Γαμήσι διά καταθέσεων

Και εν πάση περιπτώση, που έλεγε ο πρώην πρόεδρος, την ώρα που σκεφτόμουνα το πρωί ποιο βρακί να φορέσω, ανεβαίνει πάνω ο Μοτορτζής, (πάντα ξυπνά νωρίτερα) και έφερε δύο ταχινόπιττες να φάμε τα νέα από το Eurogroup. Κούρεμα καταθέσεων 6.75% για λεφτά κάτω από 100.00 και 9,9% για τους πιο ματσωμένους.

Πήγε περίπατο το «δεν θα δεχτούμε κούρεμα καταθέσεων». Εντάξει μπορεί και να πρόβαλε αντιστάσεις ο Νίκος Αναστασιάδης δεν λέω, αλλά χεστήκαμε το αποτέλεσμα είναι  που μετρά.  Και για να είναι πιο ολοκληρωμένη η πουστιά εις βάρος μας, αποφασίστηκε Παρασκευή βράδυ, η Βουλή θα συνέλθει μέσα στο σαββατοκυρίακο για να το αποφασίσει, οι λογαριασμοί έχουν παγώσει ήδη, Δευτέρα είναι αργία θα μπει σε εφαρμογή και έτσι Τρίτη πρωί θα ξυπνήσουμε και θα διαπιστώσουμε πόσα έχουμε χάσει.

Κανονικά, εμάς δεν θα μας ακουμπούσε το μέτρο, έχουμε ένα δάνειο τόσο με το συμπάθιο, που καιρός για καταθέσεις. Η μάνα μου όμως αφυπηρέτησε πριν κανένα χρόνο και ως Κύπριος γονιός που σέβεται τον εαυτό της, φρόντισε να μας δώσει κάποια λεφτά με την αδερφή μου. Μιλούμε για μικρό ποσό, ωρομίσθια ήταν η μάνα μου, αλλά επειδή σκέφτηκε ότι είχε τη σύνταξή της και τα έβγαζε πέρα, ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά της.

Δεν πείραξα εκείνα τα λεφτά και τα έβαλα στην τράπεζα. Όχι ότι δεν τα έχω ανάγκη να κάμω κάτι, θα μπορούσα για παράδειγμα να μειώσουμε κάπως το χρέος, αλλά τα έβλεπα με κάποια αγάπη και συγκίνηση. Ήταν το δώρο της μάμας μου και θα ήθελα να κάμω κάτι ωραίο με αυτά.  

Συναισθηματισμοί, μπορεί να πει κάποιος. Ίσως. Ας πούμε θα ήθελα να πληρώσω τα πρώτα δίδακτρα, όταν πάνε οι μικρές , με τη βοήθεια του Θεού, πανεπιστήμιο. Κάτι τέτοιο, συμβολικό.

Από αυτά τα λεφτά, θα έρθουν τώρα να μου πάρουν 6,75% για τις τράπεζες. Δεν ξέρω αν ένιωσα ποτέ πιο προδομένη, πιο αηδιασμένη από το σύστημα, πιο απογοητευμένη από τους πολιτικούς και μεγαλύτερη απέχθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών τάχα μου. Αρχίδια.

Η κυρία Ανθή φυλάει χρήματα για τη θεραπεία του γιου της, χρειάζεται μεταμόσχευση καρδίας. Κάθε σεντ μετρά διπλά και τριπλά για αυτή. Η μετάβαση στην Αυστρία ίσως καθυστερήσει.

Ο γείτονάς μου προσπαθούσε να φυλάξει λεφτά να φτιάξει το σπίτι του. Θα πρέπει να περιμένει.

Ο πεθερός μου δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, στερήθηκε τα παιδιά του, την οικογένειά του να τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον. Θα αποχαιρετήσει  μέρος του εφάπαξ του.

Ο συνάδελφος μου θέλει να αγοράσει μια μικρή βαρκούλα. Ίσως το επόμενο καλοκαίρι, ίσως ποτέ.

Η κολλητή μου παντρεύτηκε τον περασμένο μήνα και έβαλε στην τράπεζα τα λεφτά του γάμου, για να αγοράσουν σπίτι. Μάλλον τους βλέπω και άλλο καιρό στο διαμέρισμα.

Δεν έχει σημασία για ποιο λόγο, είχαμε λεφτά στην τράπεζα. Μπορεί να είναι για κάτι σοβαρό, για πλάκα. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Μετρά ότι όλοι αισθάνονται όπως εγώ. Αδικημένοι, πικραμένοι χωρίς να μπορούν να βρουν πουθενά το δίκαιό τους.

Για αυτό, ο Μιχάλης Σαρρής, καλά κάνει να κόψει τις μαλακίες και να σταματήσει να λέει ότι επιτεύχθηκε ένα εφάπαξ  ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ εκ των καταθέσεων το οποίο θα συνοδεύεται από ισόποση ανταπόδοση του συγκεκριμένου ποσού με μετοχές συγκεκριμένων τραπεζικών οργανισμών.

Ό,τι έγινε δεν είναι τέλος αλληλέγγυης είναι γαμήσι κανονικό. Την αλληλεγγύη τη δείχνεις εθελοντικά, επειδή θέλεις να προσφέρεις όχι με το ζόρι, χωρίς να σου δίνουν άλλη επιλογή.

Και επιπλέον, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αρκετά κωλόχαρτα μετοχές σπίτι μας δεν θέλουμε και άλλα.

Αϊ σιχτίρ πια. Θα μας γαμήσετε, που θα μας γαμήσετε, τουλάχιστον μην προκαλείτε.

Υγ. Σκέφτομαι σοβαρά να γίνω ο Μπέπε Γκρίλο της Κύπρου. Και αυτός μπλόγκερ είναι, τον καραγκιόζη κάνει σαν εμένα. Θα βάλω μπρος το Κίνημα που στόχος του θα είναι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αν δεν κερδίσω τις επόμενες εκλογές, να μου φτύσετε.