως πως θα μας βαρυφανεί αφάνταστα. Γιατί με 30 λίρες γεμίζαμε το 2007 το αυτοκίνητό μας, σήμερα ούτε το μισό. Το 2007, με 10 λίρες παίρναμε ψωμί, γάλα, χαμ και τυρί, άντε και μια twix από το φούρνο, σήμερα με το ζόρι ψωμί και γάλα. Πήγαινες σε γάμο και έβαζες στο φακελάκι 20 λίρες και ήταν κάτι. Σήμερα δεν είναι τίποτε.